- 9 Kasım 2016
- 1.334
- 2.690
- 83
- 40
- Konu Sahibi Asyamasyaa
-
- #21
o görümceylede çok görüşme hatta telden falan engelle ulaşamasınlar sana. tamamen çıkar hayatından
adam aılesıne hayır dıyemeyecek evlenme kararını kendısı alamayacak kendınden olan cocuga babalık yapamayacak kadar cıbılıyetsız sız hala sevıyor sevıyorum dıyorsunuz ıyıkıde ayrılmıssınız ondan sıze koca , kızınıza baba olmaz....Hani ben çok inatçı gururluyum ya, o yüzden kimseye anlatamam. Buraya içimi dökmek istedim. Siz siz olun, şiddet ya da aldatma yoksa üçüncü kişiler için yuvanızı bozmayın.
Ben çokkk severek evlendim. Ailesiyle birlikte oturduk. İlk başlarda sorun etmedim ama sonradan annesiyle bi adamı paylaşamadık. Ben gözümden kıskanırdım. Sonra diğer akrabaları geldi gitti beni doldurdu. Hiç kavga etmedim, ama içime ata ata psikolojim bozuldu sanırım. Eşimle mutluydum ama o evde durmak istemiyordum. Ailem başka şehirde, eşimin ailesinden başka kimsem yoktu. Eşim de annesini tek bırakıp ayrı eve çıkmadı. Yanlış anlaşılmasın ben annesini silsin istemedim. Gerekirse yan ev olsun ama ayrı ev olsun istedim ama olmadı. Üstüne hamile kaldım. Hamilelikten midir nedir kendimi iyice yalnız hissetmeye başladım. Biz konuşmayı beceremedik, suratım asıksa o da surat asardı. Neyin var diye sormamasına daha da içerlenirdim. En son ilk defa kavga ettik ağzımı açtım, kavganın sonunda da zaten babamın evine döndüm. Hamileliğim babamın evinde geçti. O bırakıp gittim die kızdı aramadı, ben aramadı die daha da kızdım aramadım ve uzaklaştık iyice. Belki aynı şehirde olsaydık bu kadar uzamazdı. Farklı şehirlerde iki inatçı keçi iş boşanmaya kadar gitti. Mahkemeye çıktık. Benim avukatım bana bak seni istemiyo ki koşa koşa geldi dedi, ona gitmiş gurursuz musun istemio seni demiş (sonradan öğrendim). Biz karşılıklı istenmediğimizi düşünerek boşandık. Yine konuşamadık. Sonra barışmak için tekrar geldi, ailem istemedi bu zamana kadar nerdeydi die. Sonra ben barışmayı kabul ettim, ev tutmaya die gitti, akrabaları sevgilisi var die iftira attılar, bana sormadan inanmasına kızdım yine olmadı. Bu arada ailesi ona kız bakıyo. Aradan geçti 4 sene. En son tekrar geldi, bak artık dönüş yok baskı yapıolar nişanlanıcam barışalım dedi. Ama ona o kadar güvendim ve beni o kadar yüzüstü bıraktı ki, aileme artık barışcam diemedim.
Gitti evlendi. Biz en son geçen sene ilk defa boşandıktan sonra yüz yüze uzun uzun konuştuk. Şimdi ki aklım olsaydı yaptığım hataların hiçbirini yapmazdım dedi. O ağladı ben ağladım.
Bu arada bana kendi ablası anlatıyo. Kardeşim seni ve kızını gördükçe kötü oluyor, ikinizin de birbirinizi hala sevdiğinizi biliyorum diyo. Ben asyamasyayı seviyorum, ama bırakıp gitmesini kabullenemiyorum diomuş. Boşanmaya kalkmış, ailesi yine karşı çıkmış. ablası bunları arayıp bana niye anlatıyo onu da anlamıyorum.
Yani olan kızımıza oldu. Keşke sabretseydim. Seviyorum dedi ama ailesinden de kopamadı. Kızına maddi manevi desteği sıfır. İçimden haklıydın diyorum kendi kendime ama saçma sapan sebeplerle kızımı babasız büyütmek zorunda kaldığım içinde kendimden nefret ediyorum. Sanki herşey benim yüzümden olmuş gibi kendimi suçluyorum.
Senin adına çok sevindim. Keşke benim hikayemde mutlu sonla bitseydi. Ben onun için aileme kaç kere rest çektim. O benim için aynı şeyi yapamadı maalesef.bak canım aynı şeyleri bende yaşadım. 10 yıllık evliyim 2 sene kv ile oturdum bende senin gibi kv yalnız ne olacak oda eşimin annesi diye düşündüm ama ömrümden 20 yıl gitti kv de yalnızdı oğluna aşırı düşkündü. evi ayırmazsa boşanacağımı söyledim. ama annesi evi ayırırsan sütümü helal etmem dedi. eşimde hep erteledi ev ayırma işini ve ben birgün dayanamayıp 3 aylık kızımı alıp baba evine döndüm hemen davayı açtım mahkememiz 9 ay sürdü mahkemede ben boşanacağım diye eşim boşanmak istemiyorum diye ağladı. benden şans istedi evi ayırmak karşılığından kabul ettim evimizi kurduk çok şükür. şimdi eşim yeni evlenecek olanlara kendisi söylüyo sakın birlikte oturmayın diyo. keşke biz en başta evimizi ayrı kursaydık diyo. demem oki o adam seni isteseydi her engeli aşardı sakın üzülme ve geçmişi unut gitsin elimin kiriydi aktı gitti de.
