Bence bu adamdan çocuğunuz olmamasına üzülmeyin. Kaderinize o çocuğu da ortak edecektiniz. Böyle bencil asalak tiplerin eşleri sayesinde evi barkı düzeni oluyor. Hem işsiz hem bir koca olarak işe yaramaz hem de kadın kovalıyor internette. Siz bunu derhal boşayın. O rahatı, düzeni, karısının çevirdiği ev gitsin bakalım elinden. Bakın zerre acımayın, bunca yılın hatırı var demeyin derhal avukat tutun görsün dünyanın kaç bucak olduğunu. Ben olsam elimde resmi bir evrak olması açısından gider karakola şikayette bulunurdum bana psikolojik şiddet uyguluyor diye.Çok teşekkür ederim. Bütün yazdıklarınızı tek tek okudum. Aslında bunları ben de biliyorum ama bunca yılın yaşanmışlığı, pişmanlıklar işin içine girince duygular karmaşık bir hale geliyor. Aslında çok avantajım var. Yaşımdan oldukça genç gösteriyorum, ailem her konuda maddi manevi arkamda ama işte bunlara şükretmeyip insan kaybettiğine odaklanıyor bir an.
İlk mesajı ağlayarak bu soğukta bir parkta oturup yazmıştım. Şu an biraz daha iyiyim. Umarım bu süreci atlatıp buraya mutluluğumu da yazabilirim.
Hala gencsiniz.Ondan bir kurtulun,daha cok farkina varacaksiniz bunun.Yasayamadiginiz gencliginizi yasayin.43 yaşındayım. 15 yıllık evliyim. Çocuk yok. Eşimle evlendiğimizden beri sıkıntılarımız vardı. Sinirlendiğinde hakaret, küfür ağzından hiç eksik olmadı. Bir kez bile benden özür dilemedi.15 yıldır hep ayrı hayatlar yaşadık. Evdeki kedilerden başka bir ortak noktamız yoktu. Bunca yıl aynı iş yerinde çalıştım. Eşimin düzenli bir işi olmadı. 2 yıldır da işsiz. Arada bir evden iş yapıyor vs üç beş kuruş geliyor. Yarısını bana veriyor, daha önceden evin masraflarını ödediğim için. Evde hep bilgisayarın başında, bir şey söyleyince tersliyor. Hep aynı şeyleri söylüyormuşum. Her tartışmamızda gerizekalı, varoş, amele, ebleh, çirkin, şişko diye basbasbağırıyor. Komşular duyuyor, çok utanıyorum. İlgim olan her şeyi aşağılıyor. İlgi alanlarımı seyrettiğim dizileri filmleri aptalca buluyor.
Çocuk ben çok istedim. Vitaminler kullandım, tüp bebek vs olmadı. Zaten 15 yıllık evliliğimiz boyunca bir kaç kez kavga dövüş dışında doğal yoldan denemeye de ikna edemedim. (Ayrıntıya girmeyeyim ama doğal yoldan korunuyordu desem anlarsınız sanırım) Tüp bebek süreci boyunca da kötü davrandı. Randevulara gelmek istemedi, ihtiyaç olursa gelirim dedi vs. Dış gebelik oldu, hiç yanımda olmadı. Şimdi düşünüyorum ki olmadığı iyi olmuş. 40 yaşında bıraktım denemeyi zaten.
Şu an boşanma aşamasına geldik ama 43 yaşında, bu kadar şeyden sonra boşanmak beni gerçekten çok üzüyor. 15 yılımı çöpe atmış gibi hissediyorum. Benden sonra genç kadın alıp inadına 10 tane çocuk yapacakmış. Zaten online olarak kadınlarla yazıştığını biliyorum. Hiç bir sosyal medya hesabında birlikte resmimiz yok. Hiç olmadı. Sanki hiç evli değildik. Evliliğimiz boyunca birlikte tatile bile bir kaç kez, o da benim ısrarımla gittik.
Bu evlilik uzun zaman önce bitmişti ama bu süreci nasıl atlatırım bilmiyorum. Neden daha önce boşanmadım diye kendime kızıyorum. Bana kimse seni istemez, yalnız öleceksin diyor. Kendimi çok kötü hissediyorum. Hep kendi ailem olsun istedim ama istemek yetmiyormuş.
