Oğlumla aramızda bir duvar...

Benim ablam çocukluğumuzdan beri bu şekildeydi. Şimdilerde daha iyi. Normalde zaten hiç hoşlanmazdı öpülmekten falanda işte bayramda ancak izin alarak öperdim. Bende tam aksine temasla seviyorum sevdiğim insanı. Olabiliyor böyle şeyler.
Bunun bir sebebi olduğunu düşünüyorum.
Benim de bebeğim temas seviyor, sarılıyor.
Karakterden başka bir açıklaması var bence.
 
Abartiyor olabilir misiniz? Baba ile ayri degilsiniz,bildigim kadariyla. Baba diye sayikladiysa aranizda duvar vardir diyemeyiz ki? Benim de oglum buyudukce temastan hoslanmaz oldu,eskiden kucagimdan inmeyen cocuk simdi gel opeyim deyince kosa kosa kaciyor. Babasindan daha beter,yuzune bile bakmiyor adamin 😂neymis sakallari batiyormus. Hadi onun sakali var bende o da yok ne kaciyorsun 😁demem o ki uzulmeyin,donemsel olarak cocuklar degisir.4 sene meme emen bir cocuktu benimki,dolayisiyla temas manyagiydi. Simdi bitti o devir
Zamanında abartıp gitseydik bir doktora keşke, ya ne olduğunu anlar veya normal olduğunu duyardım, geç kaldım abartmakta.
Bak eskiden kucağımdan inmeyen çocuk 😄
Bizim böyle bir zamanımız olmadı(kucakta sevmek anlanında), tam tersi büyüdükçe temas artıyor bizde.
Ama bu ara tekrar azaldı, çünkü bu ara ev çok gergin.
Ağlamalarını, öfkesini karşılayamıyorum artık.
Yani az buz ağlamıyor, bazen sonradan fark ediyorum ağlamasını, ben de güya yetişkinim ama patlayıp duruyorum.
Böyle böyle örülüyor o duvar.
 
Bunun bir sebebi olduğunu düşünüyorum.
Benim de bebeğim temas seviyor, sarılıyor.
Karakterden başka bir açıklaması var bence.
Yani bence siz biraz içselleştirmişsiniz gibi geldi. İkimizde aynı ailede aynı davranışlarla büyüdük aynı olayları yaşayarak. Ben teması severim o temastan kaçınır.
 
Kapalı kutu gibi siniz valla baştan soyleseydiniz keşke bir çocuğunuz daha olduğunu yorumlarım farklı olurdu.bende neden bu kadar vicdan yattığınızi anlamdiramamistim 😊 destek alın tabiki bu konuda ama kendinize de yüklenmeyin ben bazen tek çocukla 1.8 aylik kızım var vicdan yapıyorum, yetemiyorum diye sizin iki çocukla bu duygularla boğuşmaniz çok normal.
Bebekle ilgili değil aslında.
Oğlumun zor tarafları var, bebekten önce de çok zorlanıyordum.
Allah hepimizin işini kolaylaştırsın, bir çocuk iki çocuk fark etmez ebeveynlik hep zor.
2 gram akıl kaldı işte 😄
 
Aynı, 10 aylık kızım temas seviyor, söylediğim ninniyle sakinleşiyor ve ben bunları hayretle karşılıyorum.
Ilk anneliğim gibi hissediyorum.
Sonra diğerine az sarıldığım için vicdan yapıp onu sıkıştırıyorum.
Bunda siz kendinizi suçlamayın. Bu sizin anneliğinizle ilgili değil. Sonucta ikisine de aynı davranmışsınızdır. Ama benim pişmanlığım ilk çocukta okuduğumuz herseyi çocukta uygulamaya çalışmak. Tecrübesizlikle onu o kalıplara sokmaya çalışmak. Ama ikinci çocukta akışına bıraktım. Uykusu yoksa uyutmak için uğraşmadım. Yemek istemiyosa yedirmrk için ısrar etmedim. O yüzden çok rahat kızım oğluma göre.
Benimde oğlum çok konusur. Ben o konusurken tüm dikkatimi verip dinliyorum. Yoksa 1 2 konusup içine kapanıyor. Onu engellemek icğn hep konusurum
 
