Tavsiye ettiğiniz süper dadı malesef ceza metodu ile eğitim verdiriyor çocuklara.
Ve ceza vermek de, değersiz yetersiz hissettirir çocuğu.
Bir çok çözüm yolu bulunabilir bu durumda.
Güzelce neden böyle giyinmek istediğini sorabilirsiniz mesela..
Bağırıp illa ki giyilecek bu dediğiniz zaman zaten yapmaz çocuk..
Açıklayarak anlatın neden onu giymesi gerektiğini.
Çorap giymek istemiyorsa seçiminin sonucunu görmesini sağlayın.
Çorapsız ayakkabı giydiğinde ayaklarının üşüyecegini anlamali yani.
Masum canlılar hepsi de. Bizler rehberlik etmek için varız inatlasmak için değil..
dun okul cikisi arabada oglumla sohbet ederek eve donuyordukBence babaya karşı bu tavır. Anne de bağırıyorsa ona da tabi ki.
Çocuk ailenin aynası değil mi? Bizim yaptığımız her şeyi onlar herkesin ortak davranışı sanıyor. Öfkeli ebeveyn gören çocuk öfkeli olur tabi ki.. Ona göre normal bu..
Okulunu çok seviyor,severek gidiyor fakat benim gözlemlediğim yaz tatilinde daha uyumlu sakın davranışlar sergilediği...Seçeneklerini ikiye indirmek bence de en makul olanı. Oluyor dönem dönem inatlaşma. Ancak süper dadıyı ben de tasvip etmiyorum. Ödül, ceza ve sindirme yöntemiyle çocuğu bastırıyor. Mesela oturma köşesine koyuyor çocuğu ama çocuktaki o sinmislik ve yüzündeki ifade çok kötü. Ben bir iki kez izledikten sonra dayanamadım daha fazla izlemeye.
Çocuğunuz birseyden rahatsız bence ama bunu dillendiremiyor. Ve bu şekilde davranış geliştiriyor. Ya kreşe gitmek istemiyor ya kardeşini kıskanıyor ya anne baba olarak onun duygusal ihtiyaçlarına yeteri kadar cevap veremiyorsunuz vakitsizlikten dolayı ya o an dışarı çıkmak istemiyor ya çamaşırlar çok sentetik kaşıntı yapıyor. Ama birşey var dile getiremediği.
Yazarken bile üzülüyorum fakat vuruyor maalesefaynen süper dadı programındaki çözümler kesinlikle hiç uygun değil lütfen onlardan örnek almayın. çocuk yaramazlık yapınca bir köşeye koyup siniri geçene kadar bekletiliyor filan çocuk psiokolojisine hiç uygun değil bu şekilde ve çok ciddi eleştiri alıyor.
"hırpalamak" nedir tam olarak dövüyor mu çocuğu?
yYazarken bile üzülüyorum fakat vuruyor maalesef
yapmayin ne olur cocuga vurulur muYazarken bile üzülüyorum fakat vuruyor maalesef
Yazarken bile üzülüyorum fakat vuruyor maalesef
Katılıyorum sizeÇocuğun inatlasmasi neden hep şımartmak olarak görülür ki..
Ben de bunu anlamakta zorlanıyorum.
Bir yere gidince merakından evi dolaşan, oturmak istemeyen çocuğa hemen buna çok yüz vermişsiniz bilmem ne vs gibi sözler sarf ediliyor.
2 yaş grubundan bahsediyorum mesela..
Yoksa 4 yaşındaki çocuk artık durması kalkması gerektiğini az çok bilir.
Ayrıca inatlasmasinin temelinde de illa ki bir sebep vardır.
Bunu anlamaya çalışmak yerine, çok şımardın yeter artık gibi şeyler denmesi hiç doğru değil.
Biraz empati yapın lütfen. Kendi anneleriniz size böyle yapsa, değersiz hissederdiniz değil mi? Ki çok ta yaptılar eskiden..
Birçoğumuz annem beni anlamıyor diye ağlarken bulmuşuzdur kendimizi.
Çünkü anlamak istemediler, hemen sinerlenip çok yüz verdiğini düşündüler...
Haklısınız fakat yanlış anladigiziz bir şey var
En ufak inadinda çocuğun üstüne yürümuyoruz
Eşim psikolojik olarak sıkıntılı,bunu kendi de kabul ediyor
Tedaviyi erteliyor fakat
Sizi yorumlarinizdan tanır ve severim fakat işin iç yüzünü bilmeden neden çocuk yaptınız diye bir tepki beni üzdü açıkçası...
