Özgüvenimin içine ettiler.

Merhaba. Az takdir eden -hatta yok bile denebilir- çokça eleştiren bir ailede büyüdüm. Bunun sancısını hala yaşıyorum. Hala insanlara çat çat cevap veremem,donarım bazen,ki kendimi biraz törpülememe rağmen… Ezilen taraf hep ben oldum. Yetmedi eşim de eleştirdi.Hep susan taraf olmak zorundaydım sanki ve bu durum hala bu yaşta aşamadığım özgüvenime sebep oldu. 3 tane abim var. Değer görmedim. En azından hep böyle hissettim. Özellikle de ikisi tarafından… Anne evine her geldiğimde üzdüler, kırdılar. Sadece bu nedenden dolayı artık anne evine bile gitmek istemiyorum. Gittiğimde hemen dönmek istiyorum. Çünkü üzmekten çekinmiyorlar. Kahır dolarak dönüyorum her defasında… Konuştuğumda,karşılık verdiğimde bin beterini işitiyorum. Annemi çok özlediğim için gidiyorum mecburen (annemle aramızda 1200 kö mesafe var) ancak bu durum gerçekten artık katlanılamaz duruma geldi. 40 ıma yakın 2 çocuk annesi,kendi parasını kazanan,bunca kösteğe rağmen hala kendini geliştirmeye çalışan bir kadınım ve artık yetti. Son 2-3 aydır bana iyi gelmeyen herkesi çıkarıyorum hayatımdan… Abimler evet zor ama artık düşünmüyor değilim. Özgüvenimin içine ettiler ama hala kendime saygım var,olmak zorunda ve bu durum artık herkes kendi yolundaya itiyor beni… Bıktım artık gerçekten bıktım.

blackgray .!.:

Merhaba. Az takdir eden -hatta yok bile denebilir- çokça eleştiren bir ailede büyüdüm. Bunun sancısını hala yaşıyorum. Hala insanlara çat çat cevap veremem,donarım bazen,ki kendimi biraz törpülememe rağmen… Ezilen taraf hep ben oldum. Yetmedi eşim de eleştirdi.Hep susan taraf olmak zorundaydım sanki ve bu durum hala bu yaşta aşamadığım özgüvenime sebep oldu. 3 tane abim var. Değer görmedim. En azından hep böyle hissettim. Özellikle de ikisi tarafından… Anne evine her geldiğimde üzdüler, kırdılar. Sadece bu nedenden dolayı artık anne evine bile gitmek istemiyorum. Gittiğimde hemen dönmek istiyorum. Çünkü üzmekten çekinmiyorlar. Kahır dolarak dönüyorum her defasında… Konuştuğumda,karşılık verdiğimde bin beterini işitiyorum. Annemi çok özlediğim için gidiyorum mecburen (annemle aramızda 1200 kö mesafe var) ancak bu durum gerçekten artık katlanılamaz duruma geldi. 40 ıma yakın 2 çocuk annesi,kendi parasını kazanan,bunca kösteğe rağmen hala kendini geliştirmeye çalışan bir kadınım ve artık yetti. Son 2-3 aydır bana iyi gelmeyen herkesi çıkarıyorum hayatımdan… Abimler evet zor ama artık düşünmüyor değilim. Özgüvenimin içine ettiler ama hala kendime saygım var,olmak zorunda ve bu durum artık herkes kendi yolundaya itiyor beni… Bıktım artık gerçekten bıktım.

Genişletmek için tıkla...

Eşiniz abileriniz bunları yaparken yanınızda mı?

blackgray .!.:

Merhaba. Az takdir eden -hatta yok bile denebilir- çokça eleştiren bir ailede büyüdüm. Bunun sancısını hala yaşıyorum. Hala insanlara çat çat cevap veremem,donarım bazen,ki kendimi biraz törpülememe rağmen… Ezilen taraf hep ben oldum. Yetmedi eşim de eleştirdi.Hep susan taraf olmak zorundaydım sanki ve bu durum hala bu yaşta aşamadığım özgüvenime sebep oldu. 3 tane abim var. Değer görmedim. En azından hep böyle hissettim. Özellikle de ikisi tarafından… Anne evine her geldiğimde üzdüler, kırdılar. Sadece bu nedenden dolayı artık anne evine bile gitmek istemiyorum. Gittiğimde hemen dönmek istiyorum. Çünkü üzmekten çekinmiyorlar. Kahır dolarak dönüyorum her defasında… Konuştuğumda,karşılık verdiğimde bin beterini işitiyorum. Annemi çok özlediğim için gidiyorum mecburen (annemle aramızda 1200 kö mesafe var) ancak bu durum gerçekten artık katlanılamaz duruma geldi. 40 ıma yakın 2 çocuk annesi,kendi parasını kazanan,bunca kösteğe rağmen hala kendini geliştirmeye çalışan bir kadınım ve artık yetti. Son 2-3 aydır bana iyi gelmeyen herkesi çıkarıyorum hayatımdan… Abimler evet zor ama artık düşünmüyor değilim. Özgüvenimin içine ettiler ama hala kendime saygım var,olmak zorunda ve bu durum artık herkes kendi yolundaya itiyor beni… Bıktım artık gerçekten bıktım.