Benim yaşlarımda boşananlar, süreci nasıl atlattınız? Genç olsam çok daha kolaydı ama şu an cidden çok canım yanıyor.
Zatrn bizim genc kizlarimizda pc basinda kasina kasina kadin pesinde kosan, calismayan erkeklere bayildigindan kapanin elinde kalacaktir kendisi....43 yaşındayım. 15 yıllık evliyim. Çocuk yok. Eşimle evlendiğimizden beri sıkıntılarımız vardı. Sinirlendiğinde hakaret, küfür ağzından hiç eksik olmadı. Bir kez bile benden özür dilemedi.15 yıldır hep ayrı hayatlar yaşadık. Evdeki kedilerden başka bir ortak noktamız yoktu. Bunca yıl aynı iş yerinde çalıştım. Eşimin düzenli bir işi olmadı. 2 yıldır da işsiz. Arada bir evden iş yapıyor vs üç beş kuruş geliyor. Yarısını bana veriyor, daha önceden evin masraflarını ödediğim için. Evde hep bilgisayarın başında, bir şey söyleyince tersliyor. Hep aynı şeyleri söylüyormuşum. Her tartışmamızda gerizekalı, varoş, amele, ebleh, çirkin, şişko diye basbasbağırıyor. Komşular duyuyor, çok utanıyorum. İlgim olan her şeyi aşağılıyor. İlgi alanlarımı seyrettiğim dizileri filmleri aptalca buluyor.
Çocuk ben çok istedim. Vitaminler kullandım, tüp bebek vs olmadı. Zaten 15 yıllık evliliğimiz boyunca bir kaç kez kavga dövüş dışında doğal yoldan denemeye de ikna edemedim. (Ayrıntıya girmeyeyim ama doğal yoldan korunuyordu desem anlarsınız sanırım) Tüp bebek süreci boyunca da kötü davrandı. Randevulara gelmek istemedi, ihtiyaç olursa gelirim dedi vs. Dış gebelik oldu, hiç yanımda olmadı. Şimdi düşünüyorum ki olmadığı iyi olmuş. 40 yaşında bıraktım denemeyi zaten.
Şu an boşanma aşamasına geldik ama 43 yaşında, bu kadar şeyden sonra boşanmak beni gerçekten çok üzüyor. 15 yılımı çöpe atmış gibi hissediyorum. Benden sonra genç kadın alıp inadına 10 tane çocuk yapacakmış. Zaten online olarak kadınlarla yazıştığını biliyorum. Hiç bir sosyal medya hesabında birlikte resmimiz yok. Hiç olmadı. Sanki hiç evli değildik. Evliliğimiz boyunca birlikte tatile bile bir kaç kez, o da benim ısrarımla gittik.
Bu evlilik uzun zaman önce bitmişti ama bu süreci nasıl atlatırım bilmiyorum. Neden daha önce boşanmadım diye kendime kızıyorum. Bana kimse seni istemez, yalnız öleceksin diyor. Kendimi çok kötü hissediyorum. Hep kendi ailem olsun istedim ama istemek yetmiyormuş.
Benim yaşlarımda boşananlar, süreci nasıl atlattınız? Genç olsam çok daha kolaydı ama şu an cidden çok canım yanıyor.
Kesinlikle.Benim bir tanidigim,gencligini mahveden kotu bir evlilikten sonra evlendi,ama ask evliligi yapti vallahi 56 yasinda ❤Seni kimse istemez demesi muhtemelen bırakmayon diye. Ama hiç te öyle değil. Sakın etkilnemeyin bu laflardan. Hiiiç alakası yok 43 yaş nedir ki yaa. Vallahi gençsinizben 31 da evlenip 32 de boşandım. başka da zorluklar nedeniyle toparlanma sürecim 10 senemi aldı. Keşke daha erken toparlasaydım derim hep. 10 sene sonra yeniden 42 yaşımda evlendim 43 te çocuğum oldu. Keşkemdahanerken anne olsaydom tabi ama ilk eş kişisi istememişti asla. Ve evlenir evlenmez öğrenmiştim bunu. Neyae şimdi bir oğlum var şükürler olsun. Evliliğiniz uuzn sürdüğü için herşey gçemiş gibi gelebilir ama gerçekten değil. Hatta hala gençken size değersiz hissetiren kişiden kurtulun ve hayatın tadını, çıkarın gerisi zaten gelir.
