Kizlar, 5 aydir evi terk ettim. Yavas yavas yeni duzenimede alisiyorum yakinda universteyede basliyorum tekrar, ama icimde bir burukluk icten ice bosanmak istemiyorum esim baska bir ortama tasinmayi, psychologik destek almayi kabul etmesini okadar cok istiyorumki, iki de cocugumuz var. Ilk baslarda cok kavga ettik onu gormek istemediyimi soyledim mesajlarina cevap yazmadim, cocuklari araciyla gorebilir demistim mahkeme karariyla cunku onu kesinlikle gormek istemiyordum. Ayrilma sebebimiz siddetli gecimsizlik. Ben seviyor, cocuklarini seviyor saniyordum. Son mesajlasdigimizda ayrilmak istemediyimi soyledim sonra birden fikri degisti o ayrilmak istedigini söyledi ve ayni gun bosanmayi actim diye mesaj atti. 2 aydir hic mesaj atmiyor cocuklarida sormuyor. Kardesinin dugunu olmus bu arada. Neyapmaliyim bilmiyorum kalbimden hayatimdan söküp atmalimiyim yoksa böyle beklemelimiyim.
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Özledim onu, onca kötülük yapmasina ragmen
- Konu Sahibi hayat2324
- Başlangıç Tarihi
- 31 Ocak 2013
- 7.190
- 44.611
- 798
- 2 Eylül 2007
- 17.020
- 12.641
- 823
- 7 Nisan 2010
- 8.400
- 455
- 163
Aslında düşündükce bende biliyorum bittiyini, adamda en ufak iyi niyet yok, ben ayrılmak istemiyorum diyorum o bana avukatınmı öyle söylemeni söyledi diyor mesela. Ama kalbim çok acıyor, acımı dindiremiyorum. Mutlu olmak varken neden insanlar zorla mutsuzluğu secer. Nasıl gececek bu acı?
- 2 Eylül 2007
- 17.020
- 12.641
- 823
Zamanla geçecek hep söylüyorum. Zamanla eskisi gibi acı vermiyor, kabulleniyorsun, alışıyorsun ve günü geliyor bir bakıyorsun ki tamamen nötrsün, etkisiz eleman olmuş kaybolmuş. Azıcık sık dişini.
