para biriktirmek mümkün mü

Bu ne yahu herkes banlanmış. Şu an Türkiye'de aileden zenginliği olmayanın çalışarak zenginleştiğine asla inanmam. Anasından babasından evler, tıkırında iş yerleri olmayanların nasıl milyoner olduğunu hepimiz görüyoruz. Ben çocuklarıma param pulum yetmeyeceği ve hayal ettiğim eğitimi veremeyeceğimi düşünüp yurt dışına çıktım. Eşimin vatandaşlığından dolayı kapılar kolay açıldı inkar edemem. Çocuklar mahalledeki sıradan devlet okulunda eğitim aldılar. Zenginin de fakirin de çocuğu aynı okula gidiyor. Aileler basit, herkesin alabileceği giysileri ayakkabıları giydiriyor. Okul etkinliğinde herkes herkesle sohbet ediyor, kimse varoşluk yapmıyor kimse parasıyla hava atmıyor.

Benim kız şu an yaşadığımız ülkede IB yapıyor ve hafta sonları avm süper marketinde raf diziyor. Sınıf arkadaşları dondurma standında çalışıyor, kuru temizlemede çamaşır ayırıyor, bir diğeri spor mağazasında çalışıyor. Çalışmak asla ayıp veya eziklik değil tam tersi gurur duyuyorlar çocuklarla. Biz hariç hepsi kalbur üstü aileler. Hafta sonları davet veren davete katılan, garajında 2 jeep duvarında resim olan insanlar bunlar. Verilen harçlık az geldiği, yetmediği veya birikmesi uzun sürdüğü için 16 yaş ve üstü ergenler hep part time çalışıyor. Hiç bir aile çocuğunu paraya boğmuyor. Kızım da onlardan gördü örnek aldı, cv hazırladı iş buldu kendine. Kaç ülke değiştirdim kaç milletten insan tanıdım, bu kadar havayı gösterişi varoşluğu, paramla döverim i hiç görmedim. Millet arabasıyla çocuğunun özel okuluyla hava atıyor. Zenginlik bağırır servet fısıldar diye boşuna dememişler.

Mirta .!.:

Çocuğun olsaydı o dediğin gibi yaşayamazdın. Çocuklar en azından belli yaşa gelene kadar eğitimleri için insanlar belli bir yerde sabit olarak yaşamak zorundalar. He çocuk olmasa da istanbulda yalıda yaşamayı tercih ediyolar orası ayrı. Türkiyede 35-40 tane milyarder var hemen hemen hepsi istanbulda yalıda yaşıyor. Çocukları da öyle. Nedenini bilmem inşallah anlayacak kadar param olur

Ama gerçekten zengin olan kimsenin memurluk yaptığına rastlamadım, memurken zenginleşse de sonra tereddüt etmeden bırakır. Zengin adamların eşleri ya koca parası yer ya da cafe, giyim markası, kozmetik markası gibi işler kurup birkaç seneye batırır. Memurluk biraz abes kalmış cidden. Hele de hem zengin hem çocuklu kadın için.

Genişletmek için tıkla...

zenginlikten değil de işi gereği çok tşaınan bir çiftten örnek vereyim
kendisi macar, eşi hırvat, tanışma yeri avusturya, evlenme yeri ingiltere, çocuklardan 1.si 2-3 yaşındayken bunları hepsinen aayrı başka bir yere taşınıyorlar

dede-nineler kendi anadillerinik ullanıyor -ki dede ve nineler hep geliyordu tek büyütemiyorlardı
ülkelerin hepsinde farklı dil kullanılıyor
ve anne de baba da tam zamanlı hatta haftada 40 saatten de fazla çalışıyorlar, anne babanın işleri yoğun. (ortamda herkes dedeler nineler de dahil doktoralı, eğitim uçuyor aslında ortamda)

şimdi, öyle senede 5 ülke değil 10 senede 5 ülke filan görmüş oldu bu çocuklar bir de bunlar kız çocuğu 3 tane sosyal, sıcak çocuklar aslında
ama özellkle çocuklardan 1 tanesinin psikoloji gitmişti tamamen

dillerden hiçbirini tam konuşamıyordu
ve ülkelerden hiçbirinde tam bir arkadaş çevresi yoktu
herkesi yabancı görüyordu aidiyeti yoktu. vs.

