Psikolojik destek almalı mıyım? Yoksa normal miyim?

Yani sizleri büyütmüş etmiş belki senin yaşına gelene kadar kaç tane çocuk görmüş anneleriniz mi çocuğu tutamayacak bakamayacak psikopat değillerse sanmıyorum küçücük bebeğe zarar versinler. Bence bi destek kesin alın. Bu kadarı bana aşırı geliyor. Çünkü böyle anne babaların çocukları da ileri de sıkıntılı oluyor diye düşünüyorum.
Tebrik ederim ana babanız sizi büyütmüş amma kendi bebenizi veremiyorsunuz oyle mu bu dönem dışında diyorum.
Şöyle bir 2 3 yaş dönemine gelsin size nefes aldırmasın o zaman yardimcin yok diye oturup hoykurerek aglayabilirsiniz gönül huzuru içinde amma sizin ki camdan bebek sanirim aman kimselere vermeyin :KK53:
Ilerde bebeginiz muhtemelen sizden baska kimsede durmayacak. 5 dk tut desen bile sıkintı cıkacak. Nasil basardiniz kimsenin kucagina vermemeyi
Yani bi an düşündüm benim de iki evladim var ileride kizim ya da gelinim boyle davransa ne biliyim evlerine gitmem yardimci olmam kimse kusura bakmasın ne demek kimse sevmesin kucağına asla almasın e bu çocuk büyüyecek o zaman nasıl olucak onu anlayamadım ben
Aradan biraz zaman gecince de eee kv gelmiyor çocuğa bakmaya ya da annem yardim etmiyora dönücek iş ama sin derece haklılar bence ben olsam ben de kilimi kipirdatmam
Böylelerine buldumcuk diyorlar yanılmıyorsam
Bence bir kereligine bile olsa bir psikolog tan yardım alın ,ilerde çocuğunuz insan ilişkileri kuramayan birine dönüşür böyle devam ederse,ya çok içe kapanık ya da narsist,ikisi de ozguvensizlikten gelir. Sanırım biraz haddini aşan yorum oldu ama kuzenim de brnzerini yaşadı ve şimdi kutu kutu antidepresan alıyor ,çocugu da oyun bağımlısı ,sağlıcakla kalın
Ayy benim annem böyleymiş. Kimseye elletmezmiş bizleri. Bağrına basar otururmuş 24 saat.
Bilemedim normal mi değil mi.. Annem bizleri, özellikle beni biraz bağımlı yetiştirdi. Hiç yanından ayırmazdı. Ben annemi 1 gün görmezsem kalbim sıkışırdı falan hatta konu bile açmıştım burda..
Bence bir psikoloğa görünmenizde fayda var.
Niye hemen yargılamaya geçtiniz ki bu durumdan, kendi yaptığımdan ben de rahatsız olduğum için akıl danışmak için yazdığım belli olmuyor mu? Ne kadar önyargılısınız
Teşekkür ederim 🤗
Evet, destek almalısınız. Hep böyle giderse çocuğunuzda da problem olabilir. Farkında olmanız güzel bir şey. Lütfen online destek alın.
Bu sakınma hali bana çok doğal geldi. Yakın şeyler hissediyordum ilk altı ay.. Özellikle sigara kullanan ya da üzerine parfüm boca eden insanlar beni inanilmaz gererdi.
Zaman geçtikçe alışıyor insan ama sizinki minik zaten daha. Salgın da olayı perçinlemis olmalı.. Ki süreç devam ediyor maalesef.
Hitaplara, çocuğumu etkileyecek söylemlere, etiketlemelere hala karışırım oğlum üç yaşında.. Anneni üzme, aa sana küserim, sen bizde kal annenler gitsin.. Örnek verirken bile asabilesmeme neden olan cümleler 🙈
Sen kendindeki sorunun farkındasın zaten...Sadece destek istemişsin...Ama sana buldumcuk diyenden tut daha ne laflar ...Ben de anlamıyorum burdaki bu acımasızlığı....
Rahatsız olduğun şeyi yazıyorsun biz yorum yapınca mı ön yargılı oluyoruz. Herkesin çocuğu kendine değerli,kıymetli,birtane ama camdan değil ki tutulunca kırılsın. sigara içer gelir eline alır karışırsın evet, kötü benzetmeler yapılarak sevilir, hırpalanır vs amenna... ama tutmayın, etmeyin, sevmesinler demek biraz aşırı oluyor bana göre.. bu durumu kendiniz halledemiyorsanız destek almalısınız evet. eleştirilince hemen rahatsız olmayın. annelerinizin tavrınızdan duydukları üzüntü ve rahatsızlık sizinkinden daha fazladır eminim. İyi geceler.