Genişletmek için tıkla...

Anneyi özlediğiniz zaman davet edin gelsin siz bu üzüntüye sahip olmak için onca yolu gitmeyin.
Abi dediğiniz insanları böyle küstah yetiştiren anne baba da onlardan farksız değildir diye düşünüyorum umarım yanılırım.
Çocuklarınız eşiniz yanında bu davranışlara maruz kalmanız ileride onlar için de olumsuz davranışlara sebebiyet verebilir

begum9987 .!.:

Eşiniz abileriniz bunları yaparken yanınızda mı?

Genişletmek için tıkla...

Ben ondan sakladım hep ama geldiğinde gördü hep maalesef. Direkt olmasa da dolaylı yoldan o da hissetti. Örneğin abimin evini 5 yıldır ben görmedim. Eşim geldiğinde de gel bi çayımızı iç diye davet bile etmediler. Evlerini bilmeyiz yani. O da önemli değil ancak insan eşine karşı mahçup oluyor.

mor delisi .!.:

Anneyi özlediğiniz zaman davet edin gelsin siz bu üzüntüye sahip olmak için onca yolu gitmeyin.
Abi dediğiniz insanları böyle küstah yetiştiren anne baba da onlardan farksız değildir diye düşünüyorum umarım yanılırım.
Çocuklarınız eşiniz yanında bu davranışlara maruz kalmanız ileride onlar için de olumsuz davranışlara sebebiyet verebilir

Genişletmek için tıkla...

Annem çok eleştirdi beni büyütürken… Ancak büyüdükçe hayattaki en büyük destekçim de o oldu. Babam kendi halinde bir insandı. Ona da yapmadıklarını bırakmadılar. Yanılıyorsunuz yani…

Acımayın, öncelik kendi mental sağlığını olmalı her zaman. Mesafe koyun, uzaklaşın. Benzer bir ailenin içindeyim maalesef, sizi ve yaşadığınız psikolojik durumları çok iyi anlıyorum. Ona ayıp, buna yazık, ona ah buna vah ömür geçiyor, çürüyoruz.

blackgray .!.:

Annem çok eleştirdi beni büyütürken… Ancak büyüdükçe hayattaki en büyük destekçim de o oldu. Babam kendi halinde bir insandı. Ona da yapmadıklarını bırakmadılar. Yanılıyorsunuz yani…

Genişletmek için tıkla...

Kendi halinde olması problem degil mi?
Abilerin meydanı boş bulmasına sebep olmuş sanki.

blackgray .!.:

Merhaba. Az takdir eden -hatta yok bile denebilir- çokça eleştiren bir ailede büyüdüm. Bunun sancısını hala yaşıyorum. Hala insanlara çat çat cevap veremem,donarım bazen,ki kendimi biraz törpülememe rağmen… Ezilen taraf hep ben oldum. Yetmedi eşim de eleştirdi.Hep susan taraf olmak zorundaydım sanki ve bu durum hala bu yaşta aşamadığım özgüvenime sebep oldu. 3 tane abim var. Değer görmedim. En azından hep böyle hissettim. Özellikle de ikisi tarafından… Anne evine her geldiğimde üzdüler, kırdılar. Sadece bu nedenden dolayı artık anne evine bile gitmek istemiyorum. Gittiğimde hemen dönmek istiyorum. Çünkü üzmekten çekinmiyorlar. Kahır dolarak dönüyorum her defasında… Konuştuğumda,karşılık verdiğimde bin beterini işitiyorum. Annemi çok özlediğim için gidiyorum mecburen (annemle aramızda 1200 kö mesafe var) ancak bu durum gerçekten artık katlanılamaz duruma geldi. 40 ıma yakın 2 çocuk annesi,kendi parasını kazanan,bunca kösteğe rağmen hala kendini geliştirmeye çalışan bir kadınım ve artık yetti. Son 2-3 aydır bana iyi gelmeyen herkesi çıkarıyorum hayatımdan… Abimler evet zor ama artık düşünmüyor değilim. Özgüvenimin içine ettiler ama hala kendime saygım var,olmak zorunda ve bu durum artık herkes kendi yolundaya itiyor beni… Bıktım artık gerçekten bıktım.

