mehaba okuduklarınıyüregimde hissettim..ben annemle 17 yasında tanıştım onu daha önce hiç görmemiştim..biribirimizi tanımaya bag kurmaya calıstık ama olmadı..ben senin annen olamam ancak iyi bir arkadasın olabilirim dedi onuda yapamadı..kendi annesine kıyafetini giyip olmuş mu anne yakışmış mı sorularını sorduğunda öyle kıskanırdımkı..o annnesiyle herseyi yasarken ben onun sevgisizliğinden ölüyordum..üstelik okadar yaralı gelmiştimki yanına öyle i,htiyacım vardiki ilgisine ama hiç biri olmadı bana bir el gibi davrandı..evde ben yemiyim diye yiyecekleri saklıyordu.dısarda karıslastıgımızda beni görünce suratını ceviriyordu..depresyon ilaçlarını ac karnına kullandığım için zehirlendim inleye inleye hastaneye gittim kılını bile kıpırdatmadı..evet bunları yapan benim öz annemdiinsan bunu nasıl kabullenebilirki..hergün ne zamn gidiceksin bu evden diye soruyordu..bigün aldım çantamı çıktım..çünkü tek isteği buydu..benden 15 yasından büyük biriyle tek ir çantayla evlendim..üstelik bembeyaz gelinlikler hayal ederken,benim harika bir düğünüm olucak diye diye hiç birini yasayamadan evlendim..3 ay sonra hamile kaldım şimdi bir oğlum var..biliyormusun o duyduğun boslugu tam anlamıyla olmasada geçiriyor..oğluma canım parçam dedikçe ve onunda bana bağlılığını gördükçe yaralarım sarılıyor eskisi kadar acımıyor...emin olki çocuk sana cok iyi gelecek..hamileliğin boyunca cok canın yanacak çünkü hep anneni isteyeceksin ona ihtiyacın olacak ama bir sekilde geccek..ben hep derim zaten bi kız çocuğunun en cok çocuklukta hamilelikte anneye ihtiyaç duyar...ama eminim sen onuda asacaksın güçlü olacak..allah bize diğerlerinden daha cok sabır veriyor ben buna inanıyorum..biliyormusun 3 yıl sonra bi arkadaşıma ;daha yeni dogmus bebeğimin ilk banyosunu, önce internetten bebek nasıl yıkanırı izleyiıp sonra kendi basıma yıkadığımı anlattım...baktım gözlerinden yas akıyor hemde deli gibi..ben tabi nasıl içlri acısı durmda olduğumu ve herseye rağmen nasıl başardığıma hayretlerle baktım..esimle aram seninkisi kadar iyi değil çünkü doğru düzgün çalışmıyor her yerden borç alıyor evimin kapısına bir sürü alacaklı geliyor annesinden para alıyor her zaman sözler verip tutmuyor ve ben onun bu hallerinden cok utanıyorum beni hep cok sevdiğini söylüyor ev işlerinde bana yardım ediyor ama yaptıklarıylada dayak yiyen assagılanan kadınlardan eksik halim kalmıyor..gidecek hiçbir yerim yok ve iyiki okuyorum okul bitince ne olucak bilmiyorum...
bence siz bunlardan ders çıkarırsınız iyi bir anne olursunuzsonuçta içinizde bir eksiklik var(anne sevgisi) bunu yaşayan biri olarak kendi çocuklarına açmazsınız bu yarayı... yazdığınız cümleler(Anne dediğin bir sorunun olduğunda sığınacağın ilk liman olmalı, sarılmalı, huzur vermeli, "annem var" diye sırtını dayayabilmelisin. gibi) bunu gösteriyor...
ben de sizin gibi düşünüyorum; anneme sığınamadım hiç bir zaman... eğer anneme bir derdimi anlatsaydım en kısa zamanda bunu başıma kakardı annem biliyorum... çok isterdim bir sorunum olduğunda ona anlatayım, yanında ağlayayım, beni dinlesin... ve en çok da onun sarılmasına hasretim... annemin dudaklarını tanımadı benim yanaklarım hiç(aklım kemale erdiğinden beri yani)... bilmiyorum annemin öpmesi nasıl...
[/I][/COLOR]
Ben de bilmiyorum annem nasıl öper :) Bu yaştan sonra da öptürmem zaten. Bilmiyorum bence her anne kutsal, mükemmel falan değil. Ben zaten annem çalıştığı için pek de görmedim onu, aşırı da düşkün değilmişim ona... 3 yaşımda teyzemle başka şehre gidip kalmışım düşünün 3 yaşındaki çocuk hiç başkasıyla gider miBir tek 5-8 yaş arası bir düşkünlük bir beklenti oldu, sonra da göremeyince umursamadım zaten. Varsa yoksa hayatında oğlu oldu, şimdi bir de 10 yaşında kız kardeşim oldu. Yani bir ben yokum aslında:) Ama bana bulaşmadığı sürece şikayetçi değilim, en azından tek başıma kalmayı öğrendim.
