Ölüm korkusu

Ben de bu durum o kadar abartı ki , öleceğimi düşündüğüm de keşke hiç doğmasaydım diyorum . Anneme söylüyorum ‘ben de senin yaşındayken korkuyordum, insan yaşlanınca o kadar korkulacak birşey olmadığını görüyor’ diyor ...
:KK17::cry:
 
Ölümden çok korkuyorum. Bunu yazarken de korkuyorum. Bir insanın toprağın altına girmesini kabullenemiyorum. Toprak atacaklar üstümüze. Psikolojim bozuk degil ama gece olunca aklima bu geliyor. Korkuyorum.
Bende kendim ölmekten değilde sevdiğim insanların ölmesinden korkuyorum :( Allah uzun sağlıklı ömürler nasip etsin herkese
 
O üzerine toprak atılan şey beden, kabuk gibi bişey. Nasıl meyveyi soyup kabuğunu atıyoruz, öldükten sonra beden de öyle. Korkacak bir şey yok, üzerinize toprak atıldığını hissetmeyeceksiniz, bilmeyeceksiniz zaten. Ayrıca artık çoğu yerde lahit mezar var, toprak falan atmıyorlar.
 
Bu bende de var. :KK70: Aklıma gelince hemen başka şey düşünüyorum, başka şeyle ilgileniyorum..
Oturup yok toprak altı, yok ölüm sonrası diye düşünüp dururlar kafayı yersin.
Ben de normalde aklıma gelince, kendi kendime konuyu değiştiriyordum ama bugün düşünmeyim dedikçe daha da çok düşündüm.
 
Ben de normalde aklıma gelince, kendi kendime konuyu değiştiriyordum ama bugün düşünmeyim dedikçe daha da çok düşündüm.

Ya oluyor öyle. Kendimin yok olacağını bu dünyada olmayacağını ve bunun kesinlikle bir gün başıma geleceğini düşününce bi çıldırma geliyor. Sonra acaba ne zaman olucem ya bir ay içindeyse ya yaklamissa ve benim haberim yoksa filan derken neyse burada kesiyoruz. :D dediğim gibi düşünmek bazen tehlikeli olabildiğince uzak durun
 
Ben de bu durum o kadar abartı ki , öleceğimi düşündüğüm de keşke hiç doğmasaydım diyorum . Anneme söylüyorum ‘ben de senin yaşındayken korkuyordum, insan yaşlanınca o kadar korkulacak birşey olmadığını görüyor’ diyor ...
:KK17::cry:
Ben de konuyu açmadan once onu düşündüm hiç doğmasaydim ne güzel ölmezdim :)
 
O üzerine toprak atılan şey beden, kabuk gibi bişey. Nasıl meyveyi soyup kabuğunu atıyoruz, öldükten sonra beden de öyle. Korkacak bir şey yok, üzerinize toprak atıldığını hissetmeyeceksiniz, bilmeyeceksiniz zaten. Ayrıca artık çoğu yerde lahit mezar var, toprak falan atmıyorlar.
İşte ya hissedersek?
 
Bu konu daha çok korkmanıza sebep olacak bence.
Ruh ve beden bi arada olduğu için şu anda, bunları düşünmeniz normal. Bu duyguları yaşayan ruh.
Ölümde ikisi birbirinden ayrıldığında bedenine yabancı olacaksın çünkü ruhun özgürleşecek.

Neyse öyle işte, çok çok uzun ve ilim isteyen yazı gerekir bu korkuya. Psikoloğa gidin bence panik atak tarzı birşeye dönüşmeden.
 
Merhaba ben 18 yaşındayım ve bu siteye bi kaç yıldıe üyeyim sırf bir konu için açmıştjm bu hesabı ama sonra konunuzu gördüm ,ben de bu duyguyu yaşadım ve panik ataklar geçirdim. Bu arada inancım da olan bir insanım. Fakat şöyle düşünmelisiniz biz zaten bunlar 100 yıl önce yoktuk :) yani nerden geldiysek oraya mantığı. Herkes aynısını yaşıyor siz hayatınızın güzel olmasına mutlu olmanıza bakın hatta dans kurslarına yazılın etkinliklere gidin hayatın ne kadar dolu olduğunu görün. Beni bunlar iyileştirdi, aylar önce uyuyamaz haldeydim fakat artık takmıyorum cidden iyileştim diyebilirim çok nadir geliylr aklıma ama iki dk sonra amaaaaan oluyorum. Yani konu sahibi ve diğer sevgili ablalarım hayat güzel bolca tadını çıkaralım :) ♡ ah ve bu arada bu korkumu yenmemmi sağlayan diğer olay ise sevgiydi. Yani aşık olursanız bu konuyu unutma olasılığınız fazla( yaşadığım için böyle söylüyorum.)
 
Ölümden çok korkuyorum. Bunu yazarken de korkuyorum. Bir insanın toprağın altına girmesini kabullenemiyorum. Toprak atacaklar üstümüze. Psikolojim bozuk degil ama gece olunca aklima bu geliyor. Korkuyorum.

Ayni durum bende de war, kendimle ilgili ailemle ilgili annem, babam, eşim butun sevdiklerimlede ilgili ölmelerinden cok korkuorum.
Ozellikle gece yataga girince cok oluor bende..
 
Back
X