kızının hakkını söke söke alacaksın babalık yapmaya gönlü olmayan adama zorla babalık yaptıramazsın ama kızının maddi haklarını alırsın.Benim kendimi suçlu bulduğum tek konu karnımda bebekle hangi cesaret çıktım babamın evine geldim. Gözüm döndü resmen. Ben mutsuzken mutlu çocuk yetiştiremem diye düşündüm. Aslında birazda sevildiğime inanıyordum bitmez diye düşünüyordum.
Çok zoruma gidiyo herşey. özellikle kızıma karşı tutumuna çok üzülüyorum. Ben iyiysem kızını arayıp soruyo. Geldiğinde aldım karşıma tam iki saat konuştuk. Tamam suçlu sensin ya da benim, boşandık ama bu bizim kızımız. Her ay çıkıp gelemezsin belki ama her gün arayabilirsin. Benim sesimi duymak istemiyosan ben açıp hemen kızıma verebilirim diyorum. Ben sanki başkasından olan çocuğu ona yamıyomuşum gibi aramadığında ailesini arıyorum, söyleyin kızını arasın die. Aslında yüzüne bakılmayacak şeyler yaptı ben nie hala yeterince emek vermediğimi düşünüyorum onu da bilmiyorum. Çirkeflikte yapamıyorum, maddi desteği yok, ben nafaka açıp kızımın hakkını bile almadım. Ayıp geliyo ona bile çekiniyorum. Kızım için düşman olmamaya çalışıorum ama böyle de ayda bir acillik oluyorum
valla bence sen öncelikle sen kızının hakkını savunmakla işe başla aç bakalım nafaka davasını, kazanırsın kesin koy bakalım icraya, o zaman görürsün kocanın gerçek yüzünü, bakmakla yükümlü olduğu kızının hakkını verecek mi vermeyecek mi sen dava açtığında tamam haklısın der ve nafakayı kabul ederse o zaman keşke bir daha düşünseymişsin derim ama hiç sanmıyorum öyle yürekli adam bu hale getirmezdi bu olayları , kimseye zorla babalık yaptıramazsın aramazsa aramasın kızını, senin demenle babalık yapıp arayacak baba ilerde kızının kalbinde daha derin yaralar açar emin ol kızına da sana yaptığı muameleyi yapar onu başkaları için geri plana atarsa aramamasından daha çok üzülür emin olBenim kendimi suçlu bulduğum tek konu karnımda bebekle hangi cesaret çıktım babamın evine geldim. Gözüm döndü resmen. Ben mutsuzken mutlu çocuk yetiştiremem diye düşündüm. Aslında birazda sevildiğime inanıyordum bitmez diye düşünüyordum.
Çok zoruma gidiyo herşey. özellikle kızıma karşı tutumuna çok üzülüyorum. Ben iyiysem kızını arayıp soruyo. Geldiğinde aldım karşıma tam iki saat konuştuk. Tamam suçlu sensin ya da benim, boşandık ama bu bizim kızımız. Her ay çıkıp gelemezsin belki ama her gün arayabilirsin. Benim sesimi duymak istemiyosan ben açıp hemen kızıma verebilirim diyorum. Ben sanki başkasından olan çocuğu ona yamıyomuşum gibi aramadığında ailesini arıyorum, söyleyin kızını arasın die. Aslında yüzüne bakılmayacak şeyler yaptı ben nie hala yeterince emek vermediğimi düşünüyorum onu da bilmiyorum. Çirkeflikte yapamıyorum, maddi desteği yok, ben nafaka açıp kızımın hakkını bile almadım. Ayıp geliyo ona bile çekiniyorum. Kızım için düşman olmamaya çalışıorum ama böyle de ayda bir acillik oluyorum
aynenvalla bence sen öncelikle sen kızının hakkını savunmakla işe başla aç bakalım nafaka davasını, kazanırsın kesin koy bakalım icraya, o zaman görürsün kocanın gerçek yüzünü, bakmakla yükümlü olduğu kızının hakkını verecek mi vermeyecek mi sen dava açtığında tamam haklısın der ve nafakayı kabul ederse o zaman keşke bir daha düşünseymişsin derim ama hiç sanmıyorum öyle yürekli adam bu hale getirmezdi bu olayları , kimseye zorla babalık yaptıramazsın aramazsa aramasın kızını, senin demenle babalık yapıp arayacak baba ilerde kızının kalbinde daha derin yaralar açar emin ol kızına da sana yaptığı muameleyi yapar onu başkaları için geri plana atarsa aramamasından daha çok üzülür emin ol
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?