Bana normal gelmedi ama ilk çocuk ve ilk aylar olabilir belki. Sonrasında aynı şekilde devam ederseniz problem! Bazı anne babalar çocuğuna hiç kıyamıyor ama büyüyünce bu problem oluyor. O çocuğa biri ters bi laf erse kıyameti koparıyorsar. Aşırı korumacı bu aileler çocuklarına istemeden zarar veriyor. Çocuk büyüdüğünde de hiç bir lafı müdahaleyi kaldıramıyor ağır geliyor. Psikolojileri bozuluyor. Hatta bence intiharlar bile bi nedenlerden oluyor bazen. Çünkü kaldiramiyor hayati.
Evet bu örnek cümleler düşününce bana söylense beni de gerer mesela. Mutlu oldum 😌
Ilk kızımda buna benzer davranışlar bende sergiledim ama merak etmeyin büyüdükçe sizi yordukça sorunlarla karşılaştıkça büyüklerden biri gelse de ilgilense diye beklersiniz..ikinci kızım oldu direk Kayinvalideye bıraktım bakımını, emzirmesi bendendi sadece böyle daha rahat oldu hatta :)
Ben de benzer bir durum yaşadım sevmeleri sorun değildi ama kimseye vermek istemiyordum çünkü bebeğimden ayrılmak istemiyordum. Annemle aramizda yeteri kadar sıcaklık olmadan ve duygusal olarak uzak büyüdüm.psikolojik olarak bebeğimin böyle bir durumu yaşamaması için annesinin onu hiç bırakmayacagi düşüncesi yatıyordu bilincaltimda. Geç fark ettim psikoloğum da doğruladı sebeplerimi. Bu davranış çocuğuma fazla korumacı davranmama onun da ozguvensiz olmasına yol açıyordu. Hayata atılmıyordu bir nevi. Çünkü bebek de annenin hislerini davranışlarını seziyor ve ona göre yetişiyor. O kadar ciddiydi kı bu konu inanın 40 ı çıktığında gelen misafirler kucağına alıyordu ve kızım ben alana kadar ağlıyordu. Ben alıp konuşmaya başlayınca susuyordu. başkasının kucağında olduğunu hissediyordu o kadar küçük olmasına rağmen . 1 yaş civarı psikologa giderek normallesmeye basladim ama hala korumacı davranıyorum tam olarak yenemedim. Bunun buldumcuk olma ile ilgisi yok ınsanlar yargilasa da annenin elinde olmuyor. Sizin de muhtemelen bilincaltinda böyle davranmanıza neden olan bir sebep vardir. Psikoloğa gitmek faydalı olacaktır.
Ben de yeğenimi bir buçuk yaşına gelene kadar ayağından ve göbeğinden öptüm sadece. Çünkü bebeğin ağzına götürdüğü eli ve yüzü öpülmez bence de.
Ama sizinkisi biraz daha ust bir nokta. Madem imkanınız var bir terapiye gidin bence. Bakalim altındaki sebep neymiş.
Bu panik, bu anksiyite çocukta da bir şekilde ortaya çıkıyor. En basitinden okuduğum bir yazı vardi, annesi tarafından aşiri değer görüp 'sen benim herşeyimsin,sen olmadan yaşayamam' diye büyütülen çocukta 'ya bana bir şey olursa, annem ne yapar' anksiyitesi oluşurmuş, ve çeşit çeşit fobiler türermis .
ben de annemin panik ve anksiyitelerinden fazlaca nabimi aldığım için bu konu hakkında epey araştırma yapmıştım zamaninda. Ki basit bir gözlemle bile bunu görmek mümkün.
Bence mutlaka gidin terapiye.
Ne zararı olabilir ki?
Tamamen keyfi olarak ben de gidiyorum, Yeni bakış açıları bulmama yardım etmesini umarak.
Bu devirde terapi almak çok doğal ve yararlı bir şey. Eminim sürecin sonunda siz de eşiniz de anne babalarınız da mutlu olacak. Ama en mutlusu bebeğiniz olacaktır.