Genişletmek için tıkla...

Sen yetti diye silkelenmezsen çocukların da senin gibi olabilir. 40 yaşındasın doğruya doğru yanlışa yanlış de onlar bir kiriyorsa sen de kır ne kaybedeceksin bu yaştan sonra. Artık yetistirmen gereken 2 çocuk var ve dünyadaki insanlar senin kadar merhametli degil

Kan bağı dolayısıyla mecburiyetten kurulan bağlar bizim toplumumuzda abartılıyor. Ben babam tarafından el bebek gül bebek davranılan bir kız çocuğuydum;ama erkek kardeşlerim beni bastırmaya çalıştılar, yer yer ezmeye kalktılar, babam hayatıma müdahale etmelerine izin vermedi. Babamın hastalık sürecinde çoğu şeye olay çıkmasın, babam üzülmesin diye sustum; vefatından sonra da korkmadım iyice sivrildim derken, onlar da beni susturamayacaklarımı anladılar. Abimle de ailesiyle de bağım yok, numaralarımız bile yok, hayatımdan çıkardım ve çok mutluyum. Ne ölümüne giderim ne düğünlerine, bazı insanların yokluğu o kadar huzur veriyor ki. Ne merak ediyorum ne özlüyorum.

Kök aile bu kadar önemli değil ben bana zarar veren kim varsa siliyorum. Bunu kendime değer verdiğim için yapıyorum. Tavsiye ederim

Normalde fazlasıyla sabırlı bir insanım ama benim bile tahammülüm kalmadı. Bunca yıllık ömrümde desteklerini görmediğim gibi hep kösteklerini gördüm. Manipüle edildim yıllardır. Ben de görüşmek istemiyorum gerçekten… Annemin maalesef gücü onlara yetmiyor. Ben onu kıramadığım için, hep ilk adımı atan tarafın ben olmasını istiyor arada kırgınlık olmasın diye ama yeter. Annemi de sömürüyorlar,üzüyorlar. Eşlerine hizmetçi niyetine kullanıyorlar. Anneme yanıma gel diyorum gelmiyor. Kendimi geçtim ona ayrıca üzülüyorum. Hasta olacak diye korkuyorum.

blackgray .!.:

Merhaba. Az takdir eden -hatta yok bile denebilir- çokça eleştiren bir ailede büyüdüm. Bunun sancısını hala yaşıyorum. Hala insanlara çat çat cevap veremem,donarım bazen,ki kendimi biraz törpülememe rağmen… Ezilen taraf hep ben oldum. Yetmedi eşim de eleştirdi.Hep susan taraf olmak zorundaydım sanki ve bu durum hala bu yaşta aşamadığım özgüvenime sebep oldu. 3 tane abim var. Değer görmedim. En azından hep böyle hissettim. Özellikle de ikisi tarafından… Anne evine her geldiğimde üzdüler, kırdılar. Sadece bu nedenden dolayı artık anne evine bile gitmek istemiyorum. Gittiğimde hemen dönmek istiyorum. Çünkü üzmekten çekinmiyorlar. Kahır dolarak dönüyorum her defasında… Konuştuğumda,karşılık verdiğimde bin beterini işitiyorum. Annemi çok özlediğim için gidiyorum mecburen (annemle aramızda 1200 kö mesafe var) ancak bu durum gerçekten artık katlanılamaz duruma geldi. 40 ıma yakın 2 çocuk annesi,kendi parasını kazanan,bunca kösteğe rağmen hala kendini geliştirmeye çalışan bir kadınım ve artık yetti. Son 2-3 aydır bana iyi gelmeyen herkesi çıkarıyorum hayatımdan… Abimler evet zor ama artık düşünmüyor değilim. Özgüvenimin içine ettiler ama hala kendime saygım var,olmak zorunda ve bu durum artık herkes kendi yolundaya itiyor beni… Bıktım artık gerçekten bıktım.

Genişletmek için tıkla...