Ben 33 yasinda ayrildim. O zamana dek zamanla iyice kotuye giden bi evlilige dayandim. Gerek yalnizlik korkum gerekse cocugum var hissim. Ama sonunda aldatildim ve cocuguma karsi vicdan azabi yapmadan ayrildim. Kurtuldum. Ki sizinki cok daha kotu bi evlilik. Demem o ki yalnizliktan korkma duygusunun nelere kadir oldugunu bilirim ama sizinki biraz abartili sabir. Hatta af edin lutfen ama delilik. Isi gucu olmayan adamada kizlar kadinlar kosar adim gelirler artik. O size saydigi laflar vs birakin şunu ya. Cekilir dert degil ama yinede siz bilirsiniz. Hakkinizda hayirlisi43 yaşındayım. 15 yıllık evliyim. Çocuk yok. Eşimle evlendiğimizden beri sıkıntılarımız vardı. Sinirlendiğinde hakaret, küfür ağzından hiç eksik olmadı. Bir kez bile benden özür dilemedi.15 yıldır hep ayrı hayatlar yaşadık. Evdeki kedilerden başka bir ortak noktamız yoktu. Bunca yıl aynı iş yerinde çalıştım. Eşimin düzenli bir işi olmadı. 2 yıldır da işsiz. Arada bir evden iş yapıyor vs üç beş kuruş geliyor. Yarısını bana veriyor, daha önceden evin masraflarını ödediğim için. Evde hep bilgisayarın başında, bir şey söyleyince tersliyor. Hep aynı şeyleri söylüyormuşum. Her tartışmamızda gerizekalı, varoş, amele, ebleh, çirkin, şişko diye basbasbağırıyor. Komşular duyuyor, çok utanıyorum. İlgim olan her şeyi aşağılıyor. İlgi alanlarımı seyrettiğim dizileri filmleri aptalca buluyor.
Çocuk ben çok istedim. Vitaminler kullandım, tüp bebek vs olmadı. Zaten 15 yıllık evliliğimiz boyunca bir kaç kez kavga dövüş dışında doğal yoldan denemeye de ikna edemedim. (Ayrıntıya girmeyeyim ama doğal yoldan korunuyordu desem anlarsınız sanırım) Tüp bebek süreci boyunca da kötü davrandı. Randevulara gelmek istemedi, ihtiyaç olursa gelirim dedi vs. Dış gebelik oldu, hiç yanımda olmadı. Şimdi düşünüyorum ki olmadığı iyi olmuş. 40 yaşında bıraktım denemeyi zaten.
Şu an boşanma aşamasına geldik ama 43 yaşında, bu kadar şeyden sonra boşanmak beni gerçekten çok üzüyor. 15 yılımı çöpe atmış gibi hissediyorum. Benden sonra genç kadın alıp inadına 10 tane çocuk yapacakmış. Zaten online olarak kadınlarla yazıştığını biliyorum. Hiç bir sosyal medya hesabında birlikte resmimiz yok. Hiç olmadı. Sanki hiç evli değildik. Evliliğimiz boyunca birlikte tatile bile bir kaç kez, o da benim ısrarımla gittik.
Bu evlilik uzun zaman önce bitmişti ama bu süreci nasıl atlatırım bilmiyorum. Neden daha önce boşanmadım diye kendime kızıyorum. Bana kimse seni istemez, yalnız öleceksin diyor. Kendimi çok kötü hissediyorum. Hep kendi ailem olsun istedim ama istemek yetmiyormuş.
Benim yaşlarımda boşananlar, süreci nasıl atlattınız? Genç olsam çok daha kolaydı ama şu an cidden çok canım yanıyor.
