Lisedeyken bizim okula muhteşem bir edebiyat hocası gelmişti.Tuğba hoca :) Sınıfımda bahsettiğiniz türde yaklaşık 5 erkek öğrenci vardı.Bütün hocaların artık nefret ettiği bunaldığı.Sonra bu Tuğba hoca geldi,ve en çok onlarla arkadaş oldu.Herkese olduğu gibi onlarada hal hatır sorar,bazen bizimle birlikte öğle aralarında yemek yer sohbet eder güler eğlenirdi.Bu gençlerde bu hocanın dersinde gürültü yaptıkları zaman Tuğba hoca ''Umut,beni üzüyosunuz şuan gerçekten.Sessizce konuşabilirsiniz dersi dinlemek istiyorsanız biliyorsunuz.Beni üzmeyin'' derdi.O yaramazzzz hiçç bir hocanın başedemediği bazen hırsından çığlık çığlığa hocaların dersten çıkmasına sebep olan arkadaşlarım, Tuğba hocamızı üzmemek için gerçekten en arkada toplanır sessiz sakin konuşur oyun oynarlardı kendi aralarında.Sonra bir gün Tuğba hocamızın tayini istanbula çıktı.Arkasından ağladık desem yeridir,ve o 5 ipe sapa gelmez arkadaşta aynı şekilde.Sonra hocamızla hiç birimiz bağımızı koparmadık.Yeni gittiği okuldaki öğrencilerle facebook üzerinden arkadaş olup,Tuğba hocanın kıymetini bilmelerini söyleyip durduk.Bazı hocalar hiç unutulmaz ya hani.Bizim için Tuğba hoca oydu.. Yani size tavsiyem, görmezden gelin demeyip yada güzel dillede olsa bile uyarmak yerine onlarla arkadaş olun.Kesinlikle başınız ağrımaz.Ha karakteriniz buna müsaitmi değilmi bilemem tabi ama,onları emin olun bu şekilde kazanır ve istediklerinizi yaptırırsınız.Bu kesin bir çözüm.Biz yaşayıp gördük şahsen.Tuğba hocamızın kulakları çınlasın.Anlatırken bile içim acıdı,öyle bir sevmek özlemek :)))