Olmak ya da olmamak

aylakmadame

Öf!
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
23 Ekim 2014
961
950
23
Merhaba arkadaşlar;

Bilmem benimle aynı durumu - ya da dumuru- yaşayan var mı ama; ben sanırım anne olmaya hazır hissedemiyorum kendimi.

Siz yeni anneler, eski anneler, kendini iyi gören ve kendinden hoşnut olmayan annelerden fikir istiyorum. Hem belki benim gibi birçok kişiye de yararı dokunur.

Sizler anne olmadan öncesi ve sonrası olarak hayatınızı nasıl görüyorsunuz?

Annelik öncesini hayatınıza ne kadar devam edebiliyor ve ne kadar kendinize bakabiliyorsunuz?

Fikirleriniz için şimdiden çok teşekkür ederim.

Sevgiler.
 
işte bütün mesele bu

yazmazsam içimde kalırdı
 
Eski konunu da bilen biri olarak
Annen senin yanında oldukça sen hiç bişeye hazır olamazsın
Niye evlendinden girip niye bu yaşta hamilesinden çıkıyo
Yaşın 15 te değil gayet normal, negatif bi kadın ve seni de fazlasıyla etkiliyo

Benim kızım 11 aylık
Çok zor annelik diyebilirim ama bir o kadar da güzel
En iyi yaptığım şeydir herhalde, pişman değilim

Eskisi gibi eve gidince hop uzanamıyorum ama olsun onunla oynamak ta çok güzel
Onunla beraber hatta çocukluğuma geri dönmüş gibiyim, beraber büyüyeceğiz nasipse
 
valla ben 3 yıllık genç bir anneyim kendime de gayet bakıyorum


kolay mı değil rahatından feragat etmek mecburiyetindesin

öyle kafanın estiği her yere gidemezsin mesela

kesintisiz uykuya elveda
 

Biliyorum eveeet bu da çok büyük etken.
Ama bi yandan da kafamı kurcalıyor; iş, ev, çocuk, belki 2. si..
Ay ne bileyim. Altından kalkan nasıl kalkıyor merak ediyorum hem de bu şekilde birbirimize sosyal destek oluruz gibi geldi
 
maddi manevi hazır hissediyorsan başkalarının sözüne kulak asma


annen dahi olsa
 
oğlum olmadan önce ne kadar boşmuş hayatım şimdi her saniyesi doldu
bir gülüşüyle gülmeyi ağlaması ile canın yanmasını heycanlanması ile kalbinin yerinden çıkacak gibi olmasını hissediyorsun :)
ne yönden baktığın önemli
uykusuzluk olacak hastalık olacak ama sonunda anne dediğinde koşarak sana geldiğinde dizine yattığında her şeyi unutacaksın
 
dur yahu birinciyi yapmadan ikincisi nereden çıktı
 
Bana çok tepki gelir şimdi, ama ben çocuklara karşı bi şey hissetmiyorum. Hani sopayla da kovalamıyorum, yanlış değerlendirilmesin. Bir aciziyet yaşarlarsa hemen korur kollarım. Ama görünce "aaaay yerimm falan dediğim çocuk yok gibi bi şey. Arkadaşlarım hep şaşıyor nasıl olur sa bi şey hissetmiyorsun diye, yargılayanlar bile oldu.

Numara mı yapayım, ya da hazır hissetmeden çocuk mu yapayım elalemin baskısı için? Kendimi uygun görmeden bu fikirlerimi eritmeden girişmem zaten.

Bana yük gibi geliyor, hatta anneme bile şaşıyorum nasıl bakmış yürek mi yemiş diye. Sanki hayatına engel oluyor gibi geliyor, her şey ona göre yönleniyor.Çevremdeki şımarık çocukları gördükçe de içim soğuyor, her şeye karışmaları falan eve gelince taş taş üstünde bırakmamaları, sürekli bi şeyler istemeleri, sevdikçe şımarmaları, iki yetişkin bi araya gelince iki laf ettirmemeleri....

ne bileyim, fazla geliyor bana.
 

Ben kendimi hazır hissetmiyordum ama eşim sürekli çocuk için ne düşündüğümü sorarken ben deneyelim demekle yetiniyordum kararsızdım.Denemenin 3. ayında hamile olduğumu öğrendim. 3. ayımdayım hala şoktayım kendimi pek hazırlayamıyorum ama çevremden öyle güzel etkiler varki Dünyanın en güzel tercihini yapmışım diyorum eşimden sonra. Yani zaten annelik senin elinde olan bişey değil belkide olamıcaksın ama bu dünyada hiç sanmıyorum ki hamile olupta bebeği hissettiğinde yanlış olduğunu düşünsün.
 
her kız çocuğu annelik içgüdüsüyle doğar...ama sizde kaybolmuş demekki...hazır değilseniz bebek yapmayın zaten...Allah isteyen herkese nasip etsin...
 
neden tepki alasın ki kimse kimsenin çocuğunu sevmek zorunda değil ki
ha kendi çocuğum var sevmiyorum desen o zaman sıkıntı tatlım
zaten emin ol bende yoldan geçen çocuğu çevirip öpen sulu bir tip değildim
kendi çocuğun karnında olduğu an her şey değişiyor
 
Zor tabi kolay olur mu
Çocuksuzken bile bu dediklerin zor
Çocukla beraber uykusuzluğa da alıştım mesela, ki uykusu ağır denilen tiplerdenim. Çalışıyorum
Eve gidince hop diye koltuğa bi atlar, nefes almadan mutafağa koşmazdım bile. Şimdi mümkün mü yakamda bir koala var hep ama çok tatlı ve bence her şeye değer bence
Ama bu bence, herkesin böyle olur diyemem. Ben 3 yıl bekledim hazır hissettiğimde düşündüm.
 
ben hamile olduğumu öğrendiğimde havalara uçmadım ama üzülmedim de benim durumum farklıydı ama herşeye bakış açın değişiyor artık kendin için değil doğmamış bebek için harcıyorsun her şeyi
 
annem hep kocamak istemiyorsan tek çocuk yap yok çökeyim diyorsan iki..üç.. yap demişti.çok haklıymış.çocuk evet çok güzel ama dünyay getirdiğin he çocuk için kalbinde bölünüyor yine yeniden onun için atan bir kalp ve ölene kadar hep sorumluk.annem 60 yaşına geldi hepimiz evliyiz kadın hala diken üstünde çocuklarım mutlumu sağlıklımı yetmedi şimdi torunlara bölündü çocuklarım iyiymi onların çocukları iyimi...
 

Aynen öyle hayatını ona göre yönlendiriyosun ki aile olmak için evlat lazım diye düşünüyorum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
Hayatım, yeni gelişmeler ve başarısızlık hissi
2
Yorumlar
33
Görüntüleme
1K
ebrulimm3232
E
P
Evlilik kafa karışıklığı, sorgulama??
3 4 5
Yorumlar
91
Görüntüleme
4K
MFF
M
P
Açık Kalp kapakçığı ameliyatı süreci
Yorumlar
0
Görüntüleme
157
prensesmari
P
Davranışlarını çözemiyorum ne yapmam lazım?
2 3
Yorumlar
40
Görüntüleme
1K
vilora
O
Kendimi kötü hissediyorum
Yorumlar
19
Görüntüleme
549
kahveyay
K
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…