Biz ne konular okuduk burada,keskeler,sonra gelip iyikiler.Çok teşekkür ederim. Bütün yazdıklarınızı tek tek okudum. Aslında bunları ben de biliyorum ama bunca yılın yaşanmışlığı, pişmanlıklar işin içine girince duygular karmaşık bir hale geliyor. Aslında çok avantajım var. Yaşımdan oldukça genç gösteriyorum, ailem her konuda maddi manevi arkamda ama işte bunlara şükretmeyip insan kaybettiğine odaklanıyor bir an.
İlk mesajı ağlayarak bu soğukta bir parkta oturup yazmıştım. Şu an biraz daha iyiyim. Umarım bu süreci atlatıp buraya mutluluğumu da yazabilirim.
Senin yaşında anne olan bir dolu ünlü kadın var desem, ne düşünürsün.43 yaşındayım. 15 yıllık evliyim. Çocuk yok. Eşimle evlendiğimizden beri sıkıntılarımız vardı. Sinirlendiğinde hakaret, küfür ağzından hiç eksik olmadı. Bir kez bile benden özür dilemedi.15 yıldır hep ayrı hayatlar yaşadık. Evdeki kedilerden başka bir ortak noktamız yoktu. Bunca yıl aynı iş yerinde çalıştım. Eşimin düzenli bir işi olmadı. 2 yıldır da işsiz. Arada bir evden iş yapıyor vs üç beş kuruş geliyor. Yarısını bana veriyor, daha önceden evin masraflarını ödediğim için. Evde hep bilgisayarın başında, bir şey söyleyince tersliyor. Hep aynı şeyleri söylüyormuşum. Her tartışmamızda gerizekalı, varoş, amele, ebleh, çirkin, şişko diye basbasbağırıyor. Komşular duyuyor, çok utanıyorum. İlgim olan her şeyi aşağılıyor. İlgi alanlarımı seyrettiğim dizileri filmleri aptalca buluyor.
Çocuk ben çok istedim. Vitaminler kullandım, tüp bebek vs olmadı. Zaten 15 yıllık evliliğimiz boyunca bir kaç kez kavga dövüş dışında doğal yoldan denemeye de ikna edemedim. (Ayrıntıya girmeyeyim ama doğal yoldan korunuyordu desem anlarsınız sanırım) Tüp bebek süreci boyunca da kötü davrandı. Randevulara gelmek istemedi, ihtiyaç olursa gelirim dedi vs. Dış gebelik oldu, hiç yanımda olmadı. Şimdi düşünüyorum ki olmadığı iyi olmuş. 40 yaşında bıraktım denemeyi zaten.
Şu an boşanma aşamasına geldik ama 43 yaşında, bu kadar şeyden sonra boşanmak beni gerçekten çok üzüyor. 15 yılımı çöpe atmış gibi hissediyorum. Benden sonra genç kadın alıp inadına 10 tane çocuk yapacakmış. Zaten online olarak kadınlarla yazıştığını biliyorum. Hiç bir sosyal medya hesabında birlikte resmimiz yok. Hiç olmadı. Sanki hiç evli değildik. Evliliğimiz boyunca birlikte tatile bile bir kaç kez, o da benim ısrarımla gittik.
Bu evlilik uzun zaman önce bitmişti ama bu süreci nasıl atlatırım bilmiyorum. Neden daha önce boşanmadım diye kendime kızıyorum. Bana kimse seni istemez, yalnız öleceksin diyor. Kendimi çok kötü hissediyorum. Hep kendi ailem olsun istedim ama istemek yetmiyormuş.
Benim yaşlarımda boşananlar, süreci nasıl atlattınız? Genç olsam çok daha kolaydı ama şu an cidden çok canım yanıyor.
