Premature Bebekler Prematüre annelerin psikolojik durumu

37 haftadan önce gerçekleşen doğumlar prematüre doğum olarak adlandırılır. Bu haftadan önce doğan bebeklere de prematüre bebek denir.
benimde ikinci çocugum 7 aylık dogdu.ankarada kaldım dogumdan sonra .allah razı olsun eşimin dayısıgilde kaldım eşi çok yardımcı oldu.oglum 36 gün küvezde kaldı.ben ameliyatlı halimle hergün 2 saat servisle hastaneye gidip geldim.yogunbakımın kapısında neler yaşadım neler gözlerimin önünde geçti birtek allah bilir.36 günün sonunda bebeginiz saglıklı taburcu edebiliriz dediler ve taburcu olup evimize geldik.benim 7 yaşında birde oglum var ben ankaradayken annemler baktı sagolsunlar.bana çok yardımcı oldular.bebegi 2 hafta sonra kontrole götürünce gerçeklerle yüzleştik.oglumun hormon tedavisi başladı 18 aylık ameliyetı varmış bunları kontrolde ögrendik ve dünyamız yıkıldı.oglum şimdi 8 aylık.o büyüdükçe sorunlarımızda büyüdü.birdaha asla huzurlu bir hayatımız olacagını hayal bile edemiyorum.şimdi iki çocugumuda en iyi şekilde büyütmeye çalışıyoruz elimizden geldigi kadar.peki bana ne oldu ben artık mutlu olmayı bilmiyorum hiç birşeyden zevk alamıyorum.cigerim bin parçaya bölünüyor her doktordan gelişimizde artık tükendik.bu günler geçer diyorlar kaçyıl sonra geçer bilmiyorum ama benim ömrümde tükeniyor.
 
benim kızım 7 aylık doğdu... gerçekten çok kötüydü hem benim için hem onun için... allahtan hastanede 1 hafta kaldım ama 2 ay iç uyumadın 2 saate bir emziriyordu. o kadar küçktü ki şimdi bakıyorum da... allahım sana binlerce şükür inşallah ikinci hamileleğimde bunu yaşamam gerçekten çok zor....
 
Canım meleğim, oğlum, Barış'ım 82 günde sadece bir kez kucağıma alabildim seni hortumların izin verdiği kadarıyla, sımsıkı sarılamadım bile doya doya Hep gitme demiştim sana, gitme beni bırakma... 2 aylık hamileydim,bir hafta bile durmaz düşer dediler gitmedin. 5,5 aylık hamileydim doğum yapamazsın karnında ölür dediler yine gitmedin. Ben senden vazgeçmiştim, sen benden vazgeçmedin teşekkür ederim. Oysa ben seni hiç haketmemiştim Sonra gördüm ki ölümden kötüsü var hayatta senin için, ben yine senden vazgeçtim. İstersen gidebilirsin dedim, gittin... Kalmanı istemek bencillik olurdu biliyorum yine de keşke benimle olabilseydin oğlum, meleğim. Şimdi kardeşin bütün vaktimi almasına rağmen ben seni hiç unutamadım Barış'ım, ne acım hafifledi ne de seni unutabildim. İnsan cennete gitmeyi başka hangi nedenle bu kadar çok isteyebilir bilmiyorum ama ben seninle tekrar karşılaşabilmeyi çok çok çok istiyorum
 
cok zor ya benim büyük kızımda 7 aylıktı zor büyüyorlar işte cok hassaslar
 
şimdi 6 yaşında cok şüukür ama cok narin işte aman olsun sağlıklı olsunda önemi yok gerisinin bence

 

Ben çok mücize gördüm. Bizzat bende de kanama pıhtılaşma bozukluğu var. İlk bebeğim 4. ayında karnımda öldü. 2. bebeğim ise zar zor 32. haftayı doldurdu ve doğdu. Doktorlar daha 22. haftada doğurtmak istedi. Şans vermediler bebeğime. Ama ben Allaha sığındım ve hamd olsun şuan yaramaz bir kızım var. 21 aylık oldu. Rabbim cümle isteyene versin inş..
 