Yazarken bile üzülüyorum fakat vuruyor maalesef
Olabilir. Benim büyük de anaokuluna giderken istekliydi ama hırçındı. Ben ona mesela bugün ne yaptın okulda diye sorarken ardından kendi günümü anlatıyordum. Diyordum ki mesela sen gittin kardeşini doyurdum uyuttum. Sonra evi toparladım temizledim.(Bu arada etrafı da inceliyor gerçekten temizleyip duzeltmissin evet diyor). Sonra kardeşin uyandı acikti yemek yedirdim altını pisletmisti temizledim banyo yaptırdım vs. o gün ne yaptıysam onu söylüyorum. Bak kardeşin uyurken sen de yersin diye kek yaptım felan gibi. Sonra da bir baktım eve dönüş saatin gelmiş koşa koşa kardeşinle balkona gidip seni bekledik tarzında günümü anlatıyordum. Onlar okula gittiklerinde sanıyorlar ki annem hep kardeşimi seviyor onunla oyun oynuyor beni başından atıyor. Böyle somut olarak anlattıkça daha ılımlı olmaya başladı ve kardeşine yaklaşımı da değişti.Okulunu çok seviyor,severek gidiyor fakat benim gözlemlediğim yaz tatilinde daha uyumlu sakın davranışlar sergilediği...
Bu da beni,kardeşiyle ben evde kalıyoruz diye içten bir üzüntü mu duyuyor acaba diye düşünmeye itti...
Duygularını net ifade eden bir çocuktur aslında
Ama demek ki gözden kaçan bir şey var
Eğer siz de eşinizin gözü önünde çocuğunuza bağırıyorsanız, o zaman çocuğu savunmak için bir şansınız yok. Anneliginize laf edecektir.Yazarken bile üzülüyorum fakat vuruyor maalesef
Eşim kızımız haricinde herkese karşı oldukça sabırlı ve anlayışlı dirSizi üzmek değil sarsmak için yazdım. Benim tanımadığım kişilere ne gibi bir öfkem olabilir ki?
Erteleyerek çocuğunun en güzel zamanlarına hasar veriyor eşiniz. Bunu sakin anlarında konuşmuyor musunuz?
Hiç unutmam çocukken hiç huyum olmamasına rağmen duvara yazı yazmıştım. Babam görünce o an kafama hafifçe dokunup ters bir şekilde git sil onu dedi. Hala unutmam o psikolojiyi. Düşünün hırpalamanın yanında ne kadar basit bir hareket..
Üstelik babaları kızlarının kahramanıdır. Ona verdiğiniz mesaj şu "benim babam bana böyle kızıp bağırabiliyorsa herkes bağırabilir" Bilmem anlatabildim mi?
Eşinizin öfke kontrol problemi varsa size karşı da serttir o zaman. Buna da şahit oluyor tabi..
Hatice Kübra Tongar'ın bağırmayan anneler kitabını okuyun. Eşinize de okutun. Sosyal medyada da çok aktif. Her gün paylaşımları var. Olaylara o kadın gibi bakabilsem hayatım ne kadar kolay olurdu derim hep..
Okulunu çok seviyor,severek gidiyor fakat benim gözlemlediğim yaz tatilinde daha uyumlu sakın davranışlar sergilediği...
Bu da beni,kardeşiyle ben evde kalıyoruz diye içten bir üzüntü mu duyuyor acaba diye düşünmeye itti...
Duygularını net ifade eden bir çocuktur aslında
Ama demek ki gözden kaçan bir şey var
Önce bu meseleyi halledin bence büyük ölçüde problemler de çözülmüş olacak. Vurma olayı affedilip görmezden gelinecek bir mevzu değil. Yarın evlendiğinde eşi de vurursa Allah korusun ona ses çıkartamayacak. Normal görmeye başlayacak bu durumu çünkü. Maalesef kendi çocuğu icin de şiddeti normal görme ihtimali çok fazla.Yazarken bile üzülüyorum fakat vuruyor maalesef
Olabilir. Benim büyük de anaokuluna giderken istekliydi ama hırçındı. Ben ona mesela bugün ne yaptın okulda diye sorarken ardından kendi günümü anlatıyordum. Diyordum ki mesela sen gittin kardeşini doyurdum uyuttum. Sonra evi toparladım temizledim.(Bu arada etrafı da inceliyor gerçekten temizleyip duzeltmissin evet diyor). Sonra kardeşin uyandı acikti yemek yedirdim altını pisletmisti temizledim banyo yaptırdım vs. o gün ne yaptıysam onu söylüyorum. Bak kardeşin uyurken sen de yersin diye kek yaptım felan gibi. Sonra da bir baktım eve dönüş saatin gelmiş koşa koşa kardeşinle balkona gidip seni bekledik tarzında günümü anlatıyordum. Onlar okula gittiklerinde sanıyorlar ki annem hep kardeşimi seviyor onunla oyun oynuyor beni başından atıyor. Böyle somut olarak anlattıkça daha ılımlı olmaya başladı ve kardeşine yaklaşımı da değişti.
aynençok net bir şey söyleyeyim ki?
eşim kızıma vursa ellerini kırar kapının önüne koyarım onu,
ben vurursam o da bana aynısını yapsın!
aynen
dusunemiyorum bile boyle birseye musade etmeyi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?