Zamanında abartıp gitseydik bir doktora keşke, ya ne olduğunu anlar veya normal olduğunu duyardım, geç kaldım abartmakta.
Bak eskiden kucağımdan inmeyen çocuk 😄
Bizim böyle bir zamanımız olmadı(kucakta sevmek anlanında), tam tersi büyüdükçe temas artıyor bizde.
Ama bu ara tekrar azaldı, çünkü bu ara ev çok gergin.
Ağlamalarını, öfkesini karşılayamıyorum artık.
Yani az buz ağlamıyor, bazen sonradan fark ediyorum ağlamasını, ben de güya yetişkinim ama patlayıp duruyorum.
Böyle böyle örülüyor o duvar.
Ev neden gergin?
 
Babacı olması değil sebep.
Babacı olsun, o sorun değil.
Temelde bir sıkıntımız var, çözemiyorum.
Çocuk kendini açamıyor, doya doya sarılamıyor, hatta bazen kaçıyor.

Herkes temasi sevmez. Benim kizimda temasi sevmez fazla. Yada sadece onun istedigi zamanda olur. Halen kizima ona bildirmeden önce sarilirsan, çok kizar. Onay vermedi çünkü.

Yani her çocuk farklidir. Bunu kabul etmek zor. Ayni zamanda sürekli büyüyorlar, tam tanidigini düsündügün anda tekrar degisiyorlar ve sende anne olarak degismek zorunda kaliyorsun. Hepimiz kendimizi bundan dolayi yetersiz his ediyoruz.

Ama o sandigin kadar duvar yok. Önemli olan zaten ille hep aktivite, hep egitici oyunlar degil. Yeterki cocuk sevildigini bilsin. Evet bazen öfkelenecez, bazen yorulacaz. Evet bunu cocukta görecek fakat hersey travma degildir. Sürekli mutlulukta normal degil, bunu çocukta ögrenecek.

Profesyonel destek bu konuda önemli olabilir. Bende psikologa gidiyorum. En azindan endiselerini elinden aliyor. Sorunlari nasil hal etme konusunda fikir veriyor.
 
Evet😊 insanların bana dokunması hoşuma gitmiyor.kendimi bildim bileli böyleyim.hele küçükken şapur şupur öpülmek hiç hoşuma gitmezdi..öpen olursa hemen gider yanaklarımı yıkardım. .mesela insanlar başkalarının çocuklarını tatlı bulur,sarılır ,kucaklar,öper. ..ben asla yapamam..uzaktan uzaktan severim😊bazen iyiki sağlık çalışanı değilim diyorum çünkü insanlara dokunmak zorunda kalacaktım..😊sadece kızıma sarılırım, öperim, onun öpmesine izin veririm..annelik ışte...😊
aynı ben..daha küçücüktüm, eve misafir gelmişse yanlarına çıkmadan annem tembihlerdi "sakın seni öptüklerinde yanaklarını silme diye" ki yine de silerdim. Konu sahibi, aynı şey geçmişten bugüne, anne ve babamla olan ilişkimde de geçerli, hatta eşimle..hiç hoşlanmıyorum dokunmatik hallerden.. Hatta bir arkadaşım bana sarılmayı öğretmeyi kendine görev edindi, başaramadı. :emir_bebek:Diyeceğim o ki bir insanın hali çocukluktan belli oluyor. Kendinizi üzmeyin.Yakınlık sadece dokunma sarılma ile değil hisler, bakışlarla da kurulabiliyor.
 
