Merhaba; yaşınız 43. Geç mi bu yaş boşanmak için? Hayır tabi ki de. Lütfen kendinize daha fazla haksızlık etmeyin. Hayatınıza yeni birini almak için de; bir evlat sahibi olmak için de hiç geç bir yaş değil. Evlat edinirsiniz. Bir çocuğun hayatını kurtarmış olmak için de çok güzel bir yaştasınız. Lütfen kendinizi kurtarın ve hayatın tadını çıkarmaya bir yerden başlayın. Mesela ilk önce boşanarak başlayabilirsiniz :) umarım her şey gönlünüzce olur...43 yaşındayım. 15 yıllık evliyim. Çocuk yok. Eşimle evlendiğimizden beri sıkıntılarımız vardı. Sinirlendiğinde hakaret, küfür ağzından hiç eksik olmadı. Bir kez bile benden özür dilemedi.15 yıldır hep ayrı hayatlar yaşadık. Evdeki kedilerden başka bir ortak noktamız yoktu. Bunca yıl aynı iş yerinde çalıştım. Eşimin düzenli bir işi olmadı. 2 yıldır da işsiz. Arada bir evden iş yapıyor vs üç beş kuruş geliyor. Yarısını bana veriyor, daha önceden evin masraflarını ödediğim için. Evde hep bilgisayarın başında, bir şey söyleyince tersliyor. Hep aynı şeyleri söylüyormuşum. Her tartışmamızda gerizekalı, varoş, amele, ebleh, çirkin, şişko diye basbasbağırıyor. Komşular duyuyor, çok utanıyorum. İlgim olan her şeyi aşağılıyor. İlgi alanlarımı seyrettiğim dizileri filmleri aptalca buluyor.
Çocuk ben çok istedim. Vitaminler kullandım, tüp bebek vs olmadı. Zaten 15 yıllık evliliğimiz boyunca bir kaç kez kavga dövüş dışında doğal yoldan denemeye de ikna edemedim. (Ayrıntıya girmeyeyim ama doğal yoldan korunuyordu desem anlarsınız sanırım) Tüp bebek süreci boyunca da kötü davrandı. Randevulara gelmek istemedi, ihtiyaç olursa gelirim dedi vs. Dış gebelik oldu, hiç yanımda olmadı. Şimdi düşünüyorum ki olmadığı iyi olmuş. 40 yaşında bıraktım denemeyi zaten.
Şu an boşanma aşamasına geldik ama 43 yaşında, bu kadar şeyden sonra boşanmak beni gerçekten çok üzüyor. 15 yılımı çöpe atmış gibi hissediyorum. Benden sonra genç kadın alıp inadına 10 tane çocuk yapacakmış. Zaten online olarak kadınlarla yazıştığını biliyorum. Hiç bir sosyal medya hesabında birlikte resmimiz yok. Hiç olmadı. Sanki hiç evli değildik. Evliliğimiz boyunca birlikte tatile bile bir kaç kez, o da benim ısrarımla gittik.
Bu evlilik uzun zaman önce bitmişti ama bu süreci nasıl atlatırım bilmiyorum. Neden daha önce boşanmadım diye kendime kızıyorum. Bana kimse seni istemez, yalnız öleceksin diyor. Kendimi çok kötü hissediyorum. Hep kendi ailem olsun istedim ama istemek yetmiyormuş.
Benim yaşlarımda boşananlar, süreci nasıl atlattınız? Genç olsam çok daha kolaydı ama şu an cidden çok canım yanıyor.
