şimdi buraya daha önce kimseyle konusamadığım paylaşamadığım, kendimle konuşurken kendimi tutamayıp ağladığım şeyleri yazacağım!
herşeyden bıktım hayat bu kadar kötü mü? daha önce yazmayı cok istedim hep ağlayarak başladım ama sonunu ağlamaktan getiremedim,suan bu yazıyı yazarkende ağlıyorum inanın çok yoruldum! 24 yaşındayım şu yaşıma kadar hiç gülmedim!herşeyı bır cırpıda hıc düsünmeden yazıp sizlerin fıkırlerıne ıhtıyacım var.
öncelikle ailemden başlamak istiyorum,sorunlu bır ev anne baba ve kardesler,evımızde hep mutsuzluk hergun kavga gürültü annemle babam hıc gecinemez hem kültur farkı hem kıskanclıklar babam köy cocuğu annem sehırde büyümüs vs. annemde gururuna yedıremeyıp ayrılmadı babamdan ama kücüklüğümden beri hatırladığım babamın annemı dövmesi sövmesi evden kovmaları vs. bitmek bılmeyen kavgalar babamın ailesi dar kafalı insanlar kız cocuğu olduğum icin babam beni sevmediğini yüzüme söylerdi hep,giydiğim kıyafetlere karışırdı hep sıkardı,az dar giyinsem xxxxx olmaya meraklısın derdi,hep aşşalardı öss sınavına girerken bile ağlattı sınav sabahı sen hiçbirşey başaramazsın bu sınavı kazanamazsın akılsızsın xxxxxxxx vs. gibi sözler,babam cok sıkı oldugu ıcın bir arkadasımın evine asla gidemedım hiçbırzaman,8yasımdayken bisiklete bindim bi kız arkadasımın, herkesin içinde mahallede yüzüme tükürdü benı arkadaslarımın yanında aşşağladı tek sucum bisiklete bınmektiokadar düsüncesiz bır babam vardı anlayacagınız,orta okula giderken evdeki huzursuzluklara katlanamadım 12 yasındayken intihar ettım,kücük kasaba gıbı ılcede oldugumuz icin herkes duydu okuldakılerde,arkadaslarım benı dısladı bu yüzden ,okuldada yalnız kaldım neyse daha fazla örnek vermıcem,babam memur tayın dolayısıyla hep sehır sehır dolastık,kücük ilcelerde tabıkı,lise bıttı calısmak istedim onada izin vermedi,hep kendıne güvensız saf dısarda herseye kanan biri oldum.
neyse biz yeni bir şehire tasındık tayin dolayısıyla,burada iki yıllık bır üniversıteye kaydımı yaptırdım,babamın baskıları devam ama 10 sene öncesi eskisi gibi değildi,okula basladım 1.sınıf bıttı ,2.sınıfa gectım,üniversıte ortamı farklı bilirsiniz,herkes dısardan gelmiş çoğunluk,aynı evde kalmalar dışarda buluşmalar aktivitelere katılmalar nasılsa herkes özgür aileden uzak,bense evden okula okuldan eve,kız arkadaslarımla dısarda yemek yememe bile izin yok evdekılerden, zaten parada verdikleri yok,tek caremın evlenerek bu evden kurtulmak olduğunu düşündüm,yaşıtlarımdan hıc hoslanmadım,yası büyük olgun adamlara ilgim vardı,babamda ailemde bulamadığım sevgiyi sevkatı versin istedim,saclarımı okşasın dizinde yatmaktı tek istediğim bir sıcak yuva kavgasız gürültüsüz huzurlu bır ortam,37 yaşında bır adama aşık oldum yada olmak istedim,dış görünüşe bakmadım birkac tatlı söz mutlu güzel yaşam vaadlerıne inandım ailem izin vermediği halde evlendım,evlenmeden önce eşimi tanımak istedim bırkac kez bulustum babam duydu xxxxxx xxxxx gıbı sözler,bende esimi tanımadan kactım ona,2sene kayınvalidemle oturduk,görümcelerim kayınvalıdemın annesi vs. ev kalabalıktı,esım ayrı ev tutacagım dedi kactığım ıcın yapmadı,sabahlara kadar işteydi ,öğlen 4 te kalkardı işe giderdi sabah 5 te eve dönerdi ben evlendiğimiz ilk günden boş yatakta eşimi bekledim,okulumun son senesi bırkac dersim kalası kayınvalidem yollattırmadı okula,oda yarım kaldı bitiremedım okulu,esimin evindede aradığım huzuru bulamadım evdekıler beni istemedi onlarda beni aşşağladı yetmedi esime dövdürdüler,doldurup üstüme saldılar,esim birden bana saygısı olmayan umursamayan bir eşe döndü,kayınvalide-gelin-görümce evdekı bu kavgalara dayanamayıp evi ayırdı eşim,sonra 1sene cezaevıne gırdı iş değiştirdi battı cıktı vs. derken birsürü olay yasadık detaya girmicem,suan kendi evimdeyim kısacası eşimdede aradığım mutluluğu bulamadım,beni hep ezdi,dışarı asla cıkamıyorum kapının önüne çöp atmaya bile izin yok,kendıme olan özgüvenimi insanlığımı kaybettım komsu bır arkadas vs. derdımı anlatacagım kımsem yok,eşim hep dısarda bugun pazar ve herzaman ki gibi gec saatlerde eve gelıyor,aldatıyor mu dıye sorarsanız ,internetten sanaldan olabılır ama reelde bilmiyorum aldatıyor mu,suan 9 aylık hamıleyım,bebegıme bırsey aldığıda yok,sorumsuz bır adam ,elektırıkler kesilir paturayı öyle yatırır kesilmeden asla yatırmaz,pazar market vs. deseniz evli çiftler gıbı asla gidip yapmadık,kendı kafasına göre canı ne isterse bakkaldan alır gelır,hiç huzurum yok kızlar,eşime küsüp ailemin yanına gidiyorum kavga döğüş evde hep,kendı evımdeyım buranında farkı yok oradan,ne yapsam nereye gitsem bir başıma birde çocuk var cok caresizim!!! mutlu olabileceğim bir yer yok
Göz göre göre kendinizi ateşe atmışsınız. Okurken arkadaşlarınızla gezip eğlenemediniz, babanız para vermiyordu, sevgiden zaten bahsetmiyorum. İçinde bulunduğunuz cehennemden başka birine dalmışsınız balıklama. Keşke okulunuzu bitirip ayaklarınızın üzerinde durmayı öğrenseydiniz.