benim bebeklerimde prematüre doğdular.akranlarına yetişmeye çalışıyorlar.çok mutluyum ikisinin hareketlerini gözlerimi kırpmadan izliyorum artık gülümsüyorlar.muhteşem bir duygu ama doğum haftalarının iyi olmasına rağmen (36+3)havadan bile nem kapıyorlar ayrı bir özen gerektiriyor.halbuki çok sağlıklı doğdular ama saflığım başkalarının ağzına baka baka heder ettim çocukları.9 gün hast.kaldık.9 gün boyunca gece gündüz durmaksızın ağladım pişmanlıktan ve yavrularımın yoğun bakıma girip çıkmasından gözyaşlarım dinmedi.beslenme sorunu yaşadık kg kaybettiler birde sarılık oldular.en iyisi kendi kafama göre bakmak dedim ve de öyle yaptım.evime dönene kadar bebeklerim doğum kg ulaştılar.evime döndükten sonra da beslenme düzenini kurdum maşallah yaklaşık 5 kg ye ulaştılar.götürdüğüm dr.lar bu şekilde devam et dediler.en büyük yardımcım ve destekçim canım annem.iyi ki yanımda yoksa bu kadar kolay düzen kuramazdım hele ki prematüre bebekler olunca.


bu psikolojiyi üstümden atamadan bebeklerim üç hafta önce bağırsak enfeksiyonu geçirmişlerdi 3 gün hast. kaldık.sürekli ıkınmaktan göbek fıtığı oldular.normalde bebeklerde görülen birşeymiş özellikle prematürelerde.1 yıla kadar geçer dedi dr.lar.oğlumun büyük baya.

dr. önce su ,sonra ise mama dan demişti.bugün kontrolümüz vardı ayrıca enf.tekerrür ediyor gibiydi.
süt tahlili yaptırdık ve gaita tahlili iki kere istendi.bekliyoruz kaka yapmalarını.
damacana su ile yıkıyorum ama denizden arıtma diyorlar.mama ise sürümce de.sonuçlara bakıcaz özel diyet mamasına geçiş yapabiliriz zaten sütümde yetmiyor yemediğim içmediğim yiyecek içecek kalmadı.

rabbime hamdolsun beterin beteri var.bizimkisi çok basit ve çözümü olan şeyler ama insanın psikolojisi yine de bozuluyor daha psikolojik olarak toparlanamadım.ev ahalisine çatıp duruyorum :) meleklerime baktığım zaman unutuyorum herşeyi.

rabbim yavrularımıza hayırlı ömürler ve sağlık versin inşallah
 

rabbim yar ve yardımcın olsun yazını gözyaşları içinde okudum
sabırla okuyanlara sonsuz şükranlarımı iletiyorum öncelikle..ben 25 yaşında 1,5yıllık evli bir bayanım..evlendikten kısa bir süre sonra çok isteyerek hamile kaldım.ilk başlarda düşük tehlikem vardı ve daha sonra altıbuçuk aylıkken ani doğum yaptım.kızım bir ay küvezde kaldıki sizler o günleri çok iyi bilenlersiniz..yaklaşık 2 ay sütümü elektrikli süt sağma makinesiyle üşenmeden uyku demeden 2 saate bir sağdım kızıma gözüm gibi baktım yedi ay oldu sürekli hastanelerde kontroller vs derken bugüne gelebildik.kızımda hemanjiom var göğsünde iyi huylu tümörde denebiliyor kanamaması lazım sürekli dikkat ediyoruz..bu süre zarfında şeker hastası oldum 15 kilo aldım 7 aydır evden dışarı çıkmıyorum çıktığımdada enfeksiyon riskimize karşı tedbirli olmak zorunda kalıyorum.7 aydır uykusuz ve yorgunum toplamda 4 saat uyumuyorum bölükpörçük parça parça annelik zor sabır gerektiriyor evet ama benim kızım geriden geliyor akranları oturup emeklemeye başlarken benim kzıım boynunu bile tutamıyorki bu beni çokn üzüyor sizler beni anlarsınız kelimelere dökemediklerimi bilirsiniz..kendimi çok yorgun ve bitkin hisseiyorum tahammülüm yok bazı şeylere hevesim yok enerjim yok birşey yemeye telefonla konuşmaya hiçbişeye halim yok zaman durdu sanki beynimin uyuştuğunu hissediyorum bazen herşeyden nefret ediyorum sürekli birşeylere merak salıyorum 2gün sonra sıkılıyorum dudaklarımı yiyorum ayaklarımın altını yoluyorum psikiyatrise gittiğimde benidinledi ve tek bir cümle yaşadıkların zor sana ilaç veriyorum !!!dedi ve gönderdi bu nessaçmalık..pili bitmiş bebek gibiyim yazmak istedim kızım bana aşırı bağlı kollarımda uyuyor kokumu alıyor işimi bırakmak zorunda kaldım malum bi kaç saatliğine bile bırakamıyorum annem diyaliz hastası kayınvalidem uzak zaten bikaç saat bıraksam hemen arıyorlar durmuyor gel diye evde hiç birşey yapamıyorum kendime zaman ayıramıyorum neyse inanın yazarken bile yorulduğumu hissediyorum okuduğunuziçin tekrar teşekkürler..
 