İhmal etmeyin, bebeğin kişiliği şimdiden oluşmaya başladı cunku
Ya öyle değilim yani özgüven aşılıyorum eğitimler veriyorum fakat aileler biraz düşğncesiz geliyor bana mesela eşimin babası argo kunuşur annesi kız kardeşi sürekli hayvan isimleriyle sever benim annem babam sigara kullanıyorlar yani kaygılarım bundan olsa gerek
Çook teşekkür ederim 😍
Çok teşekkür ederim 🤗
Endişelenmekte haklısınız ancak fazlası zarar. Bağlanma problemleri olabilir, fazla bağlanabilir, özgüvensiz olabilir, korkak olabilir, kendine yetemeyen birisi olabilir... olabilir de olabilir yani. Bu kadarcık şeyle nasıl diye düşünebilirsiniz ama sürekli sadece anne sadece baba ilişkisi zararlı.
Böyle çok abartılı olmasa da sanırım bende böyle bir anne olacağım. Ama benimkinin altında geçmişim yatıyor. Ben anneanne, dede elinde büyüdüm. Çocuğum benden soğumasın diye hep benimle (belli bir yaşa kadar) vakit geçirsin isterim. Sizin böyle bir probleminiz var mı? Çocuğunuz büyümüş ve torununuz olmuş hayal edin.. Torun baldan tatlı derler ve size asla vermiyor ? Bence böyle düşünerek hareket edin. İlk aylar normal ama sonrasında sıkıntı.
Normal değil yaptıklarınız. İyilik yaptığınızı sansanız bile kötülük ediyorsunuz. Psikolojik boyutunu yazmışlar. Biyolojik olarak da çocuğunuz ileride çok sık hastalanır. Ne bakteri ne virüs hiçbiriyle tanışmaması doğru değil, bırakın biraz. Size de böyle eminim zordur, kendinizi de düşünün
Tabii ki destek almalısınız. Bir sürü insan can veriyor ve siz iyki şu virüs çıktı diyorsunuz karı koca. Öyle ki bunu karşılıklı dile bile getirmissiniz ki birbirinizden haberiniz var. İnsan öyle düşünse bile demeye utanır, çekinir ya. Destek alın kesinlikle ama o destek vicdani yöne yansır mı? Hiç sanmam.
Her şey bir tarafa çocuğa çok büyük zarar verirsiniz bu tutumunuzla. Eğitimcisiniz, yaşamın ilk yıllarının ne kadar önemli olduğunu, kişiliğimizin bu yıllarda geliştiğini, korkularımızın bile bebeklik amnezisi döneminde yaşadıklarımızdan kaynaklandığını biliyor olmanız gerekir diye düşünüyorum.
Görmemişin oğlan çocuğu olmuş tutmuş şeyini koparmış misali 🤷‍♀️
anne baba kendi canının canına zarar verebilir mi hangi amaçla bunları yapıyorsunuz anlayamadım . Herkesin çocuğu var bir sizin çocuğunuz yok ki sakınılan göze çöp batarmış Allah korusun. Bu düşünceleriniz virüsle alakalı olsaydı kesinlikle haklısınız derdim ama size asla katılmıyorum . Onların da torun sevmeye hakkı var
Bende çocuğumda bu hastalık bile yokken aylarca kimseye vermek istemedim.opturmedim çok nadir alınmıştır kucaklarina. . Bağışıklik sistemi yok hasta olur diye çok korkuyordum. Merdiven inerken kimsenin kucağına vermiyordum düşürürler falan diye.. epey gıcık oluyordu herkes ama herkes bana. Zamanla çocuk büyüdükce bağışıklık sistemi gelişince bende de yavaş yavaş rahatlama oldu.
Mesela çocuğum virüs yokken de gayet camurla da oynadı çimenlerede oturdu. Bağışıklık sistemini zedeleyecek birsey yapmadım. Zamanla düzeldim. .. Çok normal geldiniz bana 2.yolda benin bunda da aynı olucağimà eminim. Çok minik bir bebek çok savunmasız oluyor .. Zaten oyuncak değilki elden ele gezsin, öpülsün.
Aaa bana mi dediniz ben ilerde olabilecek birseyi yazdim ve sasirdim nasil başardiginizi cunku ben basaramadim kucaklarina vermemeyi 🙄 onyargili oldugumu düşünmüyorum
Ben de şu virüs iyi ki çıkmış kısmına çok takıldım😕 Bu nasıl düşünülebilir ki😕 Anne değilim o sebeple diğer konuda asla yorum yapmam.