Bunca olumsuzluğun üstüne bir de çocuk yapmışsınız. Ben iyi bir pencere açamayacağım size zira kendiniz edip kendiniz bulmuşsunuz. Bunca yaşananlardan sonra bile mutlu olabileceğiniz bir yer arıyorsunuz kendinize, hayat sizin mutluluğu başka yerde aramayın, kendinize dönün.
üzücü şeyler yaşamışsın...sana bir anne olarak söyleyebileceğim tek şey;yavrunu kucağına aldığında tüm dünyan değişecek...
Göz göre göre kendinizi ateşe atmışsınız. Okurken arkadaşlarınızla gezip eğlenemediniz, babanız para vermiyordu, sevgiden zaten bahsetmiyorum. İçinde bulunduğunuz cehennemden başka birine dalmışsınız balıklama. Keşke okulunuzu bitirip ayaklarınızın üzerinde durmayı öğrenseydiniz.
Bunca olumsuzluğun üstüne bir de çocuk yapmışsınız. Ben iyi bir pencere açamayacağım size zira kendiniz edip kendiniz bulmuşsunuz. Bunca yaşananlardan sonra bile mutlu olabileceğiniz bir yer arıyorsunuz kendinize, hayat sizin mutluluğu başka yerde aramayın, kendinize dönün.
niçin hamile kaldınız kendı hayatınız yazık olmus bırının daha mı mahvolsun ıstıyorsunuz ben bu zıhnıyetı anlamıyorum sırf annelık duygusunu tadabılmek ıcın bu bencıllık nıye
okulu bitirmek mi ,böyle bir evde yaşayarak sürekli baskı sürekli aşşağlama,nasıl bir psikoloji icinde olduğumu anlamanız imkansız zaten
hayat sizin mutluluğu başka yerde aramayın ,kendinize dönün?????? bu ne demek yaa
Çok acımasız olmuş.Hayat herkese eşit şanslar vermez. İnsan can havliyle ne yapacağını bilemez bazen.
Biraz empati lütfen...
arkadaşım iyi misin sen? kız bunalmış anlatmış,ölmek istiyorum diyor senin söylediğine bak...sordun mu istemiş mi anne olmayı? neleri var döve döve hamile bırakıyorlar...çöp dökmeye bile izin yok diyor,doğum kontrolü için fırsat buldu mu acaba?şaka gibi oluyorsunuz kızlar bazen yaa...
yaşadıkların gerçekten kötü ve şuan çaresizsin seni çok iyi anlayabiliyorum aile açısından bnde gerçekten zor dönemler geçirdim ama hayattan bıkmak çözüm deil seni anlıyorum yaşama sevinci kalmıyo insanın herkez mutlu olmak ister bazılar şanslı doğar bazıları şanssız şuan gebe olduğun için biraz daha duygusalsın bebeğini düşün onu kucağına alacağın büyüteceğin,onunla vakit gecirecegin günleri düşün olumsuz düşünceler herzaman olumsuzlukları getirir Allah kimseye kaldıramayacağı yük vermezmiş...ben anne değilim ama bebeğinin senn için yeni bi başlangıç olacağını düşünüyorum ona sımsıkı sarıll sakın üzülme herşeyin güzel olacağına inandır kendini ancak böle atlatabilirsin bu günleri..
Çok acımasız olmuş.Hayat herkese eşit şanslar vermez. İnsan can havliyle ne yapacağını bilemez bazen.
Biraz empati lütfen...
arkadaşım iyi misin sen? kız bunalmış anlatmış,ölmek istiyorum diyor senin söylediğine bak...sordun mu istemiş mi anne olmayı? neleri var döve döve hamile bırakıyorlar...çöp dökmeye bile izin yok diyor,doğum kontrolü için fırsat buldu mu acaba?şaka gibi oluyorsunuz kızlar bazen yaa...
Empatik cümleler kurmayı isterdim fakat onların hepsi hayal olur. Benim yazdığım gerçekler... Arkasına sığındığımız hayallerden uyanmamızı sağlar. Anne olmak üzere. Hadi kendi bir şekilde alıştı bu hayata, peki ya bebek? Ona kim empati kuracak?
Abartmayın Allah aşkına; doğum kontrol yöntemi sadece hapla mı oluyor? Hiç mi sağlık ocağına gitmez bu kadın? Mesela şuanda gidebiliyo o zaman da bi şekilde giderdi.
Neyse olan olmuş. Hayıflanmanın mantığı yok artık
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?