Öncelikle şunu kabullenelim bu şahıs sizi sevmiyor, hiç sevmemiş. Benimsememiş sizi. Sizden de bir çocuk istememiş, zaten iyi ki olmamış. Doğacak hiçbir masum yavru böyle bir babayı hak etmez. Çocuğunuz olsaydı da bu değişmeyecekti. Yıllarca size psikolojik baskı kurmuş, sindirmiş. Olmadığınız hakaretlere sanki siz öyleymişsiniz gibi sizi inandırmaya çalışmış. İnsanlar 60 yaşından sonra bile yeni bir hayat kurup hayat arkadaşlarını buluyorlar. Hakaretlerini ses kaydı alın, komşuları tanık gösterin, sosyal medyadaki yazışmalarının ekran görüntülerini alın, boşanma davasını açın. Tehdit varsa uzaklaştırma talep edin. Geliriniz yoksa yoksulluk nafakası alma şansınız var, onu da talep edin. Ödeyemezse de hapis yatsın. Bunca yılınızı zehir etmiş, biraz bedel ödesin. Ayrıca bu adam çok zengin de değil, genç de değil. Böyle birini genç bir kız ne yapsın? Hata yapıp bahsi geçen genç kız bununla olsa bile bırakıp terkeder, böyle biri hangi kadının umrunda olur ki? Halkeğitimin kursları var, gidin yazılın birine. Kafanız dağılır, arkadaşlar edinirsiniz. Hayatın karşınıza ne gibi güzellikler çıkaracağını bilemezsiniz. Benim eşimin dayısının eşi vefat etmişti, çocukları da evli barklıydı. Gelininin vasıtasıyla kendi yaşlarında eşinden şiddet görüp boşanmış biriyle tanıştı. 4-5 senedir evliler şimdi, o kadar mutlular ki. O kaplıca senin bu şehir benim geziyorlar. Pandemide bile birlikte yaylaevinde kaldılar. Hayat aksiyonlara karşılık verir. Düşüncelere hayallere değil. Adım atmadan bir şeylerin değişmesini bekleyemezsiniz.43 yaşındayım. 15 yıllık evliyim. Çocuk yok. Eşimle evlendiğimizden beri sıkıntılarımız vardı. Sinirlendiğinde hakaret, küfür ağzından hiç eksik olmadı. Bir kez bile benden özür dilemedi.15 yıldır hep ayrı hayatlar yaşadık. Evdeki kedilerden başka bir ortak noktamız yoktu. Bunca yıl aynı iş yerinde çalıştım. Eşimin düzenli bir işi olmadı. 2 yıldır da işsiz. Arada bir evden iş yapıyor vs üç beş kuruş geliyor. Yarısını bana veriyor, daha önceden evin masraflarını ödediğim için. Evde hep bilgisayarın başında, bir şey söyleyince tersliyor. Hep aynı şeyleri söylüyormuşum. Her tartışmamızda gerizekalı, varoş, amele, ebleh, çirkin, şişko diye basbasbağırıyor. Komşular duyuyor, çok utanıyorum. İlgim olan her şeyi aşağılıyor. İlgi alanlarımı seyrettiğim dizileri filmleri aptalca buluyor.
Çocuk ben çok istedim. Vitaminler kullandım, tüp bebek vs olmadı. Zaten 15 yıllık evliliğimiz boyunca bir kaç kez kavga dövüş dışında doğal yoldan denemeye de ikna edemedim. (Ayrıntıya girmeyeyim ama doğal yoldan korunuyordu desem anlarsınız sanırım) Tüp bebek süreci boyunca da kötü davrandı. Randevulara gelmek istemedi, ihtiyaç olursa gelirim dedi vs. Dış gebelik oldu, hiç yanımda olmadı. Şimdi düşünüyorum ki olmadığı iyi olmuş. 40 yaşında bıraktım denemeyi zaten.
Şu an boşanma aşamasına geldik ama 43 yaşında, bu kadar şeyden sonra boşanmak beni gerçekten çok üzüyor. 15 yılımı çöpe atmış gibi hissediyorum. Benden sonra genç kadın alıp inadına 10 tane çocuk yapacakmış. Zaten online olarak kadınlarla yazıştığını biliyorum. Hiç bir sosyal medya hesabında birlikte resmimiz yok. Hiç olmadı. Sanki hiç evli değildik. Evliliğimiz boyunca birlikte tatile bile bir kaç kez, o da benim ısrarımla gittik.
Bu evlilik uzun zaman önce bitmişti ama bu süreci nasıl atlatırım bilmiyorum. Neden daha önce boşanmadım diye kendime kızıyorum. Bana kimse seni istemez, yalnız öleceksin diyor. Kendimi çok kötü hissediyorum. Hep kendi ailem olsun istedim ama istemek yetmiyormuş.
