Olmak ya da olmamak

aylakmadame · 3 Aralık 2015

Yanlış olduğunu düşünmüyorum hanımlar :) Evet Doğru ve güzel, hele hareketlerini hissetmek gerçekten hoş.
Zorluklarını düşününce tırsıyorum diyelim :)
Ve hamileyim bu arada, takvim yok yanıltabilir sizi :)

Cekirgee · 3 Aralık 2015

Huniye hunharoglu .!.:
Bana çok tepki gelir şimdi, ama ben çocuklara karşı bi şey hissetmiyorum. Hani sopayla da kovalamıyorum, yanlış değerlendirilmesin. Bir aciziyet yaşarlarsa hemen korur kollarım. Ama görünce "aaaay yerimm falan dediğim çocuk yok gibi bi şey. Arkadaşlarım hep şaşıyor nasıl olur sa bi şey hissetmiyorsun diye, yargılayanlar bile oldu.

Numara mı yapayım, ya da hazır hissetmeden çocuk mu yapayım elalemin baskısı için? Kendimi uygun görmeden bu fikirlerimi eritmeden girişmem zaten.

Bana yük gibi geliyor, hatta anneme bile şaşıyorum nasıl bakmış yürek mi yemiş diye. Sanki hayatına engel oluyor gibi geliyor, her şey ona göre yönleniyor.Çevremdeki şımarık çocukları gördükçe de içim soğuyor, her şeye karışmaları falan eve gelince taş taş üstünde bırakmamaları, sürekli bi şeyler istemeleri, sevdikçe şımarmaları, iki yetişkin bi araya gelince iki laf ettirmemeleri....

ne bileyim, fazla geliyor bana.

Ben hemen her çocuğa bayılırım
Tanımadığım birinin çocuğuna toplu taşımada uzaktan göz bile kırparım
Ama seni yardırgamıyorum, olabilir. Böyleyken bence de çocuk düşünmelisin zaten.
Asıl istemiyorum ama deyip boy boy çocuk yapanları yadırgarım ben, çocuk süs eşyası değil ciddi sorumluluk.

degisimgerek · 3 Aralık 2015

vega4 .!.:
neden tepki alasın ki kimse kimsenin çocuğunu sevmek zorunda değil ki
ha kendi çocuğum var sevmiyorum desen o zaman sıkıntı tatlım
zaten emin ol bende yoldan geçen çocuğu çevirip öpen sulu bir tip değildim
kendi çocuğun karnında olduğu an her şey değişiyor

Tepki alınca "haberim vardı zaten" demek için yazdım aslında

Aslında bunu da çok duyuyorum çevremden, bizim gibi tipler daha iyi ebeveyn oluyormuş bi gün karar verip çocuk sahibi olunca. Çünkü tüm ayrıntılarını düşünüyorum işin, sadece yapıp ortaya koymak istemiyorum belki de. İşin ilginç yanı, çocuklar beni çok seviyor. Nerde görseler hiç kimseye yanaşmayanı bile bana yanaşıp sırnaşıyor :)) Kendimde çözemediğim bi buz var, çözülmesi lazım :)

filmdelisi · 3 Aralık 2015

Huniye hunharoglu .!.:
Bana çok tepki gelir şimdi, ama ben çocuklara karşı bi şey hissetmiyorum. Hani sopayla da kovalamıyorum, yanlış değerlendirilmesin. Bir aciziyet yaşarlarsa hemen korur kollarım. Ama görünce "aaaay yerimm falan dediğim çocuk yok gibi bi şey. Arkadaşlarım hep şaşıyor nasıl olur sa bi şey hissetmiyorsun diye, yargılayanlar bile oldu.

Numara mı yapayım, ya da hazır hissetmeden çocuk mu yapayım elalemin baskısı için? Kendimi uygun görmeden bu fikirlerimi eritmeden girişmem zaten.

