Merhaba, ben her konuda fazla takıntılı bir insanınm benim sorunum çevremdeki bir erkekle konuştuğum zaman nişanlımı aldatıyormuş gibi hissediyorum kendimi. sanki günah işliyormuş gibi düşünüyorum. bunun sebebi nedir bilmiyorum. çok çabaladım bu saçma düşünceden kurtulmayı ama psikoloğa bile gittim bunu aşamadım. çevremde benim gibi olan arkadaşlarımda var. iş yerinden biriyle oturup konuştuğumda yada benim nişanlı olduğumu bilen normal bir erkek arkadasımla konuştuğumda bu psiikolojiye giriyorum. bana göre bir kızla bir erkeğin şakalaşarak gülüşerek konuşması rahatsız edici. nişanlımı bu konuda çok kısıtların kendimide hep kısıtlarım içimde içsel bir baskı oluştu böyle düşünerek. bir ara dedim ki kaçıncı yuzyılda yaşıyoruz böyle düşünme çevren arkadaşların tabi olacak normal rahat davrandım şakalaştım güldüm oturdum sohbet ettim. ama sonra bu dönemi sanki kendimi günah işliyormuş sevgilimi aldatıyormuş gibi hissettim ve tekrar aynı durumuma geri döndüm.düşünüyorum evlenicez evimize onun arkadaşları gelicek ben kendimi onlarla biraz fazla konuştuğumda aldatıyormuş gibi hissederim. bunu nişanlımla paylaşsam sen ne düşündüğünü bilmiyormusun kendini analiz ediyorsun diyicek. kendimi analiz ediyorum içimden bişey geçmiyor ama aklıma hep böyle şeyler geliyor. bunu nasıl aşabilirim. salak dediğinizi duyar gibiyim millet neler yapıyor bunu düşünmüyor benim böyle düşünmem saçmalık bununda farkındayım. bir erkeğe çok yakışıklı demem çok tatlı demem dönüp bakmam yada aldattığımı düşünmeme sebep bile olabiliyor. bu psikolojiyle allah korusun nereye kadar gider bilmiyorum. yorumlarınızı bekliyorum...