Kizim 34 haftalik dogdu
6 gun bitti kuvozde olali,ne zaman cikacagi belli degil
Beslenme sorunumuz var,yedigini kusuyo
Yavas yavas artirarak deneme yapiliyor,dr 30cc icip kusmadan birakamayiz diyor hakli olarak.
Ne kadar zor ,icim eriyor,bide herkeste bi anlamsiz teselli,surekli aglamiyorum,tutuyorum,tasincada yok soyle boyle
Gunde 2 kez gitmeye calisiyorum,sezaryandan dolayi cnmda cok aciyo hala
Cok caresiz hissediyorum
İsallah eve geldiginde nasil bakacagimi bilmiyorum??
Bana yardim edin,kimse gercekten beni anlamiyor,
Kimi hemsire iyi kimisini duvardan duvara carpasim geliyo ama kizim ellerinde
Tecrubelilerin bakim konusunda ihtiyacim var,kucagima bile nasil alcam minicik yavrumu


- oda sicakligi
- beslenme,kac saatte bir
-uykuya yatirma
-yikama
 
Merhaba herkese,
Ben anne degilim, ama cok sevdigim, abla dedigim kuzenimin tedavi sonucu cocugu(hatta cocuklari, coklu gebelik) oldu, ama 7 aylik dogdular. Ve premature dogduklari icin gozleri gelismemisti, ikisine mudahale edildi, yine kurtarildi, ama birinin durumu daha vahimdi, gozleri kurtarilamadi. Simdi 4.5 yasindalar ve biri dogustan gorme engelli.

Yazdiklarinizi okuyunca icim acidi, cok uzuldum. Premature dogumu psikolojik acidan hic dusunmemistim, ta ki kuzenimi ve cocugu gorene kadar. Benim canim ablam kimbilir neler cekiyordur o zaman, kolay mi... Hep dua ediyorum, insallah teknoloji ilerler de hic olmazsa 10 seneye kadar bu cocukcagiz da dunyayi gorebilir diye. Allah hepinizin yardimcisi olsun, sabir versin, hem size, hem benim ablama. Allah cocuklariniza saglik sihhat, uzun omurler versin.
 

mrb senı cok ıyı anlıyorum bende erken dogum yaptım 32 haftalık bebegım 23 gun kuvezde kaldı cok uzuldum ve pıskolojım degıstı sınırlı agrasıf herkese tavırlı bagırmalar tartısmalar hatta cok kaybedınce kendımı elıme gecen herseyı fırlatıp kırıyorum kendımı tanıyamaz oldum esım neden boyle oldun dıye uzulup duruyo ama ne fayda kımse umurumda degıl benkı cok merhametlı bır yapıya sahıptım sımdı cok acımasız bencıl oldum ne yapacagımı bende bılemıyorum.
 