Bana yük gibi geliyor, hatta anneme bile şaşıyorum nasıl bakmış yürek mi yemiş diye. Sanki hayatına engel oluyor gibi geliyor, her şey ona göre yönleniyor.Çevremdeki şımarık çocukları gördükçe de içim soğuyor, her şeye karışmaları falan eve gelince taş taş üstünde bırakmamaları, sürekli bi şeyler istemeleri, sevdikçe şımarmaları, iki yetişkin bi araya gelince iki laf ettirmemeleri....

ne bileyim, fazla geliyor bana.

Aynı ben...
Ve işin kötü tarafı beklenmedik hatta yaşam stilime göre imkansız bir şekilde hamile olduğumu öğrendim 1 ay önce.
Doktor kontrolde 'bak bu bebeğin gördün mü' diyor, eşim bir yandan ağlıyor, herkeste sevinç nidaları ama benden gelen ses 'hee gördüm ama pek bir şeye benzemiyor' oluyor.
Sizinle bu fikirleri paylaşırken nasıl bir anne olacağım korkusundan hergün ölüp ölüp diriliyorum.
Bu kadar çok isteyen, uğraşan varken Allah bana neden nasip etti daha hazır değilim diye ağlayıp duruyorum.

vega4 · 3 Aralık 2015

Huniye hunharoglu .!.:
Tepki alınca "haberim vardı zaten" demek için yazdım aslında Aslında bunu da çok duyuyorum çevremden, bizim gibi tipler daha iyi ebeveyn oluyormuş bi gün karar verip çocuk sahibi olunca. Çünkü tüm ayrıntılarını düşünüyorum işin, sadece yapıp ortaya koymak istemiyorum belki de. İşin ilginç yanı, çocuklar beni çok seviyor. Nerde görseler hiç kimseye yanaşmayanı bile bana yanaşıp sırnaşıyor :)) Kendimde çözemediğim bi buz var, çözülmesi lazım :)

sorumluluk zor gelebilir ki haklısınız 1 bebekle başım dertte bazen yetmediğimi düşünüyorum

aylakmadame · 3 Aralık 2015

Huniye hunharoglu .!.:
Bana çok tepki gelir şimdi, ama ben çocuklara karşı bi şey hissetmiyorum. Hani sopayla da kovalamıyorum, yanlış değerlendirilmesin. Bir aciziyet yaşarlarsa hemen korur kollarım. Ama görünce "aaaay yerimm falan dediğim çocuk yok gibi bi şey. Arkadaşlarım hep şaşıyor nasıl olur sa bi şey hissetmiyorsun diye, yargılayanlar bile oldu.

Numara mı yapayım, ya da hazır hissetmeden çocuk mu yapayım elalemin baskısı için? Kendimi uygun görmeden bu fikirlerimi eritmeden girişmem zaten.

Bana yük gibi geliyor, hatta anneme bile şaşıyorum nasıl bakmış yürek mi yemiş diye. Sanki hayatına engel oluyor gibi geliyor, her şey ona göre yönleniyor.Çevremdeki şımarık çocukları gördükçe de içim soğuyor, her şeye karışmaları falan eve gelince taş taş üstünde bırakmamaları, sürekli bi şeyler istemeleri, sevdikçe şımarmaları, iki yetişkin bi araya gelince iki laf ettirmemeleri....

ne bileyim, fazla geliyor bana.

İşte bak ben de böyleyim. Tamam; Allah yaratmış, tabi ki de seviyor insan ama hiç sokakta bebek görünce falan "aaayyy" diyip sevebilen insanlardan olamadım, ne bileyim..
Son dediklerin de doğru gibi, ya da biz çocuksuz hayata alıştığımız için böyle geliyor belki de. Mesela bizde öyle çok çoluk çombalak yok, alışamıyorum da öyle olunca. Üzülüyorum aslında sabır ne güzel şey..

napicam_ben · 3 Aralık 2015

annelik bambaşka bir şey ,bir birey yeniden doğuyor ,büyüyor ,siz bebeğinizle hem dünyayı hem kendinizi yeniden keşfediyor ,tüm güzel duyguları içinizde barındırıp yaşıyorsunuz , hayata dair direnciniz ,sabrınız yaşama sevinciniz artıyor , ne kadar zor olsa da onun kokusu ,sıcaklığı ,anne deyişi ,size olan koşulsuz karşılıksız sevgisi dünyadaki en güzel şy.dünyadaki en saf duygu bir çocuğun annesine olan sevgisidir bence ve bu pahabiçilemez... dünyaya yeniden gelsem yine kadın olmak yine anne olmak isterdim ,iyiki kadınım ..

