Haklısınız4 yaşında çocuğa vurulur mu ya,
minicik eli yüzü gövdesi...
15-20 kilo çocuğa koca adam nasıl vurur?
o çocuğun yaşadığı korkuyu, travmayı düşünmek bile istemiyorum, elim titriyor.
koskoca adam benim karşıma geçip bağırsa, vursa korkudan çıldırırm, o küçücük çocuk ne yapsın?
kendi babasından şiddet görürken, kendi annesi buna göz yumup aslında iyi bir baba derken, o çocuk kime güvensin? nasıl bir benlik geliştirsin de mutlu bir çocuk olsun
Ben de aynen böyle anlatıyorum o okuldayken neler yaptığımızıOlabilir. Benim büyük de anaokuluna giderken istekliydi ama hırçındı. Ben ona mesela bugün ne yaptın okulda diye sorarken ardından kendi günümü anlatıyordum. Diyordum ki mesela sen gittin kardeşini doyurdum uyuttum. Sonra evi toparladım temizledim.(Bu arada etrafı da inceliyor gerçekten temizleyip duzeltmissin evet diyor). Sonra kardeşin uyandı acikti yemek yedirdim altını pisletmisti temizledim banyo yaptırdım vs. o gün ne yaptıysam onu söylüyorum. Bak kardeşin uyurken sen de yersin diye kek yaptım felan gibi. Sonra da bir baktım eve dönüş saatin gelmiş koşa koşa kardeşinle balkona gidip seni bekledik tarzında günümü anlatıyordum. Onlar okula gittiklerinde sanıyorlar ki annem hep kardeşimi seviyor onunla oyun oynuyor beni başından atıyor. Böyle somut olarak anlattıkça daha ılımlı olmaya başladı ve kardeşine yaklaşımı da değişti.
Aynen. Çok haklisiniz görünmez gibi olmak tabiri tam oturdu. Çünkü çok güzel bir çocukluk geçirdim. Güzel derken giyim, yiyecek, temizlik gibi ihtiyaçlarımı hiç aksatmadı annem. Oyun ihtiyacım boldu. Serbestti. Kum, çamur, arkadaş, sokakta oyun sıkıntısı yoktu. Kedim bile vardı. Dışarda olsa da arada evde sevebiliyordum. Ama anne babamla iletişimim sıfırdı. Sevgiye açtım. İçime kapaniktim bu yüzden. Beni dinleyen anlayan bir büyüğüm hiç olmadı hiç. Kardeşim çok huyduzdu mesela bu sebepten çok dayak yerdi. Sırf dayak yemeyim diye hep uslu çocuk olmuşumdur. Hiçbir zaman sözlerinden çıkmamışımdır. Ancak bütün bunlarla öfke beslemedim onlara. Tek gayem çocuklarıma annem babam gibi davranmamak idi. Hamdolsun Rabbim iki emanet verdi. Tabi ki hatalarımız da oluyordur. Ancak elimizden gelenin fazlasını yapmaya çalışıyoruz. Allah hepimize kolaylıklar versin zor bir zamandayiz çünkü. Biz en ufak bir şeyle mutlu olurken çocuklarımıza bu mutluluk yetemeyebiliyor.Okurken gözlerim doldu. Bizden önceki nesilde hiç çocuğa bir şeyi ciddiye alarak anlatmak yoktu. Öyle başıboş gürünmez büyüdük ki.. Başıboştan kastım ilgisizlik değil.
Üstümüz başımız temizdi, karnımız toktu, eğitimlerimiz sağlanıyordu, oyun oynama hakkımız her zaman vardı ama görünmez gibiydik işte.. Bir ortamda sesimiz çıkmazdı büyükler konuşurken araya girilmezdi. Saygıyı öğrendik ama bastırılmayı da beraberinde öğrendik..
İnşallah biz öyle olmayacağız. Ben 16 aylık oğlumla yüzyüze gelip konuşuyorum parka gidelim mi, yemek yiyelim mi diye. O onaylamayacak ben yapacağım ama söylüyorum ki ne yaptığımızı bilsin. Ve bir şeyi 1 sefer söylemem onun adını öğrenmesine yetiyor seslendiremese de..