Kızım 18 aylık evin icinde bile anni diye sesleniyor.
İnanın bu da cok yyorucu.
Yarım gün calısıyorum,kapıda yarımsaat kısa metraj drama cekiyorz.
5 saat yokum hepi topu sarılmalar,kucaktan inmemeler.
Her cocuk bir değil.
Annesisiniz illaki sizi seviyor,arıyordur.
Ama mizacı öyledir.
Bir pedagogdan yardım alınabilinir.
Ama anneci cocukta cok zor inanın.
Heleki calısan anne icin:(
 
Babacı olması değil sebep.
Babacı olsun, o sorun değil.
Temelde bir sıkıntımız var, çözemiyorum.
Çocuk kendini açamıyor, doya doya sarılamıyor, hatta bazen kaçıyor.
Bebekliğinden beri sarılmaya, öpmeye, sevgi sözcükleri duymaya alışkın mı?

Her çocuğun karakteri farklıdır, baba demesi sizi istemediği anlamına gelmez.
Ben gayet ‘sen git babam gelsin, abimin annesisin sen, babam bana bakar ben onu seviyorum’ cümlesini duydum 3 yaşındaki veletten.

Bu cümleyle sirkelenip, kendini irdeleyip, hatalarımı buldum ve hiç vakit kaybetmeden harekete geçtim.
 
Ben duvar göremedim o yaşta ki çocuklar hareketli oldukları için ve opulmek kucaklanmak istemedikleri için sıkılıp kaçıyorlar.bizde fırsat vermiyoruz yani ben gel annem seni bir öpeyim gel annem kucaklayım çocuk ozlemiyorki biraz mesafeli davranınca zaten kendi izleyip geliyor ama ıslak öpücükler den rahatdiz olmasi ve oyun varken uzun sarilmalardan sıkılması normal.biraz büyüyünce de hep istiyor çünkü artık gerçek sevgiyi hissediyor ama küçük çocuk sevgiyi somut olarak çok göstermez .kim oyuncak alırsa cikolra tablet verirse onu sever .
 
Başka şeyler de var, problem olarak görüyorum ama ben çok inceliyor olabilirim.
2 yaşında güzel konuşan çocuğun konuşmasını şu an adamakıllı anlayabilen yok mesela.
Çok uzun ve takip edilmesi zor cümleler kuruyor, kimse dinlemiyor bir yerden sonra.
Konuşurken çok heyecanlı, sürekli etraftan ne diyor anlaşılmıyor tepkisi geliyor.
Biz de takip edemiyoruz.
Çocuğun heyecanı da böyle böyle ölüyor.
Merhabalar 3 Yaşına doğruı aynı problemleri bende oğlumla yaşamaya başlamıştım.
Konuşan çocuk anlamadığım şekilde anlamsız konuşmaya başladı.
3 yıldır dil terapistine gidiyoruz.
Bizle ara ara bağlantısını koparıp ayrı dünyada yaşadığı da oluyor.
Kendi halinde bir çocuk..
Travma yaşamış dediler ne olduğunu hala bulamadık
Şu anda da Üstün zekalı olabilir diyorlar hala eğitimlere devam ediyoruz.
 
Size faydası olabilecek bir kaç kitabın görselini yüklüyorum.
Kitapları Web’den araştırın sormak istediğiniz bir şey olursa cevaplamaya çalışırım.

Çocuğunuz anaokuluna gidiyor mu?
Cevap hayırsa, bunu gündeminize almanızı tavsiye ederim.
 