14-15 yaşına filan gelmişse çocuk, o zaman isviçrede okusun kendi başına takılsın
çünkü belli bir dil ve sosyal becer eğitimi, hayata dair bir fikri vs. zaten o yaşa kadar olur. illa mükemmel akademik eğitim alsın bile demiyorum. zenginiz ya o da parayı yer artık. ama işte çocuklar bir yaşa kadar bi düzen disiplin istiyor, gördüğüm bu benim.

o yaşa kadar olan çocukla habire gez dur...
hiç kolay değil bence.

Elon Musk bir ara çocuklarından birini çanta gibi taşıyıp duruyordu her yere, o bile bıraktı. zaten diğer 30-40 (?? kaçsa artık) çocuğu hep anneleriyle kalıyor diye biliyorum.

ha bir de
kızmayın da
zengin olup kadın kendi kendine zengin olacaksa eyvallah.

yoksa tüm dünyada zengin olan kadınlar değil zaten, yüzde %90 erkekler
kadın ya eşi ya çocuğu, o adamın. yani adam ne derse o oluyor....

baypass .!.:

#hayatımda yediğim ilk linçten sonra mecburi ön ek#:

bu konuya cevap veren çok tatlı, çok nahif, konuyu bana kişisel bir saldırı yapmadan yanıtlayabilecek kadar olgun ve anlayışlı hanımefendilere öncelikle teşekkür ederim.

geri kalan elit mahalle içinde kümelenen, sitede herhangi bir siber zorbalık yapabilecekleri alan olunca adı muhtemelen Kadınlar Matinesi falan olan WhatsApp gruplarına koşup birbirlerini konu başlığına çağırıp kümülatif şekilde egosunu tatmin ede ede lince girişen tatsız ablalara iki çift sözüm olacak.

aşağıda okuduğunuz metinde

"kendime cimriyim epey",
"yüksek lisans öğrencisiyim",
"okul dönemlerinde ayda on bine çıkan harcamam okul yokken 1-2 bin lira oluyor",
özellikle "BU AY ALDIĞIM HARÇLIK 2,5 BİN LİRAYDI",
"aylık 60 bin lira alsam 30 bin lirayı(YANİ MAAŞIN YARISINI) kendime ayırsam...",
"babam bir çalışıyor bir çalışmıyor, annemi ona emanet etmekten çekiniyorum"

cümlelerine rağmen, fakir istikrarsız bir hayat yaşadığım halde yüksek lisans yapma azmimi falan görmezden gelerek acaba gerçekten nasıl oldu da benim cimri, pespaye, anasına değer vermeyen bir insan olduğum çıkarımını yaptınız?

annemi babama emanet edemediğim için bir ev almak istediğim alt metni çok açık mesela. ya da babam bana istikrarsız bir hayat bahşettiği için mecburen kendimi hayatta kalmaya çalışan "kafası kopuk bir hamam böceği" moduna aldığım gayet bariz değil mi ablalar? rahat yaşantılardan geçmişsiniz, böyle hayatlar size iğreti ve tiksinti verici geliyor anlıyorum ama insan yaşamadığı hayatın kibriyle bu kadar üstten yorumlarda bulunmaz.