28 haftalk ve 650 gr. doğdu kızım doğunca kalbi durmuş.

doğumdan önce 1 hafta hastanede kaldım. karar vermek çok zordu. Çok riskli, doğsa bile %50 yaşar, yaşarsa özürlü olabilir dediler. Kalp atışları yavaşladığı için acil sezeryanla aldılar. İlk gün eşim görmüş küvezde, ben görmek istemedim, o halde görsem dayanamam diye düşündüm. 2. gün beni zorla götürdüler yanına, yıkıldım. o kadar küçüktiki, "büyümez" dedim.
Ağır yoğun bakımdayken yanına gidemedim. Hergün kalp çarpıntısıyla uyundım, eşim yanına gidip bana bilgi verene kadar kalbim çarpıyordu. İlk zaman besleyemediler, kilo verdi. 1 hafta sonra beslemeye başladılar, 1cc, 2cc,...
10 gün sonra normal yoğun bakıma aldılar. Bende hergün görmeye gittim. Gün gün büyüyordu kızım. 1 günde yüzü değişti, çok tatlı bişey oldu. Her sabah kalp çarpıntısıyla uyanıyordum, sütümü sağıyordum, yanına girip hemşireden bilgi alıncaya kadar kalbim küt küt. 2 gr., 10 gr,... kızım büyüyor. Allah'a şükür kızımın sorunu çıkmadı. Büyümesini bekliyoruz sadece diyorlardı.
Hastanenin 7. katı normal yenidoğan ünitesi, oraya çıkan aileleri imrenerek izliyordum. Birgün kızımın yanına gittim, baktım yerinde yok. Anladım kızımı 7. kata çıkarmışlar. Hemde 1000 gr. olur olmaz, "demekki sağlığı iyi" diye sevindim. Hayatımın en mutlu 2. günüydü o gün.
Hemşireler kızıma "kedicik", "buranın en küçüğü", "kilosuna göre çok sağlıklı" diyorlardı. Birgün hemşire kucağımıza verdi, günler sonra ilk kez kızımızı kucağımıza aldık. Hıçkırıyo, gülüyo, gözlerini açıyo,... yaptığı herşey bizim için çok büyük mutluluk.
Bir gün baktım kızımın dudağının kenarında bişey var. Hemşireye dedim ."Biberon deniyoruz, süt kalmış" dedi, sonra doktor geldi yanımıza "kızınız biberona alışsın, 5-6 gün sonra küvezden çıkaracağız" dedi. İşte hayatımın en mutlu günüde o gündü. Hayatımda ilkkez mutluluktan ağladım.
Ertesi gün babası önce gitti, bende gidince baktım eşim küvezin başında değil, bi sepetin başında. Allah'ım inanamadım. 5-6 gün beklememişler o gün çıkarmışlar kızımı. Mavi battaniyeye sarmışlar, yumuş yumuş uyuyo orda. 2 gün sonra beni aldılar hastaneye, uykusuz 2 günden sonra evimize geldik. 2 saatte besledim, çok zor beslendi. Ama kilo alımı iyiydi. Taki pnömoni olana dek o zaman verdi biraz, sadece emzirmeye başlamıştım o yüzden az kilo aldı şimdi mamaya başladım heralde bu ay iyi aldı. düzeltilmiş 4 aylık şimdi, 4.5-5 kilo falan heralde.

Bunlar fiziki yönleri, psikolojik yönleri çok zor, evdeki neti kapattırdım çünkü hep riskli haberler vardı. Ağlıyordum herkes sanki herşey çok normal ben çok pimpirikliymişim, gereksiz yere kendimi üzüyormuşum gibi davranıyondu. Birgün eşime patladım o benim çocuğum onun için üzülmeyeceğim niye üzüleceğim acımı yaşamama izin verin dedim. İnsanlar beni anlamadı çünkü risklerini bilmiyorlardı bense hep ya kötü bişey olursa kızımda bişey kalırsa diye korkuyordum. Ben beslemeye başlayınca kızım ağlıyordu, yanımda kalanlar çocuk ağlıyo diye yanımdan kaçırıyorlardı. Kimse beslemeye yardımcı olmadı, çocuk acıkınca yermiş, uyandırıp beslemeyecekmişim. Kimse anlamıyor, benim çocuğumun aç kalma yada kilo verme gibi bi lüksü yok. Herkes gidince rahat ettim. Biz yıkarken korkusuna odaya giremeyenler bize yıkamayı bilmiyorsunuz diyorlardı, kafa kemikleri için çöküyo diye şapka bile giydiremeyenler konuşmaya gelince mangalda kül bırakmıyorlar.