aylakmadame · 3 Aralık 2015

filmdelisi .!.:
Aynı ben...
Ve işin kötü tarafı beklenmedik hatta yaşam stilime göre imkansız bir şekilde hamile olduğumu öğrendim 1 ay önce.
Doktor kontrolde 'bak bu bebeğin gördün mü' diyor, eşim bir yandan ağlıyor, herkeste sevinç nidaları ama benden gelen ses 'hee gördüm ama pek bir şeye benzemiyor' oluyor.
Sizinle bu fikirleri paylaşırken nasıl bir anne olacağım korkusundan hergün ölüp ölüp diriliyorum.
Bu kadar çok isteyen, uğraşan varken Allah bana neden nasip etti daha hazır değilim diye ağlayıp duruyorum.

Ultrasonda yüzünü gördüm doktora dedim "e bu çok çirkin?!" diye adam hayatının dumurunu yaşadı

Bir yandan da şükrediyorum insanlar ne kadar uğraşıyorlar, gene de sağlıklı olsun kucağıma alayım isterim, inşallah sizin de öyle olur

Cekirgee · 3 Aralık 2015

zelibon .!.:
aaaaa....Rabbim en kısa zamanda banada nasip etsin inşallah...kokusunu duyunca herşey değişir umarım...ama dediğim gibi her kadında annelik duygusu olamayabilir..

Amin isteyen herkese inşallah

degisimgerek · 3 Aralık 2015

filmdelisi .!.:
Aynı ben...
Ve işin kötü tarafı beklenmedik hatta yaşam stilime göre imkansız bir şekilde hamile olduğumu öğrendim 1 ay önce.
Doktor kontrolde 'bak bu bebeğin gördün mü' diyor, eşim bir yandan ağlıyor, herkeste sevinç nidaları ama benden gelen ses 'hee gördüm ama pek bir şeye benzemiyor' oluyor.
Sizinle bu fikirleri paylaşırken nasıl bir anne olacağım korkusundan hergün ölüp ölüp diriliyorum.
Bu kadar çok isteyen, uğraşan varken Allah bana neden nasip etti daha hazır değilim diye ağlayıp duruyorum.

Yok canım öyle de düşünme, benim gibi olanlardan duyguğum kadarıyla çocuk sahibi olup bağ kurmadan önce onlar da öyleymiş. Şimdi çok farklı diyorlar, bazı hormonlarla ilgili sanıyorum. Sorumluluk sahibi insanların tepkisi de olabilir bizdeki. Bana bakma, her şeye uyuz olan bi tipim ama iş başa düşüp sorumluluk olunca sonuna kadar peşinde olurum. Aşırı sorumluluk sahibi biriyim, belki de altındaki etken budur.

WaitingForTheEnd · 3 Aralık 2015

İki tarafın da hazır hissetmesi önemli.
Ben beş yıl sonra anne oldum, son bir buçuk yıl keyfi idi. Maneviyat daha önemli bu konuda bence, hazır hissettim ve dünyaya geldi.
Sandım ki uyuyacak uyanacak, agu mugu yapacak... Toz pembe böyle.
Birde ne göreyim bildiğin canavar :) ikinci çocuk mu? Kesinlikle düşünmüyorum, çok samimiyim. Elbet annelik çok güZel, evlattan öte bişey yok benim için.
Tek gayemiz onun mutluluğu, her konuda elimizden geleni yapmaya çalışıyoruz.
Fakat yeri geliyor o isyan bayrağını çekiyorum, böğüre böğüre ağladığımı bilirim. Bana zor geldi, başkasını bilemem.

Samsonn · 3 Aralık 2015

aylakmadame .!.:
Merhaba arkadaşlar;

Bilmem benimle aynı durumu - ya da dumuru- yaşayan var mı ama; ben sanırım anne olmaya hazır hissedemiyorum kendimi.

