selam arkadaşlar.12 gün önce ikinci çocuğumu oğlumu dünyaya getirdim ve hala isimsiz.çünkü eşimle anlaşamıyoruz.
İlk hamileliğimde eşimle ve ailesiyle çok büyük sorunlar yaşadım işitmediğim kalmadı aileme demedikleri kalmadı bunların üstüne 29.haftasında doğdu kızım.2ay küvözde kaldı.Çocuk doğunca eşim çok değişti artık ondan yana bir sorunum kalmadı,görüşmem dediğim ailesiylede görüşmeye başladım,bana iyi davranıyorlar çok hizmetkarlar yedirip içiriyolar ayağıma kadar getiriyolar ama annesi bi anda annemin ya da benim arkamdan köpürebiliyo,anasına böyle dedi anasına böyle yaptı gibi.ailemin adını dahi geçirmiyolar zaten,onlar olmasın biz bize böyle yaşayıp gidelim istiyolar.Annesi her defasında kızım için o benim,oğlanda eşimin diyo,sahiplenmesi de canımı sıkıyo zaten.İyiler mi kötüler mi anlayamıyorum vicdanımıda sızlatıyolar ama kin de tutturuyolar.Geçmişi zaten bi türlü tam manasıyla unutamadım.
Şimdi de benim çocukluğumdan beri hayalim olan erkek evlat isteğime kavuştum.Kızıma çok düşkünüm fakat hep bir oğlum olsun istedim ve ikinci çocuğa eşim çok sıcak bakmasada kızım 1,5 yaşında çünkü,ısrarlarımla kavuştum çok şükür Allah bana bir erkek çocuk nasip etti.Bu doğumumuda 37.haftamda gelişimi yavaşladığı için suni sancıyla yaptım.Tarifi zor acılar çektim.Şimdi eşim babasının ismini vermek istiyo.Babası yaşlanmışta,gözünün önünde yaşasın istiyormuşta,babasının çok desteği olmuş bu günlere gelmesinde de...
Yahu tamam baba bu tabi ki sana destek olacak bu güne getirecek,benim ki de baba benmki de yaşlı yani.O vefa borcunu ödesin diye mi doğum yapıyorum,büyütme zahmetine giriyorum.Hem neden oğlum onun babasının ismiyle sahipleniliyo hak mı bu,benim babamında torunu değil mi? Babası bana altınları ya da başka bir maddi şey taliçep etmeyeceksen boşanın o zaman diyen adamdı.Şu an pervane oluyo evet ama unutamıyorum ailemin yok sayıldığı saygı görmediği bir ortamda yaşanılanları tam manasıyla sineye çekemiyorum.Ne saçma süregelen bir adet bu nasıl bir megolamanlıktır.Bunları eşime söyledim beni kıskanç ilan etti,damarlarına kadar işlemiş kıskançlık diyo. Onu üzüyo olmakta beni çok üzüyo keşke kabul edebilsem ama yapamıyorum.Eşimle konuşmuyoruz sütüm desen azaldı ağlamaktan,ne yapıyım nasıl bir yol izliyim bilmiyorum,siz ne düşünüyorsunuz?