Canım ben de bir veli olarak hem anne gibi düşünüp hem de öğretmen gibi düşünüyorum..
Dediklerinde haklısın. Ancak bizim kuşak eğitim anlayışı ile şimdiki arasında dağlar kadar fark var. Bizim zamanımızda kız öğrencilere dahi tekme tokat girişen öğretmenler tozlu raflarda yerini aldı. Eğitim anlayışı ve bilinçli eğitimli veli yetiştikçe hem öğretmen, hem veli olarak kuşak atladık.
Bu biraz da kişisel bir mevzu sanırım. Bir arkadaşımın oğlunun WC fobisi varmış yani kendi evindeki WC den başka yere yapamıyormuş hijyen takıntısından dolayı. Öğretmen çocuğun gözünün önünde WC yi Çamaşır suyuyla temizlemiş ve bu “bu wc artık senin sen yap buraya bir tek” demiş. Zamanla ne duruma dönüştü bilmiyorum ama bunu özel okullarda bile yapacak öğretmen sayısı bir elin 5 parmağını geçmez sanırım ki bu olay devlet okulunda oluyor. Yani iş biraz da kişide bitiyor. Bizler veli olarak çok hassasız, belki düşünülmeyecek şeyleri inanılmaz ayrıntılarla yorucu hale getiriyoruz ama farkında değiliz.
Dün başından geçen olay: kızım beni aradı “hastayım okula gitmeyeceğim” dedi.
laaa her şey iyi gidiyordu falan derken..Dedi ki: sınıfta Zeynep diye biri var bana vuruyor.
Olamaz yani böyle bir şey ya olamaz. Çocuklarımıza şiddet içermeyen bir eğitim versek de sınıftaki diğer çocuklar üzülmese ne olur!
Öğretmeni aradım konuştuk biraz. Neyse benim kız okula gitti. Saat 3 civarı aramak istedim öğretmeni ama arayamadım. Ben de whatsapp tan çok kibarca bir şey yazdım.” Başak nasıl, merak ettim” diye. Hala dönmedi biliyor musun? Hadi ders saatlerinde dönmedi. Akşam falan da baktım yok. Gerçi ben kızımla konuşup durumu anladım ama benim onu duymaya o zaman ihtiyacım vardı. Yazacağı 2 kelime çok geliyor. Ya da dediğim gibi biz abartıyoruz.
Sence hangisi?