Evet yani bir sürü kıyafeti varken hiçbirini giymek istememesini kabullenemiyorum bu yüzdenAynen. Çok haklisiniz görünmez gibi olmak tabiri tam oturdu. Çünkü çok güzel bir çocukluk geçirdim. Güzel derken giyim, yiyecek, temizlik gibi ihtiyaçlarımı hiç aksatmadı annem. Oyun ihtiyacım boldu. Serbestti. Kum, çamur, arkadaş, sokakta oyun sıkıntısı yoktu. Kedim bile vardı. Dışarda olsa da arada evde sevebiliyordum. Ama anne babamla iletişimim sıfırdı. Sevgiye açtım. İçime kapaniktim bu yüzden. Beni dinleyen anlayan bir büyüğüm hiç olmadı hiç. Kardeşim çok huyduzdu mesela bu sebepten çok dayak yerdi. Sırf dayak yemeyim diye hep uslu çocuk olmuşumdur. Hiçbir zaman sözlerinden çıkmamışımdır. Ancak bütün bunlarla öfke beslemedim onlara. Tek gayem çocuklarıma annem babam gibi davranmamak idi. Hamdolsun Rabbim iki emanet verdi. Tabi ki hatalarımız da oluyordur. Ancak elimizden gelenin fazlasını yapmaya çalışıyoruz. Allah hepimize kolaylıklar versin zor bir zamandayiz çünkü. Biz en ufak bir şeyle mutlu olurken çocuklarımıza bu mutluluk yetemeyebiliyor.
Haklısınız
Silkelenip kendimize gelmeliyiz artık
Hepinize teşekkür ederim yapıcı yorumlarınız icin
O kadar içten yazmissiniz ki şu anda ben de ağlıyorum...nasıl için sızladı biliyor musunuz vuruyor diyince,
benim de bir kızım var 2 ay sonra 6 olacak, 4 gündür hasta yatıyor, kucağıma başını koymuş uyuyor şu an,
kaşık kadar suratı var minicik, kolları bacakları avcumdan küçük,
uyumaya çalışırken "öksürmekten kaburgalarım ağrıyor anne, uyuyamıyorum" dedi, içime akıttım, şimdi bu konuyu okuyunca tutamadım gözyaşlarımı.
bebek onlar daha, saçını tararken acıtsak içimiz yanıyor,
kızım 20 kilo eşim 80, 4 katı, düşünemiyorum benden 4 kat büyük birinin bana vurduğunu,
hem de bakımına, sevgisine muhtaç olduğum, sevmeye, güvenmeye çalıştığım birinin.
kızıma da böyle bakıyorum, şu an var ya, onun sağlığı için dünyada sahip olduğum her şeyi veririm,
biri ona zarar verse dünyasını da başına yıkarım.
ne olur çocuğunuzun kıymetini bilin, 3 günlük dünya, sonra çoook pişman olursunuz.
Aynen. Çok haklisiniz görünmez gibi olmak tabiri tam oturdu. Çünkü çok güzel bir çocukluk geçirdim. Güzel derken giyim, yiyecek, temizlik gibi ihtiyaçlarımı hiç aksatmadı annem. Oyun ihtiyacım boldu. Serbestti. Kum, çamur, arkadaş, sokakta oyun sıkıntısı yoktu. Kedim bile vardı. Dışarda olsa da arada evde sevebiliyordum. Ama anne babamla iletişimim sıfırdı. Sevgiye açtım. İçime kapaniktim bu yüzden. Beni dinleyen anlayan bir büyüğüm hiç olmadı hiç. Kardeşim çok huyduzdu mesela bu sebepten çok dayak yerdi. Sırf dayak yemeyim diye hep uslu çocuk olmuşumdur. Hiçbir zaman sözlerinden çıkmamışımdır. Ancak bütün bunlarla öfke beslemedim onlara. Tek gayem çocuklarıma annem babam gibi davranmamak idi. Hamdolsun Rabbim iki emanet verdi. Tabi ki hatalarımız da oluyordur. Ancak elimizden gelenin fazlasını yapmaya çalışıyoruz. Allah hepimize kolaylıklar versin zor bir zamandayiz çünkü. Biz en ufak bir şeyle mutlu olurken çocuklarımıza bu mutluluk yetemeyebiliyor.
Evet yani bir sürü kıyafeti varken hiçbirini giymek istememesini kabullenemiyorum bu yüzden
Hiç kiyafeti olmayan,yarı çıplak gezen çocuklar var kızım sen neden bunu yapıyorsun diyorum,susuyor cevap veremiyor.
Artık yeni bir şey almak istemiyorum bunlar kuculmedikce
Kıymet bilmiyor çünkü
benimkiler de aynı ne isterlerse onu giyiyorlar artık karışmıyorum kışın kısa kollu büyük ayakkabı ne isterlerse. beğenip aldıklarını bile giymiyorlar. eğer birşey giydirmeye çalışırsam hem geç kalıyorum hem geriliyorum en iyisi karışmamak. büyüyünce düzelir diyorumSelam arkadaşlar
Benim sorunum dört buçuk yaşında ki kızım...
Kendisi oldukça inatçıdır
İki yaş sendromunu çok ağır geçirdik
Düzeldi diye sevinirken son iki haftadır sabrımı zorlamaya başladı yine...
Kıyafet giydirmek tam bir problem
Dolabı kıyafet dolu ama hepsine bir kusur buluyor
Bir çorap giydirebilmek için bir saat uğraşıyorum inanın.