Siz yeni anneler, eski anneler, kendini iyi gören ve kendinden hoşnut olmayan annelerden fikir istiyorum. Hem belki benim gibi birçok kişiye de yararı dokunur.

Sizler anne olmadan öncesi ve sonrası olarak hayatınızı nasıl görüyorsunuz?

Annelik öncesini hayatınıza ne kadar devam edebiliyor ve ne kadar kendinize bakabiliyorsunuz?

Fikirleriniz için şimdiden çok teşekkür ederim.

Sevgiler.

Yaw seni annen doldurdu, yoksa başka hiç bir sorun yok bence.

Hani şu yıllardır bebek için uğraşan bayanların buluştuğu topikler var ya, oraları bir gezin, aslında anneliğe sandığından çok daha hazır olduğunu farkedeceksin diye düşünüyorum.

Annenin zehrine panzehir olur.... Yavrunu sağlıkla, kolaylıkla kucağına almanı dilerim. :)

napicam_ben · 3 Aralık 2015

Huniye hunharoglu .!.:
Yok canım öyle de düşünme, benim gibi olanlardan duyguğum kadarıyla çocuk sahibi olup bağ kurmadan önce onlar da öyleymiş. Şimdi çok farklı diyorlar, bazı hormonlarla ilgili sanıyorum. Sorumluluk sahibi insanların tepkisi de olabilir bizdeki. Bana bakma, her şeye uyuz olan bi tipim ama iş başa düşüp sorumluluk olunca sonuna kadar peşinde olurum. Aşırı sorumluluk sahibi biriyim, belki de altındaki etken budur.

kesinlikle çok doğru söylüyorsunuz .ben evlenmeden önce nee evlilikmi asla ,özgür kız modundaydım ..neeee çocuk mu asla ,başım kaldırmaz yok dayanamam uykusuz kalamam bla bla bla idim .şimdi herşeye yetişmeye çalışan 33 yaşında 2 senede 3 çocuğu olmuş olan ve çalışan bir anneyim .o bekar özgür kız gitti ,yerine sorumluluk sahibi bir anne geldi ,hayatta herşey akıp yolunu buluyor ,iş başa düşünce de pekala yapılıyor ,ben uykuyu çok severdim ,şimdi bünyem uykusuzluğa alışmış çok uyuyacak olsam başım çatlıyo ağrıdan alışkın değilya :)) nerden nereye :)

filmdelisi · 3 Aralık 2015

aylakmadame .!.:
Ultrasonda yüzünü gördüm doktora dedim "e bu çok çirkin?!" diye adam hayatının dumurunu yaşadı
Bir yandan da şükrediyorum insanlar ne kadar uğraşıyorlar, gene de sağlıklı olsun kucağıma alayım isterim, inşallah sizin de öyle olur

İnşallah sağlıkla kolaylıkla kavuşursunuz bebeğinize.
Çevremden duyduğum şeyler genelde hep aynı.
Öyle doğdu an 'ay benim bebeğim aşkım' duyguları olmuyormuş.
İlk zamanlar görev bilinciyle her şeyi yapıp ediyorsun, misafir gibi algılıyorsun bebeği.
Emek verdikçe, seni tanıdığını ve artık annesi olduğunu bebek farkettiği an, birbirinizle sonsuz bir bağlantı içine giriyorsunuz diyorlar.
Umarım bizler için de böyle olur.
Sizden aldığım ders düşünsem bile doktora 'ay bu çok çirkin' demeyeceğim. :KK45:

aylakmadame · 3 Aralık 2015

En çok zorlandığınız ne oldu mesela?
Normalde herkes bana evhamsız ve rahat bi insan olduğumu söyler.
Öyle çok temizlik hastası da değilim, eşyam kırıldı diye oturup ağlamam da..
Bilemedim

vega4 · 3 Aralık 2015

aylakmadame .!.:
İşte bak ben de böyleyim. Tamam; Allah yaratmış, tabi ki de seviyor insan ama hiç sokakta bebek görünce falan "aaayyy" diyip sevebilen insanlardan olamadım, ne bileyim..
Son dediklerin de doğru gibi, ya da biz çocuksuz hayata alıştığımız için böyle geliyor belki de. Mesela bizde öyle çok çoluk çombalak yok, alışamıyorum da öyle olunca. Üzülüyorum aslında sabır ne güzel şey..