bu yaştan sonra bile sevgisini istiyorum ben işte, içimde bir eksiklik gitmiyor yoksa:) siz ayrı mısınız şimdi ailenizden
Hayır değilim maalesef, az kaldı evlenmeme sorunsuz bir şekilde gitseydim zaten o kadar arayıp sormam, canım da sıkılmaz böylece...
eşimden görüyorum çok şükür; Allaha çok dua etmiştim bir daha böyle sevgisizlik yaşamayayım diye.. eşimle sevgili olduğumuz dönemde de öyleydi, annemle tartışırdık ağlayarak evden çıkar evin yakınındaki parkta otururdum eşim hangi durumda olursa olsun gelirdi yanıma.. beni ağlarken görüdğünde hep o da ağladı.. Rabbim onu hep böyle tutsun inşallah...
Ama yine de annemin eksikliğini hissediyorum; evlatlarım olursa bile hissedicem sanırım.. bilmiyorum aslında.. acaba çocuklarım olursa falan, bu eksiklik geçer mi ya da umursamamaya bailayabilir miyim ki?
25 yaşındayım şuan ama o yaşayamadığım sevgi eksikliğini çok hissediyorum... çok dua ediyorum; hala beni sevsin diye dualar ediyorum...[/QUOTE
Bu saat olmuş uykum gelmemiş.bir de üstüne yüreğim dağlandı ,ağlattın beni.
ne diyeyim bu forumda ki annesiz -anne sevgisinden mahrum kızlarımızın ablaları var en azından.
yanında olsam ben sarılsam sıkı sıkı.
anlıyorum seni
kırgınlıgını,üzüntünü...
geçmeyecek,kapanmayacak yara yoktur.
haa unutmayacaksın
ama affedeceksin
anne oluncaa
o ilk kıprdadıgında dünya silinecek inan
evvelin ahrin o olacak
ne varsa atacaksın bünyenden kurtulacaksın
kokusu,elleri,minicik bedeni
sen onu seveceksin
o sana tapacak:)
sensiz yapamayacak
koşulsuz sevdigin
koşulsuz ve sozsuz sevildigin
tek sevgi evlat sevgisi
çünkü o annen gibi yaşamı biriktirmiş
ruhunu hırpalamışş gelmiyor sana
cennetten düşen bir melekcesine
saf temiz ve yumuşacık geliyor
sokuluyor dokunuyor sen oluyor
sen de o oluyorsun.
aranda ki bağ hiç kopmuyor hiç...
bak sana kızıma ilk dogum gününde yazdıgım satırları yazıcam
işte böyle olucaksın...yeniden doğucaksın...üzülme...
*************************************
ANNE OLUNCA ANLADIM
Anne olunca kocaman bir yara açıldı göğsüme,
Uykusuz kaldım
Susuz kaldım
Aç kaldım
Cinsiyetsiz
Kimsesiz
Kaldım
Ama hiç sevgisiz kalmadım
Hiç yalnız kalmadım doğdun doğalı,hiç tek olmadım
Yastığa başımı koyunca gamsızca uyuyamadım
Hep tetikte oldu yüreğim
Sen ne yaparsan yap
Yaşadıkça kanayacak yüreğim
Her üzüldüğümde
Her sevindiğimde
Her heyecanlandığımda,
Her gururlandığımda
Çarpacak delice yüreğim
Ellerindeki bebek kokusu
İlk adımların, ilk gülümseyişin
İlk’’ anne’’ deyişin hep aklımda,
Hep avuçlarımda kalacak…
Sen benim kızım oldukça
Baban dahil
Dünya alem kıskanacak!
İyi ki doğdun bir tanem
Ben oldun, sen oldum annen oldum
Sen doğdun ,ben doğdum…
Seni seviyorum…
eşimden görüyorum çok şükür; Allaha çok dua etmiştim bir daha böyle sevgisizlik yaşamayayım diye.. eşimle sevgili olduğumuz dönemde de öyleydi, annemle tartışırdık ağlayarak evden çıkar evin yakınındaki parkta otururdum eşim hangi durumda olursa olsun gelirdi yanıma.. beni ağlarken görüdğünde hep o da ağladı.. Rabbim onu hep böyle tutsun inşallah...
Ama yine de annemin eksikliğini hissediyorum; evlatlarım olursa bile hissedicem sanırım.. bilmiyorum aslında.. acaba çocuklarım olursa falan, bu eksiklik geçer mi ya da umursamamaya bailayabilir miyim ki?