üstüne bir de tüm metinde her şey ayan beyan olduğu halde gelip benim anlatımımda sıkıntılar olduğunu söyleyip bir de oradan aşağıladınız, biriniz vizyonsuz olduğumu söyledi, öbürünüz zevksiz olduğumu söyledi, KIYAFET ALMAYA PARA HARCAMAYI LÜZUMSUZ GÖRDÜĞÜMÜ SÖYLEDİĞİM İÇİN...

müze geziyorum, karşılayabileceğin miktarda tüm etkinliklere sanat aktivitelerine katılmaktan keyif alıyorum dedim biriniz ona bile sen zevksizsin dedi çok komik geldi açıkçası bu ufak tefek cinayetler dizisindekilere benzer burjuva elitist "kıymetli" kadın tavırlarınız. bu kadar açıklama yapıyorum ki benden daha zayıf olan başka insanları yaşamadığınız hayatların cahilliğiyle üzüp kırmayın.

konuyu sorduğum soru hariç her yere çektiniz. halbuki sorduğum soru çok basitti: "hayatta kalma düzeyinde yaşamaya alışmış bir insanım, harcamam fazla değil, şu kadar maaşla şu kadar birikim yapıp krediye bulaşmadan bir ev almam mümkün mü?"

Teşekkürlerr.

#ön ek sonu#


önümüzdeki aylarda işe girme durumum var. bugünün hesabıyla yaklaşık 60-70 bin lira civarı bir gelirim olacak başlangıçta. aile evinde yaşıyorum, nişanlıyım ve nişanlımın ailesinin bir evi var. evlilikte kira sıkıntısı çekeceğimizi düşünmüyorum, düğün masrafı falan da açıkçası ben yapmak istemiyorum nişanlımın ailesi biraz zorbalıyor bu konuda. onun önünü almak için de siz borca girecekseniz düğün yapılır yoksa benim böyle bir isteğim yok diyorum şimdiden.

şimdi plan yaparken aşırı pollyanna mı kalıyorum diye şüpheye düşüyorum bazen. benim aylık harcamam aşırı düşüktür, kendime epey cimriyim açıkçası kıyafet bile almam bakar bakar vazgeçerim almaktan, boşa giden para gibi görüyorum yani aylık harcamam yaklaşık maksimum on bin lira kadar oluyor(yüksek lisans yaptığım için harcamam bu seviyede ama okulun olmadığı dönemlerde aylık harcamam maksimum bin-2 bin lira oluyor, bu ay aldığım harçlık iki buçuk liraydı birikimimle geçiniyorum... yani harcama yapmadan, hamam böceğinin kafası kopunca günlerce yaşadığı gibi yaşama yeteneğine sahibim gibi biraz)

bu durumda diyorum ki kötü ihtimalle 60 bin lira alsam bunun hadi diyelim kafayı kırdım sefillerden hallice yaşantımdan bıkıp bir çılgınlıkla 30 bin lirasını kendime ayırdım; 30 bin lirasını da her ay altına yatırsam gelir artışını falan da hesaba katarak aynı oranda bir artışla bu yatırımlara devam etsem üç dört yılda faizsiz, bankasız, kredisiz ev alacak bir duruma gelinebilir mi sizce? bu sürece nişanlımın parasını hiç dahil etmeden hesap yapıyorum ki daha gerçekçi olsun, o da hesap yaparken benim alacağım maaşı dahil etmiyor asla

krediye karşıyım, bir ev kendime bir ev de bankacıların zengin çocuklarına almış gibi hissederim ben, krediye bulaşırsam kendime yediremem açıkçası. ailem kirada yaşıyor ama babam bir çalışıyor bir çalışmıyor, emekli maaşı var kendisine pek güvenemiyorum yine de annemin azıcık rahat yaşaması batıyor kendisine bazen. tek öngöremediğim kısım da burası zaten. annemi babama emanet edememe korkusu yaşıyorum biraz. siz ne dersiniz sizce mümkün mü böyle bir durumda krediye bulaşmadan ev almak ve evlilik yapmak?

Genişletmek için tıkla...

