Valla burama kadar geldim… bence abartmıyorum ve artık dayanamıyorum. Saat 21:00 eşim daha yeni ailesinin yanından eve geldi. Eve gelir gelmez annesi arayıp dayının karısı ameliyatı olmuş beni hastaneye götür müsün diye kocamı aradı. Ziyaret saati bitmiştir anne almazlar demesine rağmen olsun dayın kapıya iner dedi. Kayınpederim evde ve yaşlı değiller. Arabaları da var kapıda. Neymiş götürmek istemiyormuş. Başka oğluda var. Ve onun evi onlara daha yakın. Bugüne kadar zerre iyilikleri dokunmadı. Düğünümü sözümü istememi her şeyimi yemin ederim ki eşim yaptı zerre ne maddi ne manevi destekleri olmadı. Yakın oturan kaynımın ise her şeyine koşarlar çocuklarına bakarlar, kaynanam yemek yapar yollar daha neler neler… Ve ben 12 haftalık hamileyim çok zorlu geçiyor süreçim hep kusuyorum 6 kilo verdim o derece zorlu bir süreç benim için… ona rağmen çağırıyorlar. Eşimin kendi işi her akşam zorla yemeğe çağırıyorlar yediriyorlar. Eşim eve gelirken ben annemde yedim sana dışarıdan ne alayım diyor… bir kapa yemek koyması zor olmasa gerek. Daha bir sürü şeyler var da hamileliğin verdiği şeyden mi bilmiyorum ama dayanamıyorum ya böyle çığlık atasım var. Kaynamam kocasından göremediği sevgiyi resmen oğlunla yaşamaya çalışıyor. Allaha havale ediyorum. Anlatıp rahatlamak istedim. Dayanamıyorum çünkü