- 4 Ocak 2017
- 229
- 236
- 18
bir insanın tutumlu olmasıya da parasını dikkatli harcaması niye bir başkasını rahatsız eder? bunu merak ediyorum gerçekten. geçen gün bir kız arkadaşımla bişeyler yemek için buluştuk. üzerindeki eteği çok beğendim, yeni mi aldın çok yakışmış dedim. evet dedi. nerden kaça aldın dedim merak ettiğim için. filanca markadan dedi. ama fiyatı söylemedi. ne kadara aldın dedim tekrar. valla senin vermeyeceğin bir para dedi böyle imalı gülerek. niye çok mu pahalı ki dedim. 150 lira ama sen vermezsin o parayı bir eteğe dedi. ama böyle söyleyişi gıcık olmuş bir tonla. aptal değilim yani anlıyorum. şimdi bu arkadaşımla güya yakın sayılırız. ama bu imaları çoğu kez yapıyor ve iğneleyici bir tonla ama. ben de altta kalmıyorum tabii, kibarca cevabını veriyorum. ama anlamadığım şu, benim para harcama alışkanlığım, neye ne kadar vereceğim ya da vermeyeceğimden kime ne?
ben onun abuk sabuk şeylere bir dünya para harcamasına bir kere kalkıp da yorum yapmadım. o niye beni sürekli bu şekilde iğnelemeye çalışıyor? bir kere hatta aramızda bir tartışma bile geçer gibi oldu. ben asgari ücretli bir işte çalışıyorum ve çalışma hayatına geç başladım. ufak ufak birikim yapıcam dediğimde ayy asgari ücretle ne birikimi olur ki, valla hiç kendimi sıkamam dünyaya bir kere geliyorum dedi. resmen burda laf soktu bana. sanki ben yemiyorum içmiyorum her kuruşu biriktiriyormuşum gibi. oysa ben de hoşuma giden şeylere para veriyorum elbette. dışarı çıktığımızda istediğim şeyi yiyorum içiyorum vs. sadece herşeyi kararında yapıyorum. ama her zaman ufak da olsa köşeye biraz paramı ayırıyorum. evlilik yolunda ilerleyen bir ilişkim var ve nişandır düğündür bunlar hep maddiyatla olacak şeyler. öyle olmasaydı bile yine de köşede biraz param olsun isterdim. kendimi böyle mutlu hissediyorum çünkü. bu karşı tarafa niye batıyor bir türlü anlayamadım.
ben onun abuk sabuk şeylere bir dünya para harcamasına bir kere kalkıp da yorum yapmadım. o niye beni sürekli bu şekilde iğnelemeye çalışıyor? bir kere hatta aramızda bir tartışma bile geçer gibi oldu. ben asgari ücretli bir işte çalışıyorum ve çalışma hayatına geç başladım. ufak ufak birikim yapıcam dediğimde ayy asgari ücretle ne birikimi olur ki, valla hiç kendimi sıkamam dünyaya bir kere geliyorum dedi. resmen burda laf soktu bana. sanki ben yemiyorum içmiyorum her kuruşu biriktiriyormuşum gibi. oysa ben de hoşuma giden şeylere para veriyorum elbette. dışarı çıktığımızda istediğim şeyi yiyorum içiyorum vs. sadece herşeyi kararında yapıyorum. ama her zaman ufak da olsa köşeye biraz paramı ayırıyorum. evlilik yolunda ilerleyen bir ilişkim var ve nişandır düğündür bunlar hep maddiyatla olacak şeyler. öyle olmasaydı bile yine de köşede biraz param olsun isterdim. kendimi böyle mutlu hissediyorum çünkü. bu karşı tarafa niye batıyor bir türlü anlayamadım.