Yalnız kendinizi ifade edip şekliniz, kurduğunuz cümleler…vs aşırı iyi Tebrik ediyorum

bafelis .!.:

Bu ne yahu herkes banlanmış. Şu an Türkiye'de aileden zenginliği olmayanın çalışarak zenginleştiğine asla inanmam. Anasından babasından evler, tıkırında iş yerleri olmayanların nasıl milyoner olduğunu hepimiz görüyoruz. Ben çocuklarıma param pulum yetmeyeceği ve hayal ettiğim eğitimi veremeyeceğimi düşünüp yurt dışına çıktım. Eşimin vatandaşlığından dolayı kapılar kolay açıldı inkar edemem. Çocuklar mahalledeki sıradan devlet okulunda eğitim aldılar. Zenginin de fakirin de çocuğu aynı okula gidiyor. Aileler basit, herkesin alabileceği giysileri ayakkabıları giydiriyor. Okul etkinliğinde herkes herkesle sohbet ediyor, kimse varoşluk yapmıyor kimse parasıyla hava atmıyor.

Benim kız şu an yaşadığımız ülkede IB yapıyor ve hafta sonları avm süper marketinde raf diziyor. Sınıf arkadaşları dondurma standında çalışıyor, kuru temizlemede çamaşır ayırıyor, bir diğeri spor mağazasında çalışıyor. Çalışmak asla ayıp veya eziklik değil tam tersi gurur duyuyorlar çocuklarla. Biz hariç hepsi kalbur üstü aileler. Hafta sonları davet veren davete katılan, garajında 2 jeep duvarında resim olan insanlar bunlar. Verilen harçlık az geldiği, yetmediği veya birikmesi uzun sürdüğü için 16 yaş ve üstü ergenler hep part time çalışıyor. Hiç bir aile çocuğunu paraya boğmuyor. Kızım da onlardan gördü örnek aldı, cv hazırladı iş buldu kendine. Kaç ülke değiştirdim kaç milletten insan tanıdım, bu kadar havayı gösterişi varoşluğu, paramla döverim i hiç görmedim. Millet arabasıyla çocuğunun özel okuluyla hava atıyor. Zenginlik bağırır servet fısıldar diye boşuna dememişler.

Genişletmek için tıkla...

İnstagram sonrası Türkiye’de aşırı gösteriş ve paraya tapma olayı başladı. Benim kuzen Melih Gökçek’e harfiyat işi yaptı çuvalla para götürdü. Benim dışımda bütün akrabaların gözünde kahraman.
Geçen benim avukatın bir arkadaşının instagramını gördüm. Özel uçaklar, Ferrariler… Bir kaç hafta sonra gazeteye çıktı. Hükümete iş yapıyormuş. Akabininde instagramını kapadı. Para tatlı geldi tabii.
En son bir arkadaşımız belediyeye konser etkinliğinde ses sistemini kurmuş. Aldığı para astronomik bir rakamdı.
Türkiye rezil bir hale geldi. Eskiden insanlar çalışarak yine bir kazanç elde edebilirdi artık helal yoldan zengin olmak mümkün değil. Benim bu ülkenin düzeleceğine dair en ufak bir umudum yok. Hadi ekonomi düzeldi diyelim adalet sistemi yerlerde. Pazara yolladığın çocuğun bıçaklanarak ölmesi çok mümkün. Kaçmak en güzeli. Benim de planım bu yönde.

KudrAlobar .!.:

Her ay çeyrek alıyor dediğiniz insan o kadar sürede hadi fireleri de olsun diyelim 150 çeyrek biriktirirdi. Yani çok değil. 14 sene önce asgari ücretle 10-12 çeyrek alınıyordu zaten.

Ceplerinde para yokken 40-50 milyon harcadılar diyorsunuz yani. Tamam inanmış gibi yapıyorum.

Genişletmek için tıkla...

14 sene önce asgari ücret 860 tl
Ve çeyrek 140 tl civari nasıl alinir ki o fiyata 10-12 çeyrek ?