Eklentiler

  • CE8D863B-AD3C-4FFF-B476-1DA752CCF10D.webp
    CE8D863B-AD3C-4FFF-B476-1DA752CCF10D.webp
    98,5 KB · Görüntüleme: 38
  • 90EFD674-0099-4D4D-89DA-EA3A0F1C85D8.webp
    90EFD674-0099-4D4D-89DA-EA3A0F1C85D8.webp
    7,5 KB · Görüntüleme: 36
  • 3CB560A3-C0B2-4E81-A846-DC3B96B42421.webp
    3CB560A3-C0B2-4E81-A846-DC3B96B42421.webp
    48,1 KB · Görüntüleme: 41
  • 2FFC820C-8099-49A8-9E3F-346878ADA764.webp
    2FFC820C-8099-49A8-9E3F-346878ADA764.webp
    31,4 KB · Görüntüleme: 37
  • F2ECFB69-EFC8-4649-AF6C-DFEE51895DF9.webp
    F2ECFB69-EFC8-4649-AF6C-DFEE51895DF9.webp
    14,4 KB · Görüntüleme: 34
  • AECA6AF6-552A-4074-BD4F-DF52DA6C498B.webp
    AECA6AF6-552A-4074-BD4F-DF52DA6C498B.webp
    18,6 KB · Görüntüleme: 32
  • BAB68039-F06D-4837-A0C3-5DC276972A4E.webp
    BAB68039-F06D-4837-A0C3-5DC276972A4E.webp
    11,9 KB · Görüntüleme: 34
  • 81C0CAA0-87A6-4953-8E83-6BE5CC4644D9.webp
    81C0CAA0-87A6-4953-8E83-6BE5CC4644D9.webp
    32,9 KB · Görüntüleme: 45
  • CF468AFD-6A03-4EF5-988B-358F04FE92CE.webp
    CF468AFD-6A03-4EF5-988B-358F04FE92CE.webp
    24,3 KB · Görüntüleme: 40
Bizimki de aman aman sevmez temas. Ama düşünüyorum bir çocuğun teması sevip ona alışması için annesinin sarılması yeterli değil bence. Anne ile baba sarılıyor mu, temas ediyor mu, baba çocuğa sarılıyor mu vs bunlar da önemli
 
Bunda siz kendinizi suçlamayın. Bu sizin anneliğinizle ilgili değil. Sonucta ikisine de aynı davranmışsınızdır. Ama benim pişmanlığım ilk çocukta okuduğumuz herseyi çocukta uygulamaya çalışmak. Tecrübesizlikle onu o kalıplara sokmaya çalışmak. Ama ikinci çocukta akışına bıraktım. Uykusu yoksa uyutmak için uğraşmadım. Yemek istemiyosa yedirmrk için ısrar etmedim. O yüzden çok rahat kızım oğluma göre.
Benimde oğlum çok konusur. Ben o konusurken tüm dikkatimi verip dinliyorum. Yoksa 1 2 konusup içine kapanıyor. Onu engellemek icğn hep konusurum
Evet ilk çocuklar çıraklık eseri gibi, biraz yamuk yumuk gidiyor işler.
Ben birsüre sonra takip edemiyorum ne yazık ki, döne döne hızlı konuşuyor, çok ayrıntıya giriyor, konuşurken çok takılıyor, diyaloğa giremiyoruz bazen.
Başkaları hiç takip edemiyor alışık olmayınca, bu sefer dinlenilmediği için sinirleniyor üzülüyor.
Bu şekilde konuşan çocuk gördüğümden emin değilim, normal diyemiyorum.
Her konuşması böyle değil elbette ama bütün gün bu şekilde geçirdiğimiz oluyor ve ben gün sonu kendimi başka odaya kapatıyorum bazen, beynim uğulduyor 🙁
 
Sizin gibi düşünebilmeyi isterdim.
Bir bebek neden temas sevmez?
4,5 yılda bunu tespit edip çözebilmeliydim.

e her bebek kişiliği ile doğmuyor mu ? büyüdüğündede de temas sevmeyen bir insan olacak yani.
bence sırf bebek/çocuk oldukları için kendi tavırları-tutumları olduklarını kabul edemiyor çoğu ebeveyn.
 
Kahve telvesi birak babasini sevsin, babasini daha cok sevsin. Bu bir sorun degil ki. Bu senin kotu bir anne oldugunu gostermez. Anneler isin hep biraz eglencesiz tarafinda. Alt degistirme, ek gida verme vs. Babalar annelere gore daha kisitli zaman gecirdiklerinden hep eglence, hep aksiyon, hep bir cumbus. Zavalli annelerin nefes almaya kadar enerjisi kaldigindan bu eglenceli dunyayi sunamiyorlar. Bir cocugu 4,5 yasina kadar getirene kadar kimbilir kendinden ne kadar verdin. Sal babasina, uzak bacaklarini, bir de kahve yap. Artik dinlenmeyi sen de hak ettin.
 
Back
X