Buldumcuklukta zirve yapmışsınız.
Her eleştiriye, karşıt görüşe, yada normal bir fikire önyargı denmez. Önyargı başka birşey.
Ben olanı söyledim. Akıl danışmak istemişsiniz akıl vermeyi unutmuşum. O konuda haklısınız. Evet derhal destek alın.
Söylediğiniz gibi Zaten farkındasınız
evet bir destek alınmalı
Zaten 4 aylik bebek öpülmemeli ellenmemeli buraya kadar tamam.Yaşı büyüdükçe onun rizasiyla öpülmeli zaten o gınlere cok var. Ama siz olayı cok cok abartmissiniz kaygılı bağlanmışsınız
Sevdiğiniz, eşinizin ailesi ve sizin aileniz bence çok abartılmış gibi. Büyüklerin sevgi şefkati çok başka olur. Allah korusun zaman dar, ölüm her şey zamansız gelir birini kaybederseniz çok üzülürsünüz bu durumda neden vermedim sevdirmedim diye.
Kendimden örnek vereyim. Ben küçükken kendimi kimseye sevdirmezmişim, yanaşmaz ve biri tutmaya öpmeye kalksa kaçar ve ağlarmışım bebekken. Gen iste, hala da degisen bisey yok hala aynıyım. Ama mesela annem alışmam için bazen alışverişe çıktığında beni babanneme bırakırmıs o bakarmış sonra alışmışım onların şefkati sevgisi çok baska oluyor. O yüzden bu düsüncelerinizden vazgeçmeniz ve aşmanız için bence tibbi destek sizin için çok sağlıklı olacaktır.
Umarım faydasını görürsünüz.
Sağlıkla büyütün yavrunuzu.
Yapmayin , çocuğu kendinize bagimli yetistirmeyin
İlk 3 ay bende bebeklerimi kimseye vermedim , tamamen kis bebekleri olmasi ve grip vs gibi hastalik bulasma ihtimali yuzunden elletmedim ama uc aydan sonra aile bireylerine verdim gonul rahatligiyla
Sizin durumunuz pek saglikli gelmedi bana , psikolojik destek almanizda fayda var
Benim 2 tane yeğenim var.Dogduklarindan beri hep yakın temas halinde oldum aramızda çok güçlü bi bağ oldu hep.
Siz aslında böyle davranarak çocuklarınızın ilerde kuracakları bağa da zarar vermiş oluyorsunuz.
Insan sonuçta yakın olabildiğine dokunabildigine sevebildigine bi bağ besler .
Ne bileyim ablam bana böyle davransa cok üzülür ve bi süre sonra aman yemedik çocuğunuzu der uzak dururdum.
Ikinizde eğitimli insanlarsınız pandemi süreci evet ama onun dışında böyle davranmanız çok yanlış.
Buradaki bazı yorumlara alınmışsınız ama bence kulak verin, yargılamaktan ziyade karşı tarafta oluşan algıyı söylüyorlar size, dışarıdan gerçekten de buldumcuk gibi duruyorsunuz çünkü. Yanlış anlamayın ama ben sizin gibi anneler ve bebeklerinden uzak duruyorum (yalan yok itici de buluyorum), çocuğu sevesim varsa bile aman başlamasın gene annesi diye sevmem. Benim gibi düşünen de çoktur eminim, çocuk için de kötü olmaz mı bu durum ileride, sizin yüzünüzden izole bir hayat sürecek kimse bulaşmak istemeyecek. Anne baba dışında başkalarının sevgisi de ihtiyaçtır o yavruya, yenidoğansa veya bir hastalığı varsa tamam dikkat edin de kanguru gibi kucağınızda yapışık da yaşamayın yani.