Neden kavga çıktı yine

Mirta .!.:

Arkadaşın söyledikleri sallama olabilir ona bir şey diyemem. Zaten sitede anlatılan şeylerin çoğuna inanmıyorum. Ama zengin çocuklu bir aile bu söylediğiniz gibi yaşayamaz. Çok fazla zengin insan tanıdım eski çalıştığım yer türkiyenin en lüks rezidanslarını yapan inşaat şirketlerinden birinin hukuk danışmanlığını yapıyordu. Dosyaların hepsi zengin insanlar, ünlü insanlarlaydı. İçlerinde sadece hakan sabancı gibi en az 3 nesildir artık yerleşmiş bir zenginliği olan ve işleri idare edecek profesyonel bir ekibi olanlar bu şekilde çalışmadan yılın yarısını veya daha fazlasını yurtdışında geçirebilir. Kalanların idare etmesi gereken işleri var, çocukları okula gittiği için bir yerde sabit olarak yaşamak zorundalar. Tatil dönemleri de istediği ülkede en lüks otele gidiyolar zaten. Onun dışında ordan oraya evliya çelebi gibi gezemezler. Çoğu ticaretle uğraşıyor, kafasına estiği gibi bu yıl 2 ay italyada 1 ay fransada kalıcak diyemezler. Hadi işleri çok güvendiklerini birilerine bıraktılar diyelim, çocukları ne yapacaklar?

Genişletmek için tıkla...

Türkiye’nin en zenginleri listesine giren milyar dolar serveti olanlar böyle yaşıyor evet. Tmsf mallarına el koymadıkça da Türkiye’yi bırakmıyorlar. Buraya kök salmış adamlar. Öyle tası tarağı satıp yurtdışına yerleşmek gibi bir şey söz konusu değil. Ama onların bir tık düşüğü milyon doları olanlar yurtdışına yerleşiyor. Zaten artık ticaret yapmak Türkiye’de imkansız hale geldiği için benim de takip ettiğim pek çok iş insanı özellikle Dubai’ye yerleşti.

migrenimsi .!.:

zenginlikten değil de işi gereği çok tşaınan bir çiftten örnek vereyim
kendisi macar, eşi hırvat, tanışma yeri avusturya, evlenme yeri ingiltere, çocuklardan 1.si 2-3 yaşındayken bunları hepsinen aayrı başka bir yere taşınıyorlar

dede-nineler kendi anadillerinik ullanıyor -ki dede ve nineler hep geliyordu tek büyütemiyorlardı
ülkelerin hepsinde farklı dil kullanılıyor
ve anne de baba da tam zamanlı hatta haftada 40 saatten de fazla çalışıyorlar, anne babanın işleri yoğun. (ortamda herkes dedeler nineler de dahil doktoralı, eğitim uçuyor aslında ortamda)

şimdi, öyle senede 5 ülke değil 10 senede 5 ülke filan görmüş oldu bu çocuklar bir de bunlar kız çocuğu 3 tane sosyal, sıcak çocuklar aslında
ama özellkle çocuklardan 1 tanesinin psikoloji gitmişti tamamen

dillerden hiçbirini tam konuşamıyordu
ve ülkelerden hiçbirinde tam bir arkadaş çevresi yoktu
herkesi yabancı görüyordu aidiyeti yoktu. vs.

14-15 yaşına filan gelmişse çocuk, o zaman isviçrede okusun kendi başına takılsın
çünkü belli bir dil ve sosyal becer eğitimi, hayata dair bir fikri vs. zaten o yaşa kadar olur. illa mükemmel akademik eğitim alsın bile demiyorum. zenginiz ya o da parayı yer artık. ama işte çocuklar bir yaşa kadar bi düzen disiplin istiyor, gördüğüm bu benim.

o yaşa kadar olan çocukla habire gez dur...
hiç kolay değil bence.

Elon Musk bir ara çocuklarından birini çanta gibi taşıyıp duruyordu her yere, o bile bıraktı. zaten diğer 30-40 (?? kaçsa artık) çocuğu hep anneleriyle kalıyor diye biliyorum.

ha bir de
kızmayın da
zengin olup kadın kendi kendine zengin olacaksa eyvallah.

yoksa tüm dünyada zengin olan kadınlar değil zaten, yüzde %90 erkekler
kadın ya eşi ya çocuğu, o adamın. yani adam ne derse o oluyor....

Genişletmek için tıkla...