Yaşadıklarınıza üzüldüm. Tabiki keşke baştan bunları yaşamasaydınız ama asıl mesele o değil. Geçmişi atın kenara.43 yaşındayım. 15 yıllık evliyim. Çocuk yok. Eşimle evlendiğimizden beri sıkıntılarımız vardı. Sinirlendiğinde hakaret, küfür ağzından hiç eksik olmadı. Bir kez bile benden özür dilemedi.15 yıldır hep ayrı hayatlar yaşadık. Evdeki kedilerden başka bir ortak noktamız yoktu. Bunca yıl aynı iş yerinde çalıştım. Eşimin düzenli bir işi olmadı. 2 yıldır da işsiz. Arada bir evden iş yapıyor vs üç beş kuruş geliyor. Yarısını bana veriyor, daha önceden evin masraflarını ödediğim için. Evde hep bilgisayarın başında, bir şey söyleyince tersliyor. Hep aynı şeyleri söylüyormuşum. Her tartışmamızda gerizekalı, varoş, amele, ebleh, çirkin, şişko diye basbasbağırıyor. Komşular duyuyor, çok utanıyorum. İlgim olan her şeyi aşağılıyor. İlgi alanlarımı seyrettiğim dizileri filmleri aptalca buluyor.
Çocuk ben çok istedim. Vitaminler kullandım, tüp bebek vs olmadı. Zaten 15 yıllık evliliğimiz boyunca bir kaç kez kavga dövüş dışında doğal yoldan denemeye de ikna edemedim. (Ayrıntıya girmeyeyim ama doğal yoldan korunuyordu desem anlarsınız sanırım) Tüp bebek süreci boyunca da kötü davrandı. Randevulara gelmek istemedi, ihtiyaç olursa gelirim dedi vs. Dış gebelik oldu, hiç yanımda olmadı. Şimdi düşünüyorum ki olmadığı iyi olmuş. 40 yaşında bıraktım denemeyi zaten.
Şu an boşanma aşamasına geldik ama 43 yaşında, bu kadar şeyden sonra boşanmak beni gerçekten çok üzüyor. 15 yılımı çöpe atmış gibi hissediyorum. Benden sonra genç kadın alıp inadına 10 tane çocuk yapacakmış. Zaten online olarak kadınlarla yazıştığını biliyorum. Hiç bir sosyal medya hesabında birlikte resmimiz yok. Hiç olmadı. Sanki hiç evli değildik. Evliliğimiz boyunca birlikte tatile bile bir kaç kez, o da benim ısrarımla gittik.
Bu evlilik uzun zaman önce bitmişti ama bu süreci nasıl atlatırım bilmiyorum. Neden daha önce boşanmadım diye kendime kızıyorum. Bana kimse seni istemez, yalnız öleceksin diyor. Kendimi çok kötü hissediyorum. Hep kendi ailem olsun istedim ama istemek yetmiyormuş.
Benim yaşlarımda boşananlar, süreci nasıl atlattınız? Genç olsam çok daha kolaydı ama şu an cidden çok canım yanıyor.
Çocuk yokken,işiniz de varken neden katlandınız dicem ama sebebini az çok tahmin ediyorum.Bir kız ailede sevgi gördüyse daha azıyla yetinmiyor.İlişki bitirmekten korkmuyor.Burada sorunlu ilişkisini bitiremeyen kim varsa kendi ailesinden sevgiye doymamış olanlar.Ben de dahil.
Ondan önce siz açın davayı.Kurtulun sırtınızdaki kamburdan.Bu çapsızla geçireceğiniz her dakika zarar
peki şimdi ki eşinizle nasıl tanıştınız diye sorsam? abes olur mu???Seni kimse istemez demesi muhtemelen bırakmayon diye. Ama hiç te öyle değil. Sakın etkilnemeyin bu laflardan. Hiiiç alakası yok 43 yaş nedir ki yaa. Vallahi gençsinizben 31 da evlenip 32 de boşandım. başka da zorluklar nedeniyle toparlanma sürecim 10 senemi aldı. Keşke daha erken toparlasaydım derim hep. 10 sene sonra yeniden 42 yaşımda evlendim 43 te çocuğum oldu. Keşkemdahanerken anne olsaydom tabi ama ilk eş kişisi istememişti asla. Ve evlenir evlenmez öğrenmiştim bunu. Neyae şimdi bir oğlum var şükürler olsun. Evliliğiniz uuzn sürdüğü için herşey gçemiş gibi gelebilir ama gerçekten değil. Hatta hala gençken size değersiz hissetiren kişiden kurtulun ve hayatın tadını, çıkarın gerisi zaten gelir.