Anneniz size gelsin.
Siz bunu görüp çocuklarınıza bunu yapmayın lütfen.
Hepimiz böyle ailelerde büyüdük bunlar bizim hayatımıza yerleşiyor maalesef.
Abileriniz ise yılda 1 kere görseniz de olur çok kasmayın
Eşinize bir çözüm bulmak lazım.
Benim eşim öyle manasız çıkıntılar yapsa ben küserim ve asla diyologa girmem evdeki huzurunu kacicicrim bir daha yapmasın diye böyle yapsanız size de uygun olur belki

blackgray .!.:

Merhaba. Az takdir eden -hatta yok bile denebilir- çokça eleştiren bir ailede büyüdüm. Bunun sancısını hala yaşıyorum. Hala insanlara çat çat cevap veremem,donarım bazen,ki kendimi biraz törpülememe rağmen… Ezilen taraf hep ben oldum. Yetmedi eşim de eleştirdi.Hep susan taraf olmak zorundaydım sanki ve bu durum hala bu yaşta aşamadığım özgüvenime sebep oldu. 3 tane abim var. Değer görmedim. En azından hep böyle hissettim. Özellikle de ikisi tarafından… Anne evine her geldiğimde üzdüler, kırdılar. Sadece bu nedenden dolayı artık anne evine bile gitmek istemiyorum. Gittiğimde hemen dönmek istiyorum. Çünkü üzmekten çekinmiyorlar. Kahır dolarak dönüyorum her defasında… Konuştuğumda,karşılık verdiğimde bin beterini işitiyorum. Annemi çok özlediğim için gidiyorum mecburen (annemle aramızda 1200 kö mesafe var) ancak bu durum gerçekten artık katlanılamaz duruma geldi. 40 ıma yakın 2 çocuk annesi,kendi parasını kazanan,bunca kösteğe rağmen hala kendini geliştirmeye çalışan bir kadınım ve artık yetti. Son 2-3 aydır bana iyi gelmeyen herkesi çıkarıyorum hayatımdan… Abimler evet zor ama artık düşünmüyor değilim. Özgüvenimin içine ettiler ama hala kendime saygım var,olmak zorunda ve bu durum artık herkes kendi yolundaya itiyor beni… Bıktım artık gerçekten bıktım.

Genişletmek için tıkla...

Benzer itilmişlik kakılmışlık eleştirilerle büyüdüm Hala da maruz kalıyorum 40 yaşına kadar hala maruz kalmanıza çok üzüldüm Ama şaşırmadım Çünkü insanlar sizi bir kalıba koyuyorlar Gözlerinde,kendi kıstaslarında size bir değer biçiyorlar Ağzınızla kuş tutsanız da sizin hakkınızdaki zanları değişmiyor Asla değişmez Sizi manüpile etmişler Muhtemelen yumuşak huylu bir insanınız,kimse kırılmasın ,üzülmesin vs diye düşünüyorsunuz Siz size bir haksızlık yapıldığında ses çıkarmazsanız insanlar eleştirmeye ve sizi günah keçisi ilan etmeye devam edecek Çünkü kolaylarına geliyor Eşinizde bu hale alışmış bence Ben kendimi nasıl yatıştıyorum onun reçetesini vereyim Kendinize sorun Eleştirildiğim konularda benim bir eksiğim,kusurum var mı?Objektif bir gözle değerlendirin Sizlik bir durum yoksa insanların eleştirisini asla üzerinize almayın Çünkü onlar sizin üzerinizden ego tatmin etmeyi alışkanlık hale getirmişler Asıl sorunlu olan onlar Hastalıklı hali olan onlar bunu bilin Bu arada bu tarz insanlar sizi kaile almazlar Bir yerlerinizi de yırtsanız kendinizi saatlerce anlatsanız umurlarında olmaz Kendinizi bağırıp çağırıp yormayın hiç Anlamayana laf anlatmak kadar yorucu bir hal yok Sizi fevriliğinizden bağırmanızdan filanda vurup onu da aleyhinize kullanırlar Sen işte bağırıyorsun üste çıkıyorsun vs vs Bu insanlar sizi cinnet seviyesine getirir sonra psikopat oldun diye bir de sizi suçlu hissetirirler Biri sizi eleştiriyor mu ?Haklıysa evet bu konuda haklısın özen göstermeye gayret edeceğim bu konuya deyin geçiştirin Haksızsa bu konuda ben öyle düşünmüyorum fikrine saygı duyuyorum deyin duruş sergileyin yani ne bağırın ne çağırın bir kaç cümleyle meseleleri kapatın Bunlar aaa bu çıldırmıyor delirmiyor eleştirilerimden rahatsız olmuyor diyecekler bir süre sonra Zevk aldıkları eylem noktalanmış olacak Ellerine koz vermeyin güçlü ve kendinizden emin durun