- 26 Nisan 2018
- 241
- 336
- 33
- Konu Sahibi Sadece-Ben
-
- #1
merhaba arkadaslar,
Ben 32 yasinda iki yil önce bosanmis bir kadinim. Bosandigimdan bu yana karsima bir kac kidi cikti, ilkbaslarda yaram taze oldugu icin hicbirine yanasmadim.
Ancak son bir yildir kendimi asiri yalniz hissediyorum. Anne olmak istiyorum yasim cok gecmeden. Benim yas civarimda ki erkeklerin cogu ya cocukluya da evli.
Bir kac kisiyle görüstüm amaclarinin farkli oldugunu anlayinca kesip attim. Bir elin parmaklarini gecmez. Gitgide eve kapandim.
Arkadaslarim evli ve cocuklu senede bir görüsür olduk.
Biri vardi hoslandim ama mantigim hayir dedi cocukluydu ama evli ayri durumlari zordu. Yuva yikan birisi asla olmak istemem kendimi geri cektim.
Tek basima kafede mi oturacam? Tek basima biryerlere mi gitcem? Herkes nasil yapiyor? Kukuma kusu gibi evdeyim böyle asla kimseyle tanisamam bunun farkindayim.
Ama sürekli beni kim begenecek ki diyorum. Pek böyle süslü püslü biri degilim. Asiri sadeyim. Cekingenim, duygularimi hislerimi kolay kolay belli edemiyorum biraz duvar gibiyim. Sanirim bu karsi tarafi ürkütüyor.
Kinse yasimin 32 olduguna inanmiyor 25 26 civari gösteriyorsun diyorlar. Ben ne yapicam? Biri olsun demekle de olmuyor.
Asiri özgüvensizlik olustu
Bana yardim etmeniz mümkün mü?
Bir insan bu kadar mi bahtsiz olur? Bir erkek arkadasim oldu onunlada evlenmistim, oda tecavüz, dayak, hor görme herseyi gördüm. Asiri güvensizim. Bana tecrübesizligimden dem vuruyordu.
Bilmiyorum duygularim karmakarisik. Sürekli elalem ne der diye kendimi cok geri plana atiyorum. Bilmiyorum kendimi cok yalniz ve kötü hissediyorum.
Ben 32 yasinda iki yil önce bosanmis bir kadinim. Bosandigimdan bu yana karsima bir kac kidi cikti, ilkbaslarda yaram taze oldugu icin hicbirine yanasmadim.
Ancak son bir yildir kendimi asiri yalniz hissediyorum. Anne olmak istiyorum yasim cok gecmeden. Benim yas civarimda ki erkeklerin cogu ya cocukluya da evli.
Bir kac kisiyle görüstüm amaclarinin farkli oldugunu anlayinca kesip attim. Bir elin parmaklarini gecmez. Gitgide eve kapandim.
Arkadaslarim evli ve cocuklu senede bir görüsür olduk.
Biri vardi hoslandim ama mantigim hayir dedi cocukluydu ama evli ayri durumlari zordu. Yuva yikan birisi asla olmak istemem kendimi geri cektim.
Tek basima kafede mi oturacam? Tek basima biryerlere mi gitcem? Herkes nasil yapiyor? Kukuma kusu gibi evdeyim böyle asla kimseyle tanisamam bunun farkindayim.
Ama sürekli beni kim begenecek ki diyorum. Pek böyle süslü püslü biri degilim. Asiri sadeyim. Cekingenim, duygularimi hislerimi kolay kolay belli edemiyorum biraz duvar gibiyim. Sanirim bu karsi tarafi ürkütüyor.
Kinse yasimin 32 olduguna inanmiyor 25 26 civari gösteriyorsun diyorlar. Ben ne yapicam? Biri olsun demekle de olmuyor.
Asiri özgüvensizlik olustu
Bana yardim etmeniz mümkün mü?
Bir insan bu kadar mi bahtsiz olur? Bir erkek arkadasim oldu onunlada evlenmistim, oda tecavüz, dayak, hor görme herseyi gördüm. Asiri güvensizim. Bana tecrübesizligimden dem vuruyordu.
Bilmiyorum duygularim karmakarisik. Sürekli elalem ne der diye kendimi cok geri plana atiyorum. Bilmiyorum kendimi cok yalniz ve kötü hissediyorum.