Benim yaşlarımda boşananlar, süreci nasıl atlattınız? Genç olsam çok daha kolaydı ama şu an cidden çok canım yanıyor.
Çocuklar kaç yaşındaydı, ne tür zorluklar yaşadınız?
Mutlu degildim, 3,5 ve 2 yasindaydilarsizin sebep neydi
çocuklara kim bakıyor
kaç yıl oldu boşanalıİnanın yaş çoğu zaman sadece bir rakamdır.
32 yaşında boşandım aramızda hepi topu 10 yıl var.
Ve karşıma 40 küsur yaşlarında mutluluğu arayan pek çok bekar erkek çıktı sizin neden çıkmasın ?
Evet bir süre zor geliyor boşanmak yalnızlık hissi vs. Zor cidden.
Ama gerekli psikolojik destek,güzel bir sosyal çevre ile aşılıyor inanın.
Niye ayrıldınız demedim, boşandıktan sonra ne tür zorluklar oldugunu sordum. Allah yolunuzu açık etsinMutlu degildim, 3,5 ve 2 yasindaydilar
Diger arkadasla birlikte cevap verdim. Hicbir zorluk yasamadimNiye ayrıldınız demedim, boşandıktan sonra ne tür zorluklar oldugunu sordum. Allah yolunuzu açık etsin
Çok sevindim. Çocuklarin yaşları çok küçülmüş, onları nasıl idare ettiniz? Örnek olması için soruyorum.Diger arkadasla birlikte cevap verdim. Hicbir zorluk yasamadim
Bakicimiz vardi, hala da var. Baska bir destek almadimÇok sevindim. Çocuklarin yaşları çok küçülmüş, onları nasıl idare ettiniz? Örnek olması için soruyorum.
Mesela ise gideken çocuklarin okulu vs çok zor oluyor. Çalışma saatleri esnek olmayınca da zor. Yardım alacak kimse var mıydı yanınızda? Tamamen tek mi üstesinden geldiniz?
Ben Eylül 2020 de boşandım.Su an evli değilim şimdilik düşünmüyorum evlenmeyi zaten.Ama yeni başlayan bir ilişkim var gayet mutlu olduğum.kaç yıl oldu boşanalı
şuan evli misiniz peki?
Mutlulukları daim, olsun inşaalahKesinlikle.Benim bir tanidigim,gencligini mahveden kotu bir evlilikten sonra evlendi,ama ask evliligi yapti vallahi 56 yasinda ❤
Yok canım neden olsun birbirimize moral olmalıyız burda o, yüzden dertleşiyoruzpeki şimdi ki eşinizle nasıl tanıştınız diye sorsam? abes olur mu???
Bir de uzaktan bakınca kriterlerime uymuyodu ama tamamen negatif önyargıymış. Tanıyınca temel önemli şeylerin uyması çok daha ağır bastı. Mesela ben en fazla 2 yaş bğyğk olsun isterdim 5 yaş büyük birine asla derdim ama 5 yaş büyük ve bu önemini yitirdi mesela sonradan. İyi bir. Referans olursa şans vermek lazım sanırımpeki şimdi ki eşinizle nasıl tanıştınız diye sorsam? abes olur mu???
