Önce Hamileydim Şimdi Anneyim

bu pantolonunda rengi çok güzelmiş fakat ben bu pantalon yerine bu bacaklardan istiyorum ki
bende de giydiğimde bu şekilde dursun

 
31 aylık şuan.. dediğinde haklılık payı var..
erkek yeğenim, çok da geç konuştu. yani yakın zamana kadar çat pat birkaç kelime söylüyordu,
ayşecik onun yanında epey konuşuyor gibiydi. kreşe başladı, dili çözüldü, sosyal ilişkileri arttı ve dediğin gibi 'büyüdü'

Kızlar ig den daha önce alışveriş yapan var mı? Ben bunları çok beğendim, alacağım dayanamıyorum vallaEki Görüntüle 1102512 Eki Görüntüle 1102513
netten alışveriş deneyimim heeeç yoh!
bu pantolonunda rengi çok güzelmiş fakat ben bu pantalon yerine bu bacaklardan istiyorum ki
bende de giydiğimde bu şekilde dursun

Eki Görüntüle 1102621
sende o bacaklardan zaten var şekerim.. birazcık fazlası var, anladın sen onuuuu!:108:
 
Evde hiç bez kalmamış.. Huggies little swimmers vardı onlardan bağladım. Ne biçim bezmiş yahu, hep sızdırdı
 
eneeeeerm! Biz de o bezi havuzda denizde bagliyoz, he mi???

demek ki direk denize akıyor! sadece kakayı tutar belki, ama onu henüz tecrübe etmedim :)

bu arada kerem tam tersi çok huysuz bir çocuk oldu. zaten uzun zamandır kendini ifade ediyordu onun derdi başka, kabına sığmıyor. kendi yemek kendi içmek kendi yapmak istiyor herşeyi. çoğu zaman izin veriyorum sonuç kırılan bardaklar tabaklar... peşimde sürekli, kolumu bacağımı çekiştiriyor. yanındayken hiç iş yapamıyorum. böyle değildi. yatağından inmeyi de çözmüş. yatırırken anamız ağladı dün akşam kaç kez indi geldi. tokatlamamak için kendimi zor tutuyorum
 
Bir de "Yeter artık!!" diye bağırdığımda;
"Yetey! Yetey!" diye o da bana bağırıyor
 
iyi ki yazmışım o zaman çünkü ben de öyle yapılacağını zannediyodum etrafımdakilere iş düşeceğini düşünüyodum ama bütün süreci ben yönettim hep yanında oldum ben yedirdim içirdim uyuttum. doktoruma minnet borçluyum bu bilgiyi bana verdiği için. gerçekten dediği gibi çocuk memeyi ikimizi bağlayan bir bağ gibi görüyor öyle hissediyor biz bile öyleyken ona ne kalmış zaten. anneye bağımlı oldukları dönemdeler. her emmek isteyip ikna etmeye çalıştığımda "gel annaeannen sallasın seni ya da baban sallasın" diye teklif ettiğimde asla istemedi hep "anne" "anne" dedi. emmemeyi kabullendi ama kokumda uyumak istedi hala da gece uyanınca mutlaka beni görmek ve temas kurmak istiyo. Ne güzel şeydir onların bağlılığı "anne" diye çağırmaları. başlarını omzuna koymaları. öpücüğe boğmaları...
maşallah ne güzel kabul etmiş. medeni bir şekilde. en güzeli böylesi olsa gerek. bizde de ağlama olmadı. sadece bir sefer huyuszluğu oldu. ne yazık ki ikindi sonrası uyumuş ve sersemlemişti. heralde başı da ağrıdı o an emse biraz kendine gelebilirdi ama o an bizde milat oldu. bir daha teklif etmedi. şimdi geliyo gidiyo "emminga?" diye soruyo (öyle isim takmıştı onlara:)) normalde "emme" derdi. evet diyorum artık kardeşin emcek sen izin verirsen, sen büyüdün.
 
Eve geldim ve büyük bir hız ve istekle mor bulgur salatasını yaptım :) herkese bir kere daha tavsiye ediyorum

Aryamm valla baktıkların çooook tatlılar. Ama söz konusu kumaş olunca insan bilemiyo. Mutlaka yorumlara bak

Şeker portakalım ben de o bacaktan, totodan ve göbekten istiyorum
 

bize bu durum uzun zamandır var. Özellikle corba tarzı şeyleri yerken sıkıntı oluyor. gerci artık yemiyor da.. istahta gitti. sadece kahvaltiyla duruyor şuan birazda muz
 

maşallah 2 yas sendromunu atlattı ozaman. hep böyle devam eder inşallah.
 
bende bugun yayildim gerçekten. bi bulasik attım makinaya bide çamaşır astım. dunden yemek vardı oglen çıktı aradan. kayinvalide de mantı getirmiş gelirken aksamada o var bitti gitti
 
bende bugun yayildim gerçekten. bi bulasik attım makinaya bide çamaşır astım. dunden yemek vardı oglen çıktı aradan. kayinvalide de mantı getirmiş gelirken aksamada o var bitti gitti
uc bebeli hatunun yayilmasi da boyle oliiiiy; camasir bulasik yikanmis cocuklar doyurulmus
 
ben de bugun hiiicbisey yapmadim.
Manyak bi film izledim, biraz spor yaptim dus aldim.