83 gün hastane yollarını düzledik. Şimdide devamlı doktor kontrollerimiz var. Allah'a şükür kızım çok güçlü. Nöroloji, göz, kulak, sayısız ultrason, vb. sonuçlarımız iyi. Şimdi onun gülüşü, aguları var evimizde. Kıyafetleri bile küçük gelmeye başladı düşünün
 
Merhaba arkadaşlar,

27+5 'te ani sancıyla normal doğum yaptım ve sonrasında ise birçok sorun yaşadık minik mucizemle. Buradaki yazıları tarayarak umut bulmaya çalışıyordum sürekli. Çok şükür şimdi ufak tefek sorunlarımız kalsa da çoğu güçlüğü atlattık sayılır. Bu yaşadıklarımı ben de prematüre annelere umut olmak amacıyla bir blogta paylaşmaya başladım.

www.prematurebebekannesi.com

Umarım sizlere ufak da olsa bir ışık tutabilirim. İstediğiniz zaman bana e-mail yoluyla ya da yorum yazarak ulaşabilirsiniz.
 
Son düzenleme:

Benzer şeyleri bende yaşadım herkesin yaşadığı acı kendine ağırdır mutlaka ama..
Hamileliğim gayet güzel geçmişti, taaaki 6. ayda doktorum senin suyun fazla diyene kadar. Küçük bir şehirde yaşıyorum ben Amasyada doktorum Samsuna sevk etti, orda PRf baktı ve suyumun fazla olduğunu ilaç kullanmam gerektiğini bu süre içerisinde su içmememi söyledi bende bir hafta su içmedim gittim hala artmaktaydı suyum bir iki haftada daha içtim ilacı yine su içmedim ama benim gözüm hep sulardaydı, tekrar gittim doktor dedi bebeğin sağlıklı hiç korkma ama sen su içmemeye devam et eğer yine suyun artarsa seni yatırırım bunu söylediği ertesi gün benim sancılarım başlamıştı 7 aylıktı bebeğim erkendi gelmemesi gerekiyordu evde yalnızdım eşimde şehir dışındaydı ağrılar sancılar derken eşim yetişti hastaneye götürdü bir gün Amasyadaki doğumhanede bekledim sonra 2 gün orda yatırdıktan sonrabeni Samsuna sevk ettiler samsundaki doktorum hemen karnımdan 500 cc su aldı, yatırdı 5 gün sonra suyun yine artmış diyerek yine su almaya kalktı ikinci su alma işleminde benim sancılarım yine başlamıştı, 5 gün doğum hanede yatırdılar iğneler ilaçlar 3 gün aç susuz öyle bekledim 5 günün ardından doğumu durdurdular normal servise yattım 5 gün serviste yattıktan s onra bir gece uykumda suyum patladı ve bu kez doğumu yapmak zorunda kaldılar yine bekledim normal olur diye ama olmadı sezeryana aldılar gözlerimi açtığımda bebeğim nasıl ne zaman emzircem diye sordum küvezde küçük doğumuş 1700 gr dediler tamam nasılsa büyür ve kucağıma alırım diye düşünüyordum ama alamadım 3,5 ay küvezde kaldı ciğerleri gelişmemişti kendi kendine nefes alamıyodu, doğduğunda elleri sımsıkı kapalı bacakları iki yana kasılmış bir şeklde doğdu doğumun ertesi günü yanına gidip baktığımda yıkıldım, hele hele bebeği orda bırakıp eve gelmek daha fenaydı, 3,5 ayın ardından eve çıkardılar alel acale oksijen aleti aldık dışardan bağımsız bi şekilde oksijen alıyodu ağızdan beslenemediği için NG ile besliyorduk (burundan miğdeye sonda salarak) 15 gün kalabildi eve bu 15 gün içindede 2 kez elimizde kaldı canım yarvum, birinde ağızdan alışsın diye biberon veriyorduk ciğerine kaçmış nefesi kesildi, diğerindede ben uyuya kalmışım kız kardeşim başında bekliyodu, kaltı dedi mamasını verdinmi abla ben alel acele mama hazırlarken kardeşim ikinci kez yanıma geldi ve suratından anlamıştım yanına gittiğimde bebeğim cansızdı, ne nefes alıyodu ne kalbi atıyodu, ambulans gelene kadar eşim müdahele etti ve nefesini yerine getirmişti, sonra yine samsun yollarına düştük, 3 ay yoğun bakımda yattı sonra boğazından delik açıp trekeostami taktılar, ev tipi ventilatöre bağladılar ve bu şekilde ççıkardılar. Şu an bebeğim 11 aylık hala cihazlara bağlı yaşamını sürdürüyo, ama şükürki evimizde şükürki gözümün önünde nefes alıp verdiğini duyabiloyor gözlerine bakabiliyorm, hala NG ile besleniyo özel bir mama kullanıyo zayıf olduğu için baba çok besleyici olduğu için 8-9 tane dişi çıktı buda bünyesine ağır geliyo bu günlerde onun huzursuzluğu var eminim benim gibi bir sürü anne vardır, Rabbim herkese sabır versin bebeklerine güç kuvvet versin. Sizi çok iyi anlıyorum sabırlı olmak bu işin en önemli noktası dilerim bebeğinizbu günleri görmemiş yaşamamış gibi olur, öyle güzel günler geçiririz ki bebeklerimizle bu günler bizim hafızamızda silik bir şekilde kalır. Zaten onların gözümüzün önünde büyümelerig kıyafetlerinin küçük gelmesi günden güne gelişme göstermeleri bile büyük bir mucize...
 