bende çokk sabırsızım bende diyordumki başka çocuklara tahammülüm yokama kendi bebeğin olunca herşey güzel ve komik geliyor ama hazır hissetmek lazım mesela ben hala şok içindeyim nasıl geçti lan o hamilelik günlerim diyorum kendime ayy tüylerim tiken tiken oldu
ama iyiki doğurmuşum

aylakmadame · 3 Aralık 2015

filmdelisi .!.:
İnşallah sağlıkla kolaylıkla kavuşursunuz bebeğinize.
Çevremden duyduğum şeyler genelde hep aynı.
Öyle doğdu an 'ay benim bebeğim aşkım' duyguları olmuyormuş.
İlk zamanlar görev bilinciyle her şeyi yapıp ediyorsun, misafir gibi algılıyorsun bebeği.
Emek verdikçe, seni tanıdığını ve artık annesi olduğunu bebek farkettiği an, birbirinizle sonsuz bir bağlantı içine giriyorsunuz diyorlar.
Umarım bizler için de böyle olur.
Sizden aldığım ders düşünsem bile doktora 'ay bu çok çirkin' demeyeceğim.

Bence de deme

Herhalde artık yıllardır isteyerek hamile kalanlarla muhattap olmuş garibim ne diyeceğini bilemedi ebledi kaldı.
Bi yandan okul arkadaşım var bi tane, yaşıtız, kız çocuk delisi allahım nasıl istemek. İnşallah ona da nsaip olur ne diyeyim, belki de isteyerek gebe kalsaydım böyle "eyvah" demezdim

Ya bi de çok okuyorum evlenince muhabbetimiz bitti falan ah ah çok korkuyorum

Cekirgee · 3 Aralık 2015

aylakmadame .!.:
En çok zorlandığınız ne oldu mesela?
Normalde herkes bana evhamsız ve rahat bi insan olduğumu söyler.
Öyle çok temizlik hastası da değilim, eşyam kırıldı diye oturup ağlamam da..
Bilemedim

E bunlar daha iyi
Çocuk dağıtır da kırar döker de
Benim en çok zorlandığım ilk zamanlar gaz sancılarından dolayı çığlık kıyamet ağlamalarıydı
Şimdi de diş çıkarıyo ve gece uykularımız nanay
İlerleyen zamanları yaşayıp göreceğiz diyorum hiç dert etmiyorum

aylakmadame · 3 Aralık 2015

Bi de mesela giyim, kuşam.. Allahtan çok kilo almadım mesela karnım çıkmasına rağmen eski kazaklarım falan oluyor bol gelmiyor. İnşallah doğum sonrası da kolaylıkla veririm diyorum..
Düşününce kuaförü, bakımı, ne bileyim, ağdası osu busu..
Bi de bebek.. Çok zor ama yapanlara ölesiye imreniyorum inanın. Şapka çıkarırım önünüzde.

aylakmadame · 3 Aralık 2015

Yani işin aslı; ben annelikten değil de anneliğin getirdiği sorumluluktan dolayı hem kendi hayatımdan hem de evlilik hayatımdan vazgeçmekten korkuyorum. Hani "kendini salmış" deriz ya onun gibi.
Atıyorum şöyle sırtına vurup tatile çıkanı var, alıp denize sokanı var, çocuk çat diye düşüyor eh böyle büyüyecek diyip gülüp geçeni var.. Biz Türk anneleri de böyle olabiliyoruz dimi arkadaşlar hayal kurmuyorum ben?

Olmak ya da olmamak

Öf!

Pamuk Kızım

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Nirvana

Popüler Üye

Öf!

Yeni Üye

Öf!

Pamuk Kızım

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Aynada ki ben miyim,benim mi gümüş teller?

Nirvana

Yeni Üye

Nirvana

Öf!

Popüler Üye

Öf!

Pamuk Kızım

Öf!

Öf!

Benzer Konular