Konuya şu şiiri bırakmak istiyorum öncelikle, ilişkilerdeki felsefemdir, rahmetli Oruç Aruoba'yı da anmış olalım bu vesileyle;
"Kendi olarak, sana gelen
sana gereksinimi olmadan, seni isteyen
sensiz de olabilecekken, senin ile olmayı seçen
kendi olmasını, seninle olmaya bağlayan
O, işte..."
Aşk, dayanacak bir omuz arayışı, bizi bu kör kuyulardan çekip çıkaracak bir el değildir.
Yalnızlığını sevemeyen ve tek başınalığının kıymetini bilemeyen biri gerçek ve sağlıklı bir ilişki yaşayamaz. Ben de eskiden bağımlıydım. Anneme, sevgililerime .. Sonra hayat beni eğitti, yapayalnız, omuzsuz, elsiz, kolsuz bıraktı. Debelene debelene düştüğüm kör kuyulardan bir başına çıktım. Yalnızlık kavramı anlamını buldu, tamamlandım. Sonrası işte malum.. Umarım anneniz şifa bulur ve siz de kaygılarınızdan arınır ve gerçek bir ilişki yaşarsınız. Sevgiler.