Güzellikle konuşuyorum anlamıyor,sonunda benim de sabrım taşıyor ve bağırıp çağırmaya başlıyorum.
Kızim çok hassas bir çocuktur,onu incitmek istemiyorum.
Aramızdaki anne kız ilişkisi iyice yıprandı.
Ne yapacağımı şaşırdım
Babası benim kadar sabırlı değil,hirpaliyor çocuğu,bir de onu sakinleştirmeye çalışıyorum
Bir fikri olan lütfen söylesin.
Hiç huzurum kalmadı
Aynı ben. :) O kadar kardeş arasında kaybolup gidiyordum. Kendimi sanata ve el becerilerine adamıştım. Takdir görmeyip imkan da verilmeyince o da çok ilerlemedi. Gerçekten yetenekliydim bu konuda. Hiç unutmam üçüncü sınıftayken yaptığım bir resim için öğretmenimiz iftiharla bütün öğretmenleri sınıfa çağırıp resmimi gösterdi. Bakın öğrencime ne kadar yetenekli diye. Ben çok şaşırmıştım bana göre her gün çizdiğim alalade resimlerden biriydi sadece. Anneme göre de vakit kaybıydı. Göstersem ilgilenmezdi.Evet kedilerim bile vardı her gün beslediğim. Ben eve alamazdım tabi :)
Çok kardeşin içinde o kadar arada kaynadım ki ergenlik isyanlarımı bile yaşayamadım sıra gelmedi :))
İnatçı, dik kafalı olarak tanımlanan ablamlara o kadar çok yoğunlaşıldı ki kendim bile farkına varamadım büyüdüğümün.. Resim veya el işi yapıp mutfaktaki anneme göstermeye giderdim. Kafasını bile çevirmeden "hıhı olmuş olmuş" derdi. Şaka gibi. Çocuk aklı bazen ısrar ederdim bakmadın ki diye. O zaman 1 saniye bakar aynı cevabı verirdi..
Mesela ileride 2.çocuğu yapsam büyüğünün hakkını gaspetmemeyi becerebilir miyim diye düşünüyorum.. Eskiler olsa büyür o da diğerleri gibi der..
Ama o yaşta bunları kavrayamaz. Dolabı kıyafet dolu ve onun için tek gerçek bu şuan. Mesela ben bu yaşımda bile o kışlık külotlu çorapları giyemem. Feci şekilde kasindiriyor. Ya da sentetik iç çamaşırı giyemem. Yakar resmen. Külotun kenarındaki danteller beni mahveder. Belki rahat değil bu seçeneği de gözden geçirin. Yahut en basitiyle sadece ve sadece dikkat çekmek için ilgi görmek için yapıyor.Evet yani bir sürü kıyafeti varken hiçbirini giymek istememesini kabullenemiyorum bu yüzden
Hiç kiyafeti olmayan,yarı çıplak gezen çocuklar var kızım sen neden bunu yapıyorsun diyorum,susuyor cevap veremiyor.
Artık yeni bir şey almak istemiyorum bunlar kuculmedikce
Kıymet bilmiyor çünkü
simartma degil bu
tam 4 yasinda basliyorlar kiyafet secmeye ve inatlasmaya ama konu sahibinin kizi ofkesini bu sekilde gosteriyor bence baska sorun var iletisimlerinde
cocuk 4.5 yasinda ve dayak yiyen bir cocuk zavallim , o agresif olmasin da kim olsun2 yaşında diye öyle düşündüm.2 yaş çok erken kıyafet seçmek için.. olabilir doğrudur..
belki de babanın öfksinden olabilir mı?
Yada başka bir sorun..
cocuk 4.5 yasinda ve dayak yiyen bir cocuk zavallim , o agresif olmasin da kim olsun
yorumlarda yazmis vuruyormus esi eli kirilasacaDayak mı yiyormuş? Sarsıyor yazmış konu sahibi? O zaman böyle olması çok normal bunu bu kadar düşünmeye gerek yok..
Çocuğunuz yok değil mi?:)Günümüz anne ve baba'larını anlamıyorum ya...
Çok şımartıyorsunuz çocuklarınızı.
O yaşta ki çocuk ne anlar giyimden, biz öyle miydik ya... alla alla...
Her dediğini de yapıyorsunuz birde.
3 yaşında ki çocukların elinde telefon. Bilir misiniz ne kadar radyason yayar o aletler...
Ayh bu konu hakkında (günümüz anne ve baba'ları hk) tez yazmak istiyorum...
2 günde bir bu konuyu tartışıyoruz aile ve arkadaşlar ile...
Kapitalizm sistem işte... çocuklarda hemen herşeyi tüketiyor, herşey den bıkıyor vs...
Kimin sayesinde ? Sistem ve Ebevbeyinler.
yorumlarda yazmis vuruyormus esi eli kirilasaca
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?