SüperYok canım neden olsun birbirimize moral olmalıyız burda o, yüzden dertleşiyoruzb3nim çok eski bir arkadaşım onunda çocukluk arkadaşıymış çok, uyaraınız dedi bizi tanıştırdı ve ben zerre elektirik alamadım. O da aynı şekilde üçümüz buluşmuştuk o da pek konuşmadı ben de. Sonra 2 sene geçti. Arkadaşım tekrar dile getirdi ya tekrar tanışın, nolur. Nasip, olacakya asla diye düşünmeme rağmen bir oldu bittiye getirdi bizi bem neyse aman bir çay içer kalkarım zaten ilk görüşüm değil diye düşünerek çay içmeye gittim bir baktım aaa kafa dengi bu yaw dedim ama bu derken de yok asla olmaz diye düşünüyodum. Sonra bu tekrar davet etti derken konu burakara geldi evlendik yaşım ileri dedim çocukta olmaz olsada zor olur tedavi gerekir kesin vs derken 1 ay sonra bir baktım hamileyim
genç kadınlar senin takozu dansöz eder yanlız43 yaşındayım. 15 yıllık evliyim. Çocuk yok. Eşimle evlendiğimizden beri sıkıntılarımız vardı. Sinirlendiğinde hakaret, küfür ağzından hiç eksik olmadı. Bir kez bile benden özür dilemedi.15 yıldır hep ayrı hayatlar yaşadık. Evdeki kedilerden başka bir ortak noktamız yoktu. Bunca yıl aynı iş yerinde çalıştım. Eşimin düzenli bir işi olmadı. 2 yıldır da işsiz. Arada bir evden iş yapıyor vs üç beş kuruş geliyor. Yarısını bana veriyor, daha önceden evin masraflarını ödediğim için. Evde hep bilgisayarın başında, bir şey söyleyince tersliyor. Hep aynı şeyleri söylüyormuşum. Her tartışmamızda gerizekalı, varoş, amele, ebleh, çirkin, şişko diye basbasbağırıyor. Komşular duyuyor, çok utanıyorum. İlgim olan her şeyi aşağılıyor. İlgi alanlarımı seyrettiğim dizileri filmleri aptalca buluyor.
Çocuk ben çok istedim. Vitaminler kullandım, tüp bebek vs olmadı. Zaten 15 yıllık evliliğimiz boyunca bir kaç kez kavga dövüş dışında doğal yoldan denemeye de ikna edemedim. (Ayrıntıya girmeyeyim ama doğal yoldan korunuyordu desem anlarsınız sanırım) Tüp bebek süreci boyunca da kötü davrandı. Randevulara gelmek istemedi, ihtiyaç olursa gelirim dedi vs. Dış gebelik oldu, hiç yanımda olmadı. Şimdi düşünüyorum ki olmadığı iyi olmuş. 40 yaşında bıraktım denemeyi zaten.
Şu an boşanma aşamasına geldik ama 43 yaşında, bu kadar şeyden sonra boşanmak beni gerçekten çok üzüyor. 15 yılımı çöpe atmış gibi hissediyorum. Benden sonra genç kadın alıp inadına 10 tane çocuk yapacakmış. Zaten online olarak kadınlarla yazıştığını biliyorum. Hiç bir sosyal medya hesabında birlikte resmimiz yok. Hiç olmadı. Sanki hiç evli değildik. Evliliğimiz boyunca birlikte tatile bile bir kaç kez, o da benim ısrarımla gittik.
Bu evlilik uzun zaman önce bitmişti ama bu süreci nasıl atlatırım bilmiyorum. Neden daha önce boşanmadım diye kendime kızıyorum. Bana kimse seni istemez, yalnız öleceksin diyor. Kendimi çok kötü hissediyorum. Hep kendi ailem olsun istedim ama istemek yetmiyormuş.
Benim yaşlarımda boşananlar, süreci nasıl atlattınız? Genç olsam çok daha kolaydı ama şu an cidden çok canım yanıyor.
Yahu neden bosanma yari olum olsun? İyi misiniz siz? Bu kadar dram neden?Boşanma yarı ölüm gibi insana, kayıp ama öyle de bir kayıp ki hiçbir zaman tamamen de yok olmayan kesinlikle adaptasyonu zor bir süreç ama eviniz yuva olmuyorsa haftasonunu iple çekmiyorsanız kafanıza birşey takıldığında koşarak anlatacağınız bir yoldaşınız yoksa, beraber çılgınlar gibi gülmüyor eğlenmiyorsanız, düştüğünüzde dur nereye gel kalk bakalım denmiyorsa, üşütür hasta olur diye üstünüzü örtmüyorsa ölüm ne ki yaşarken cehennem bence evlilik.
Artık bugün neden bunu yapTIM değil önüme bakarım deme zamanı ben bir planlama yapardım gider gerekirse yumurtalarımı dondurur gelecek kaygılarımı da garantiye alırdım biri karşınıza çıkar çıkmaz bilemem ama böyle çıkmayacaksa olmaz olsun ev yuva olursa huzurdur yoksa ne farkı kalır dört duvardan.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?