Pazar gününden nefret eder oldum

linda08

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
27 Ocak 2011
1.008
7
66
Antalya
Ben pazar günlerini iple çekerken artık nefret eder oldum. Her iş bana bakar oldu kimse bir işin ucundan tutmuyor. eşim çoraplarını dahi almıyor çocuklarım hep dağınık zaten. şimdi sinir geldi bana bıraktım her işi halbuki çamaşır asılacak, bulaşıklar öyle bekliyor. banyo yapılacak ütü var. yemek bile ne yapıcağımı bilmiyorum. bu dert değil belki ama ben nefret eder oldum pazar günlerinden.
 
işte benim evlenmekten korkma nedenlerimden birisi şuan bekar ve tek yaşayan biriyim. evlenince eşimin çocukların arkasını toplamaktan bana vakit kalmicak fikri kabus gibi. anlayışlı bi eş lazım, yardımcı olmalı.
 
Eşinizi bu saatten sonra yardım için ikna etmek zor olur da çozuklarınızı düzenli olmaları konusunda eğitseniz hani oyuncaklarını oynadıktan sonra yerine koyma gibi,ya da kıyafetlerini vs :44::44::44:
 
Eşinizi bu saatten sonra yardım için ikna etmek zor olur da çozuklarınızı düzenli olmaları konusunda eğitseniz hani oyuncaklarını oynadıktan sonra yerine koyma gibi,ya da kıyafetlerini vs :44::44::44:

Bu her hafta sonu yaşadığım sorun. yakında sinir hastası olucam ki ben çok sakin uysal biriyimdir. sürekli söylemekten yoruldum. ceza bile verdiğim oldu ama değişen hiçbirşey yok. kahvaltıyı yapan masadan kalkıyor. yemeğini yiyen tabağını bile kaldırmıyor. nerdeyse yemeklerini ben vericem ağızlarına. bazen düşünüyorum acaba ben hep herşeyi tek başıma yaptığım içinmi alıştırdım onları. ama çevreme bakıyorum hiç alakası yok. alışveriş bana yemek bana ütü bana ev işi bana. hatta dersleri için bile bana geliyorlar. yakında diyeceğimki siz durun okula ben giderim.
 
kocamda yardım ediyo ama inan ev geçindirmek bazen kabus gibi
evin işi bitmeden akşam oluyor
yemek, temizlik, bulaşıkları gerçi makine yıkıyo
pofffffff ütüüüüü, çamaşır...
eşin dağınıksa onun arkasını topla
kapıcıya bile sinir oluyorum akşam saat tam sekiz dedinmi çöpleri alıp gidiyor
sekizden öncede kapıya çöp bırakmak yasak
e ben nörim şimdi bunca iş içinde bide kapıcıya ayak uyduruyom
6 aylık evliyim 29 yaşındayım
temelli yıldım ev işinden
hem iş kadınıyım hem ev kadınıyım
işte çalışırken maaş veriyolar hiç değilse
evde eşşek gibi çalışıyom zırnık veren yok
haftasonları evde iş
hafta içi akşama kadar işte, akşam eve gelince evde iş
Allah tan çocuğum yok daha
bazen diyom al eve bi temizlikçi kadın yemeği pişirsin çamaşırları assın
getir de getirsin götür de götürsün
şu gencecik yaşımda canımdan bezdim
 

canım sende bıdaha yemek yıyınce tabaklarını kaldırmıyolarsa 1 ogun ac bırak sevdıklerı yemeklerı yapma yıyen yesın yemegınınde canı sagolsun de bıraz katı ol bakalım nasıl degıstıkelrını gorursun.bence sen cok yumusak kalplı bı bayan oldugun ıcın nasıl olsa hanım yapıyo annemız yapıyo dıye debelenmıyolar...
 