M migrenimsi , -iddia değil sadece tahmin- o çocukta muhtemelen başka sıkıntılar da vardır. Öğrenme geriliği, sosyal kaygı, kardeş kıskançlığı... Hiç bir şeyin uzmanı değilim ama 2 çocuğum var ve kreş anaokulu ilkokul ortaokul, aktivite park vs çok çocuk gözlemledim. Uyumsuz, kavgacı, tatmin olmamak, hep olay çıkarmak konuşamamanın sonucu değil, bence asıl konuşamadığı için çocuk böyle. Bir durup bakmak, bu çocuğun derdi ne demek lazım. Çok çalışalım çok para kazanalım tamam da o zaman bakabileceğimiz ilgilenebileceğimiz kadar çocuk yapalım. Psikolojik sorunlar 1 günde ortaya çıkmıyor. Bizim çocuğumuzun niye böyle sorunları var, uzmanına danışalım yardım alalım demişler mi? Her çocuk çok dilli büyürken benim çocuğum niye konuşamıyor diyip sorunun kaynağına inmişler mi? Konuşma terapisi aldırmışlar mı mesela?

Bahsettiğiniz lisan durumu Avrupa'nın genelinde var. Mutfak alışverişi için bile yürüyerek ülke sınırı geçebildiğiniz yerde tek lisan mümkün değil. Hatta aynı ülkede bölgeye göre bile farklı konuşuluyor. 2 nesil geriye git hepsi başka milliyetten. Herhangi bir şehirde 1 saat indi bindi tren otobüs yolculuğu yapın, kaç lisan konuşuluyor şaşırırsınız. Hele İsviçre, birleşmiş miletler resmen. Bern'den 20-30 km batıya git tabelalar Fransızca başlıyor, güneye git İtalyanca. Benim arkadaş grubum Fransız İtalyan Hollandalı Fin ve Almandı. Evlerinde hem anadil hem babadil hem de yaşanan ülkenin dili konuşuluyordu. Bunlar oradan buradan duyduklarım değil bizzat kendi şahit olduklarım. Doğumundan bildiğim çocuklardı hepsi. Okul öncesi resimli kitaplar 3-4 lisan. Yani resmin yanında ne olduğu 4 dilde yazılı ve bu ne diye hangi dilde sorsan çocuk o dilde cevap veriyor. Sadece kendi arkadaş çevrem değil, kreşten liseye kaç okul kaç sınıf gördüm, sadece anadil konuşan çocuğa hiç denk gelmedim. Başka dile maruz kalmasın, kendi dilini konuşamaz veya geç konuşur kafasını ben sadece bizde görüyorum. Lisan problemi bizde var onlarda yok. Çünkü orada kreştekiler dahil öğretmenler de çok dilli. Çocuklar bebeklikten başlıyorlar aksansız konuşmaya. Kreşe çocuk bırakmaya gidiyorsun her kıtadan insan var.

Biz de çocuklar ilkokulu bitirdikleri yıldan sonra 2 senede bir ülke hatta kıta değiştirdik. Mecburiyet değil tamamen keyfi. Cazip iş teklifi geldi değerlendirdik. Apartman dikmedik, çocuklarımız dünyayı görsün her yere uyumlu olsun dedik kazandığımızı harcadık. Çocukların görüşememek bağ kuramamak diye sorunları olmuyor çünkü hepsi dijital çağa doğdular. Her ülke için farklı arkadaş grupları var, her an her şeyi paylaşabiliyorlar. Kim ne yaparsa alırsa verirse giderse yerse... hemen haberleşiyorlar. Biz Türkiye'den giderken çocuk doktorumuza ve önerdiği psikoloğa, çocukların gelişimine konuşmasına vs zararı olur mu diye sormuştuk. Çok bildiğimizden değil hatta hiç bilmediğimizden kendi başımıza karar almamış uzmanına danışmıştık.

Konu sahibi, konunuzu sabote ettiysem kusura bakmayın. Konu bayağı evrildi, fikir alışverişi beyin fırtınasına döndü.