Panikatak anksiyete okb depresyon yaşayanlar....

fk1905 .!.:

Ben de aynıyım üstelik hamileyim ilaç kullanıyorum ama zor geçiyor tabi.

Genişletmek için tıkla...

İlk doğumunuz mu? Sağlıkla kavuşun inşallah

Niloyatospikk .!.:

Evet arada zanax alıyorum yeni ilaç etki edene kadar her gün almıyorum zanaxı çok zorlanınca

Genişletmek için tıkla...

Yeni ilacın ne niloya

kkforumkimkim .!.:

Yeni ilacın ne niloya

Genişletmek için tıkla...

Fonksera Brintellix in adı değişmiş hâliymiş

Niloyatospikk .!.:

İlk doğumunuz mu? Sağlıkla kavuşun inşallah

Genişletmek için tıkla...

Evet ilk doğumum olacak inşallah. Uzun yıllardır anksiyete hastasıyım zaten ama tam atak dönemim yeni yeni bitmişti ki Allah bize bi bebek verdi. Yani çok kötü durumda değilim ama gebeliğimde yaşadığım bikaç ufak olaydan dolayı tetikleniyorum tabi.

Benim ilk gebeliğim kalbin atışının durmasıyla bitmişti ikinci gebeliğimde sağlıkla kavuşma endişesiyle panik atak aklıma dahi gelmemişti bir de 5 ay kadar istifra edip birkaç kez hastanede yatmıştım bu süreçte pek atak yaşamadım son ay doğum korkusuyla biraz ataklar başlamıştı şükür ki doğumda da aşırı panik yapmadan kavuşmuştuk kızımla ama gel gör ki ikinci çocuğa asla cesaret edemiyorum tam iyiyim diyordum Eylül ayında artık ikinci çocuk için hazırım derken hopp yine aşırı anksiyete ve atak başladı komple caydım kızıma kardeşlik duygusu tattıramayacağımı düşünmek beni üzüyor gerçi kendisi hiç istemiyor kardeşimin çocuğu 1 yaşını geçti hâlâ ona ısınamadı bir arada olmak bile istemiyor sanırım çok kıskanıyor en yakın arkadaşının kardeşi olacak o çok seviniyor kardeşi olacağı için benim kızıma söylediğimde ise hiç istemiyor bu durum hakkında da terapistime danışmaya gideceğim ikinci çocuk için isteyip istemediğimi bile tam bilmiyorum bu yaştan sonra yeniden sıfırdan bir çocuk yetiştirmek açıkçası zor geliyor ama benim kardeşlerimle ilişkilerim var kızım neden bu duyguyu tatmasın diyorum bir yanım da onu iyi yetiştirirsek kendisiyle mutlu olmayı bildikten sonra çok da kardeş arayacağını düşünmüyorum. Millet çatır çatır iki üç doğuruyor ben çok şaşırıyorum çocuk çok büyük sorumluluk ilmek ilmek işlemek gerekiyor.

atmosfer39 .!.:

Bnm eşim bu durumumdan dolayı bebek istemiyor bnde olursa nasl bakarm diye korkudan kendime güvenemiyorum bide arada boyle bebegim oldugunu falan düsunuyorum gelecegi falan o an inanilmaz bi heyecan ve carpnti oluyo sizdede oluyomu bu acaba

Genişletmek için tıkla...

Bence eşin de kendine güvenmiyor sorumluluğu sana yüklüyor çünkü bende de anksiyete depresyon okb var yeni evliyken eşime bende bunlar var dedim anlattım zaten depresyonda olduğumu anlatmama gerek yoktu bütün gün yattigim için anlamıştı neyse ben de aynı senin gibi çocuğa nasıl bakicam korkusu var anksiyete yüzünden velhaslikelam dedim ki eşime işte korkuyorum çocuğumuza da bu hastalık geçer diye bu korkum da vardı neyse bir kaç ay geçti toparlan artık kendine gel ben senin toparlanmani bekliyorum çocuğumuzun olması için dedi halbuki kendisi de kendine guvenmiyormus bir zaman sonra itiraf etmişti onda da depresyon varmış yeni yeni itiraf ediyor bana iki yıllık evliyiz bir yıldır korunmuyoruz ama çocuğumuz olmuyor bizim de zaten ben de istemiyorum kendime bakamıyorum daha bu üç hastalık hayatımı mahvetti gerçekten normal hayat yaşayamıyorum bu hastalıklar yüzünden iyilesecegimi de düşünmüyorum hep ölmek istiyorum ama bilmiyorum ne zaman ölücem