Ev supurulecek, mutfak toplanacak, camasir makinesinin dugmesine basilacak.
Yemek namina dunden kalan yesil mercimek bi de kiymali borek var. Esim de gelmek uzere ve ben salon koltugunda bornozla yayilmis bu msji yaziyorum. biri beni cimdiklesiiiin
:111:
 


ABD’de yayımlanan haftalık New Yorker dergisi modern çağın çocuklarının neden şımarık yetiştiği konusunu araştırdı.


Araştırmada, kabilede yaşayan çocuklarla şehirde yaşayanlar çocuklar karşılaştırıldı.

İzquierdo 2003 yılında bir Amazon kabilesi ile birkaç ay boyunca beraber yaşadı. Kabilede çocukların gelişimini inceleyen Izquierdo, kendi araştırmasını Elinor Ochs’un kentte yaşayan çocuklar üzerine yaptığı araştırma ile şehirde yaşayan çocuklarla kıyasladı.
Izquierdo’yu şaşırtan kabilede çocukların yetenekleri oldu. 3 yaşından itibaren anne ve babalarına yardım etmeye hatta keskin bıçaklarla kendilerine zarar vermeden meyve kesmeye başlayan çocuklar 6 yaşlarına geldiğinde balığa, ava çıkıyor, temizlik, yemek gibi konularda ustalaşıyordu.

Kentte yaşayan çocuklar üzerine yaptığı araştırmada da çocukların kendi ayakkabılarını bağlamaktan bile aciz oldukları görüldü. Çocuklara çok fazla kıyafet, oyuncak ve hediye alınması da şımarıklığın sebebi olarak gösterildi. Ayrıca aileler davranışlarının çocuklarının geleceğini çok fazla etkileyeceğini düşünüyor. Bu nedenle çocukları hayal kırıklığına uğratmaktan korktukları için çok fazla üzerlerine düşüyor.

Uzmanlar bunun tam tersinin yapılmasını, çocuğa hayır demeyi bilmeyi ve güvenmeyi öneriyor. Modern ebeveynlerin bir diğer hatası çocuklarının kapasitelerini hafife almak. Ayrıca aileler çocuklara iş yaptırmaya çalışmanın daha yorucu olduğunu düşünerek kendi kendilerine yapmayı tercih ediyor. Bu da çocuğun daha da şımarmasına neden oluyor.

Amerikalı bir gazeteci olan Pamela Druckerman da evlendikten sonra yaşamaya başladığı Fransa’nın başkenti Paris’te, Fransız ebeveynlerini gözlemleme şansı buldu. Kızı Bean’in sokakta ağlayan ve şımarıklık yapan tek çocuk olduğunu söyleyen Druckerman Fransız ebeveynlerinin sırrının çocukları önemsememek olduğunu söyledi. Druckerman’a göre Fransız ebeveynler çocuklarını görmezden gelmelerinin ve hayal kırıklığına uğratmalarının onların geleceğini etkilemeyeceğini düşünüyor. Hatta hayal kırıklığını bilmeyen çocukların gelecekte başarısız olacağına inanıyor. Çocuğa ‘hayır’ demeyi bilmek de Fransız ebeveynlerinin bir diğer özelliği olarak sayılıyor. (Milliyet)

Şimdi biz çocuklarımızı önemseyelim mi, önemsemeyelim mi?
 
fransada yaşayan kuzenim var.gerçekten Avrupa usulünce büyüttü...odasına koydu kapısını kapattı içerde kendi uyudu...küçük yaşta yalnız yemeye giyinmeye başladı ama yeri gelince hala şımarıklık yapıyor...çocuk bu sonuçta bence doğalarında var...
ben önemserim dinlerim anlatırım ama sınırları bellidir...hayır hayırdır...ama sonuçta o bir birey ve kişilik gelişimi de çok önemli...erken olgunlaşacaklar diye tramva yaşatamam...hayal kırıklığı bir odada yalnız kalmak şeklinde olmazda ağladığı parktan hemen eve dönmekle olur...fazlasını ben kıyamam

 

çok haklısın sonuna kadar katılıyorum
 
günün kötü haberi merdivenden düştüm ayak bileğimi incittim... demekki neymiş merdivenden inerken önümüze bakacakmışız
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…