şimdi düzeltilmiş kaç aylık, makineden ne zaman çıkarmış
 
merhaba anneler;
ben mayıs annesi olacaktım ama gebelik tansiyonu yüzünden mart annesi oluverdim bi anda. bebeğim 32 haftalık 1500 gr doğdu, 10 gün küvezde kaldı 15 günün sonunda çıktık hastaneden şimdi küçüklüğü dışında bi sorunumuz yok çok şükür. ama bende sürekli bi ağlama başladı bi türlü durduramıyorum herşeye ağlıyorum. bebeğim iyi ben iyileştim diye sevineceğim yerde sürekli ağlıyorum. benim gibi olan var mı aranızda?
 
merhaba, ben sizler gibi bir anne değilim. olmayı istiyorum ama kısmet olacak mı bilinmez. ama önümde çok büyük ve yakından bir örnek ablamın hamileliği var. çok sıkıntılı bir hamilelik ve doğum geçirdi. çocuğu cok küçük doğdu. her gun ağlıyordu anne de çocuk da. hatta 2 ay küvezde kaldı. sarılığı gecmedi. sırtında damar hastalığı vardı. cocuk ölecek diye fotolarını bile çekmiyordu ablam korkusundan. biz hepimiz ona destek olduk ama o da cok mutsuz, gergın ve sınırlıydı. cocuğu toparlanana kadar yuzunun gulduğunu bılmem. ama suan 9 yasında cıcek gıbı bı kız yeğenım var. cok sukur ki sağlığı da yerınde. size bir gözlemci olarak sunu soyleyebilirim ki her şey yoluna giriyor. biraz sabırlı olun yeter. kendinizi de cok sıkmayın yasadığınız zor bir sey ve etrafsınızdakiler sızı anlayacaktır.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
27+2 Erken İkiz doğum
2
Yorumlar
39
Görüntüleme
13K
Babysmother
B
28 Ekim - 3 Kasım 2024 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
2K
Nhessa
19 - 25 Ağustos 2024 Haftalık Burç Yorumları
Yorumlar
14
Görüntüleme
2K
Nhessa
29 Temmuz - 4 Ağustos 2024 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
29
Görüntüleme
2K
Nhessa
5 - 11 Ağustos 2024 Haftalık Burç Yorumları
Yorumlar
10
Görüntüleme
2K
Nhessa
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…