Sizin yaptığınızı sorgulamak bana düşer mi bilmem ama çocuk açısından bakınca ilerde bu tutum yüzünden çok sıkıntı yaşayacaktır. Dış dünyadan izole yaşamak sosyal becerilerini köreltir, insanlarla olan bağı kuvvetli olmaz, arkadaş edinmekte çok zorluk yaşar. Şu an küçük ama bu tutum devam ederse dışarı çıkmaya bile korkacak hale bile gelebilir. Biz şu an iki aileden de uzakta yaşıyoruz, eve gelen giden yok desem yeridir, kendi yaşıtında çocugu olan arkadaşım da yoktu, şu dönemde de iki ayı geçkin sadece bizi görüyor. Dün sitenin bahçesinde birçok çocuk vardı indirdim kaynaşır belki diye ama yanlarına dahi gitmedi beni çekiştirip kendi başına yürümek istedi. Elini bıraktım kendi başına yürüsün diye ağlayarak elimi tuttu tekrar. Yani sosyal anlamda epey zorluk yaşayacağız gibi duruyor. Siz de bu duruma dikkat edin derim, zira bu denli herkesten uzakta bile isteye tutmak çocuğu size bağımlı hale getirir.
Normal değil. Anne baba veya evlatda olsa kimseye bu kadar bağımlı olmak doğru değil. Çocuğunuz sizden ayrı kalmaya, başkalarına alışık olmalı. Hayat bu size birşey olsa toparlayamaz yoksa.
Düşüncenize bu şeklide buyuttugunuz bir cocuk evlenince kendi ailesine adapte kalabilir mi? Ya da farklı bir sehirde, yurtdışında okula gitmek zorunda kalsa yapamaz ki sizsiz.
Bazen çocuklarımızdan ayrı kalmak zorunda kalıyoruz ben çocuklarımı koronada anneme bırakmak zorunda kaldım siz ve çocuğunuz böyle durumların hakkindan nasıl geleceksiniz?
Çocuklarınız ve kendiniz için her şarta ve hayata hazırlıklı olmalısınız.
İyiki virüs çıktı sonrasını Okumadım!!! Ne demek iyiki virüs çıktı ya???? Hayatın onca can gitti, onca çocuk babasız, annesiz kaldı. Evlere hapsolduk.. Babam hastanede yattı lanet olası virüs yüzünden.... Siz tedavi olun vicdan tedavisi. Başkasının acısını görmeyip, kendine pay çıkaran gerçekten hasta bana göre..
Normal degil bence. Ben sadece esimin ailesinden sevmedigim kisilere veremiyorum. 🥴 Onun disinda sevdiklerim istedikleri kadar sevebilirler ki ben de cok sahiplenici bir insanimdir normalde. Bence destek alin. Cocuk icin saglikli degil yaptiginiz.
Canm hadi senin annen doğum hormon annelik isgudusu. Bu bayanjnda. Hadi aynısı diyelim ya kocasına ne demeli. .... Ben de doğum yaptm ilk zamanlar değişik oluyorsun. Görümcem geldi okdr ilgilendi ki sağolsun ama o ara ver ben altını değiştirin dedi okdr kötü oldum ki ya ben değiştiririm dedm sanki çocuğum elimden alinyr gibi sonra. Bir iki gün geçti bu duygu normale dönüştü şimdi ise keşke olsada altını değiştirse diyorm:))) ama kocam a asla o an. Sacmalyrsn derdi bunun kocada lohusaa
Ne yapacaklar acaba cocuga..top gibi birbirlerine mi atacaklar..
Kaynanam da benim bebeğimi benim kucağıma vermek istemiyordu hep kendinde dursun istiyordu aferin iyi yapıyorsun kız 😄
Bence çok abartıyorsunuz böyle tiplere de buldumcuk diyorum kırmak vs istemiyorum ama senin torunun olsa kucagına dahi vermeseler ne hissedersiin.Benim kayınvalidem kucağına alıp kokluyorum deyip dudaklarını değdirip duruyodu o tarz şeylerde bulunmuyorlarda kucaklarına almalarında bence sakınca yok.Abartmayın bu kadar
Sakinilan goze cöp batarmis.Aşmaya calisin aşamazsaniz ki cok erken bence zamanla duzelirsiniz.Bazen karsindaki kirilmasin diye yaptiklarimiz bizi daha cok yorar.

Ele avuca gelince viruste bitince insallah cocugunuz atalariyla kucaklasir.
Çocuğunuzu neden veremiyorsunuz? Mikrop bulaşır diye mi yoksa paylaşamadığınız için mi?
Eğer mikrop bulaşır veya kontrol edemediğim başka birşeyden çocuğum zarar görür gibi düşünüp, çocuğunuzu kaçırıyorsanız obsesif kişilik yapısından kaynaklanıyor olabilir. Eğer böyle ise destek almanız gerekir. Çünkü obsesyonlar takıntılara hizmet ettikçe daha da derinleşir ve kötüye gider. En sonunda OKB olursunuz. OKB çok inatçı bir hastalıktır, hep uğraşırsınız.