sizin sebep neydiKurtulun bu asalaktan, ezikligi sebebiyle size oyle davraniyor. Belki bosanip hayatinizin askiyla karsilasacaksiniz, neden bu firsati tepesiniz? Ben de 37 yasinda 2 kucuk cocukla bosandim, hic pisman olmadim
Ayyy k.çımmmm allahın ezik faydasızıı!! Sinirim bozuldu ya at bunu kapıya kardeş önüne de iki kemik at sesini kessin. Pislik allahın belasıBenden sonra genç kadın alıp inadına 10 tane çocuk yapacakmış.
Siz boşanarak 15 yilinizi çope atmiyorsunuz. Tam tersi çop olmuş 15 yildan kurtuluyorsunuz. Oyle hayata devam etmeye deyer mi? Deyerse eyvallah. Neden o kadar sabrettiniz, neden o adamdan çocuk duşundunuz demiycem. Belli ki sirf evli olayim, bekar, boşanmiş adi almayayim diye empoze edilmiş beyninizde. Çunki kimse bunlari çekmez, hele bu adamdan çocuk dogurmak istemez. Boşanmak geç kalinmiş ama doğru bir karar. Hayatiniz degerliyse tabi43 yaşındayım. 15 yıllık evliyim. Çocuk yok. Eşimle evlendiğimizden beri sıkıntılarımız vardı. Sinirlendiğinde hakaret, küfür ağzından hiç eksik olmadı. Bir kez bile benden özür dilemedi.15 yıldır hep ayrı hayatlar yaşadık. Evdeki kedilerden başka bir ortak noktamız yoktu. Bunca yıl aynı iş yerinde çalıştım. Eşimin düzenli bir işi olmadı. 2 yıldır da işsiz. Arada bir evden iş yapıyor vs üç beş kuruş geliyor. Yarısını bana veriyor, daha önceden evin masraflarını ödediğim için. Evde hep bilgisayarın başında, bir şey söyleyince tersliyor. Hep aynı şeyleri söylüyormuşum. Her tartışmamızda gerizekalı, varoş, amele, ebleh, çirkin, şişko diye basbasbağırıyor. Komşular duyuyor, çok utanıyorum. İlgim olan her şeyi aşağılıyor. İlgi alanlarımı seyrettiğim dizileri filmleri aptalca buluyor.
Çocuk ben çok istedim. Vitaminler kullandım, tüp bebek vs olmadı. Zaten 15 yıllık evliliğimiz boyunca bir kaç kez kavga dövüş dışında doğal yoldan denemeye de ikna edemedim. (Ayrıntıya girmeyeyim ama doğal yoldan korunuyordu desem anlarsınız sanırım) Tüp bebek süreci boyunca da kötü davrandı. Randevulara gelmek istemedi, ihtiyaç olursa gelirim dedi vs. Dış gebelik oldu, hiç yanımda olmadı. Şimdi düşünüyorum ki olmadığı iyi olmuş. 40 yaşında bıraktım denemeyi zaten.
Şu an boşanma aşamasına geldik ama 43 yaşında, bu kadar şeyden sonra boşanmak beni gerçekten çok üzüyor. 15 yılımı çöpe atmış gibi hissediyorum. Benden sonra genç kadın alıp inadına 10 tane çocuk yapacakmış. Zaten online olarak kadınlarla yazıştığını biliyorum. Hiç bir sosyal medya hesabında birlikte resmimiz yok. Hiç olmadı. Sanki hiç evli değildik. Evliliğimiz boyunca birlikte tatile bile bir kaç kez, o da benim ısrarımla gittik.
Bu evlilik uzun zaman önce bitmişti ama bu süreci nasıl atlatırım bilmiyorum. Neden daha önce boşanmadım diye kendime kızıyorum. Bana kimse seni istemez, yalnız öleceksin diyor. Kendimi çok kötü hissediyorum. Hep kendi ailem olsun istedim ama istemek yetmiyormuş.
Benim yaşlarımda boşananlar, süreci nasıl atlattınız? Genç olsam çok daha kolaydı ama şu an cidden çok canım yanıyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?