canım sen ayda 2 kere al bı kadın canına yazık erken yaslanırsınn..enn azından gelen kadında bı kapı cam sıler 1 aylık utunu yapar send ebı rahata kavusursun..helekı bıde calısıyorsanız valla erkeklerın umrunda dglll...

sızde keyfınızee bakın derımm
 

Sorma nedir bu biz kadınların çektiği. şuan netteyim ama aklımda evde. çamaşır sıkıyo şuan. banyo yapılacak yemek offfffffffffffffffffff: camı açıp bağırasım geliyor yardım edin imdat diyeeee 47:
 

Kadına verecek param olsaydı şuan kahvem elimde keyif yapıyordum. Bende iyi hizmetçimi var parada almıyorum bedava
 
.

9yas büyüksünn Abla dicem yanlis anlama valla ablacimm imkanin el veriyorsa tut bir temizlikci
 
annemin şikayetlerini gördüm bir anda:)
ama her zaman dediğim gibi kendin yaptın kendin üzülüyorsun. özellikle evdeki erkek nüfus gak diyince su guk diyince yemek şeklinde alıştırıldığı için artık geri çevirilmesi çok zor. sürekli gerçekleşen konuşmalar:
-annneeeeeee suuuuuu
-anneee acıktım yemeeeek
-hanım şurdan bi su ver, dolaptan yoğurt ver,
-ben bunu yemem bana iki dakikada makarna yapsana
ve hepsi yapılır. küçük kardeşim de çok dağınıktır, daha ilkokulda ama odası çöplük gibidir annem de söylene söylene toplar. herkese her istediğini verir sonra da kimse bir iş yapmıyor der. çoluk çocuk zaten hatalı ama annelerde de büyük hata görüyorum ben, bütün evin yükünü sırtlanmaya gerek yok sizlere yazık:)
 
inan ev işi yönünden bende sıkıntıdayım.iki kişiyiz çocuk yok.ama evim inanılmaz dağılıyor.eşim üzreinden çıkardıklarını oraya buraya atıyor.bi yerden çorap bi yerden don gömlek topluyorum.kirlettiği tabaklarıda hiçbir zaman kirli çamaşır sepetine atmaz.dün evdeydim.dışarı çıkalım dedi bende bugün temizlik yapalım dedim .çıktık.eve geldim bişey yaptığı yok.
 
.

9yas büyüksünn Abla dicem yanlis anlama valla ablacimm imkanin el veriyorsa tut bir temizlikci

canım kapıcının bile havasını çekiyos yaaa
temizlikçi alsam bide onun havasını çekerim herhald
herkeste bi hava bi caka
bilmiyom ki noldu bu insanlara
 
Son düzenleme:

Annelik işte iç güdüsel bir duygu. çocuğunu o yemeği yemiyosa sırf aç yatmasın die onun sevdiği birşeyi yapıyosun. o gün yapmasan bile gece vicdan azabı çekiyosun. ne tuhaf bir duygu. iş yerinde bile dışardan yemek söylüyoruz onu bile yerken çocukların geliyor aklına. biz kadınlar akıllanmayız kazık bile yesek şu vicdan varya bizi her yola sürükler.
 
Kadına verecek param olsaydı şuan kahvem elimde keyif yapıyordum. Bende iyi hizmetçimi var parada almıyorum bedava

:)))) yok canımmm estafurullahh eger hanı calısıyorsan alırsın dıye demıstım ayda 2 kere olmazda 1 kere al sende canımm:))
 
walla nasil alistirirsan öyle gider..bastan yanlis yapmissin.esinide cocuklarinida egitecektin sonra biliyorum ablamnin cocuklarindan evin hizmetcisi gibi oluyorsun bide kiymeti bilen yok..
 
çocuklarınız büyüyene kadar sizi anlamicaklardır çünkü kardeşimle bende aynı sizin çocuklarınız gibiydik ama şuan tabiki anneme yardımcıyım bunuda eklimde tepki gelmesin herkes sinirli
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…