25 yaşındayım şuan ama o yaşayamadığım sevgi eksikliğini çok hissediyorum... çok dua ediyorum; hala beni sevsin diye dualar ediyorum...[/QUOTE
Bu saat olmuş uykum gelmemiş.bir de üstüne yüreğim dağlandı ,ağlattın beni.
ne diyeyim bu forumda ki annesiz -anne sevgisinden mahrum kızlarımızın ablaları var en azından.
yanında olsam ben sarılsam sıkı sıkı.
anlıyorum seni
kırgınlıgını,üzüntünü...
geçmeyecek,kapanmayacak yara yoktur.
haa unutmayacaksın
ama affedeceksin
anne oluncaa
o ilk kıprdadıgında dünya silinecek inan
evvelin ahrin o olacak
ne varsa atacaksın bünyenden kurtulacaksın
kokusu,elleri,minicik bedeni
sen onu seveceksin
o sana tapacak:)
sensiz yapamayacak
koşulsuz sevdigin
koşulsuz ve sozsuz sevildigin
tek sevgi evlat sevgisi
çünkü o annen gibi yaşamı biriktirmiş
ruhunu hırpalamışş gelmiyor sana
cennetten düşen bir melekcesine
saf temiz ve yumuşacık geliyor
sokuluyor dokunuyor sen oluyor
sen de o oluyorsun.
aranda ki bağ hiç kopmuyor hiç...
bak sana kızıma ilk dogum gününde yazdıgım satırları yazıcam
işte böyle olucaksın...yeniden doğucaksın...üzülme...
*************************************
ANNE OLUNCA ANLADIM
Anne olunca kocaman bir yara açıldı göğsüme,
Uykusuz kaldım
Susuz kaldım
Aç kaldım
Cinsiyetsiz
Kimsesiz
Kaldım
Ama hiç sevgisiz kalmadım
Hiç yalnız kalmadım doğdun doğalı,hiç tek olmadım
Yastığa başımı koyunca gamsızca uyuyamadım
Hep tetikte oldu yüreğim
Sen ne yaparsan yap
Yaşadıkça kanayacak yüreğim
Her üzüldüğümde
Her sevindiğimde
Her heyecanlandığımda,
Her gururlandığımda
Çarpacak delice yüreğim
Ellerindeki bebek kokusu
İlk adımların, ilk gülümseyişin
İlk anne deyişin hep aklımda,
Hep avuçlarımda kalacak
Sen benim kızım oldukça
Baban dahil
Dünya alem kıskanacak!
İyi ki doğdun bir tanem
Ben oldun, sen oldum annen oldum
Sen doğdun ,ben doğdum
Seni seviyorum
sizde beni ağlattınız biliyor musunuz, annemle yeni bir tartışmadan çıkmışken ve telefonun yüzüme kapanmasının ardından... "yanında olsam ben sarılsam sıkı sıkı." demişsiniz ya asıl bir güzel yüreğinizin olduğunu gördüm :) öyle güzel bir şiir yazmışsınız ki kızınıza, nasıl şanslı bir kız o... yüreğinize sağlık...
geleceğimi gördüm sanki, çok güzel anlatmışsınız:) 18 yaşımdayken bende benden bir hayli büyük olan biriyle evlenmeye karar vermiştim; adam herhangibiriyle evlenmek istiyordu ben de evden kurtulmak... sonra babam izin vermedi... bazen evden tek kaçışımın bu olduğunu düşünüyordum... ben de internetten ordan burdan öğrenicem bunları galiba:) televizyonda anneleri gördükçe bile canım yanıyor sanki, ne yaptım ben diyorum hep kendi kendime... oğlunuz kaç yaşında sizin şimdi?
oğlum şimdi 3 yasında..anne seni cok seviyorum dediğinde varya dünyalar bnm oluyor...yaralarıma merhem oluyor..bu arada tahmin et bn kac yasındayım 25:)yaşıtız yani...
öyle bir dönemde okudum kı bu yazını, benı hungur hungur aglatan tek konu.
maalesef benım de annem senınkı gıbı soguk, takıp edenler bılırler, actıgım konudan, ben hala konusmuyorum annemle.
ben de sevgıye ac buyudum, pek cok ılıskım etkılendı bu yuzden.
anne sevgısı olmayınca olmuyor, hıcbır sekılde ıdare edemıyor ınsan.
senı en ıyı ben anlarım bu yuzden
irmaak dilerim ki canim rabbim sana hayirli bir evlat nasip etsin cok eminim cok guzel anne olacaksin benim bir arkadasim aynen senin gibiydi annesi 5 cocugu birakip gitmis arkadasim ufacik cocukdu ben ve diger arkdaslar cocuklugumuzu yasarken bu arkadasim ev isinden tut cocuk bakiciligi bile yapiyordu yetmiyordu deli babasina icip icip birde bu arkadasimi ve kardeslerini dovuyordu kac kez sikayet edildi polise ama adam kendini hep hakladi kizcagiz 17 sinde evlendi cok mutlu yuvasi oldu 4 yil sonra kiziyladahada percinlendi mutlulugu simdi mukemmel bir anne o kiziyla arkadas kardes ana kizlar dilerim sende boyle guzel duygular yasarsin annenden gormedigin sevgiyi evlatlarinda gorursun insaallah amin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?