Eğer paylaşamama ile ilgili bir durum varsa kişiler arası ilişkiler ile ilgili bazı sorunlar olabilir. Bağlanma sorunları gibi...Bunun içinde destek almalısınız.
Canım, ilk zamanlar ben de öyle idim. Kimseye vermek istemiyordum. Verirsem de acıkmıştır altını değiştireyim vs deyip bir mazeret bulup alıyordum. Tabii ki çevremdekiler anlıyordur ama bana hiç yansıtmadılar. Bence annelik içgüdüsü devreye giriyor. Mesela tavuklar ördekler tabiatta hiç bir anne bebeğine kimseyi yaklaştırmaz. Bana göre ilk 1 2 aylıkken bir sorun yok. Ama birkaç ay sonra 4 5 aylık olduktan sonra hala veremiyorsanız bebeğe bir bağımlılık geliştirmişsiniz demektir. Tabii ki koruyun kollayın ama bebek de sosyalleşmeli. Hem baskaları ile de cok mutlu oluyorlar. Karakter davranış hosunuza gitmiyor olabilir ama bu toplumda bu cevrede yaşıyoruz ne kadar izole olabiliriz ki.... Çevremiz nasılsa çocuğumuz da onun gibi olacaktır..
Psikolojik destek alin
Kesinlikle normal degilsiniz. Ilk dogan cocuk sizinmis ve baska kimsede yokmus gibi tavirlar. Bir rahatlayin bence.
İnsanların ölmesine tabiki iy ki demiyoruz kısıtlama geldi izole olduk bebeğimiz bize kaldı diye düşündük yani bir insanın ölümüne nasıl iyi ki denilebilir. Lütfen çarpıtmayın
En baştan yazayım destek şart.

Virüs zamanı için normal geldi ama virüsten öncesi için “ay iyiki bi bebeğiniz var” dedim içimden. Aileleriniz ne yapabilir bebeğinize?
Koruyucu olmanızı haklı buluyorum ama “öpmesinler, sevmesinler” kötü bi davranış bu. İnsanların da torun sevmeye hakkı var.
Tamam sizin bebeğiniz siz doğurdunuz siz yaptınız ama kan bağı denen şey başkasının torunu, yeğeni, akrabası olduğu gerçeğini ortaya çıkartıyor.
Al işte yazdığımı okuyu sonra vicdan bekçiliği yapın. İnsan can kaybına iyiki dermi ben evden çıkmadığımıza sosyal mesafe iyiki oldu diye düşündüm
Destek almalısınız virüs zamanı doğru davranmışsınız ona okey ama genel anlamda sıkıntılı bir tavır bu .böyle yetişen çocuklar ilerde özgüven eksikliği kaygı bozuklugu yada okb gibi ciddi psikolojik rahatsızlıklar yaşıyorlar
Bence psikolojik destek almalısınız bu durum hiç normal değil. Bir öğretmen olarak sizde farkındasınızdır ki bu kadar korumacı bir ailede yetişmek ileride çocuğunuzun üzerinde de olumsuz sonuçlar doğuracaktır.
Peki bebeginiz ileride büyüyüp sigara kullanmaya başlarsa ne olacak? Yapmayın lütfen. Bebeğe yapılabilecek en büyük kötülüğü yapıyorsunuz farkında olmadan. Mesele eğitimler vermek eğitici oyunlar oynamak değil, annemin eğitici oyunlardan haberi yoktur eminim ama biz 5 kardeşiz 5imizde bugün gayet donanımlı gayet eğitimli iyi insanlarız. Kayınvalidem yine öyle. Ha bende bebeklerin opulmesinden nefret ederim, kendi çocuğum değil başka bebek opulunce bile sinirleniyorum ama işte kucağa vermemek, canımızdan can gitti demek biraz patolojik gibime geldi. Uzman desteği alın çocuk daha fazla etkilenmeden
Tamam bir uzmanla konuşup artık bazı şeyleei de göz ardı edicem tamam eşimde aynı şekilde düşünüyor.
Sizin durumunuz destek alınacak bir durum mu bilemem ama bu şekilde devam ederseniz nurtopu gibi bağımlı bir evladınız olacak. Hayata adapte olamayacak size bağımlı yaşayacak.
çok normal gelmedi davranışlarınız, bence tedavi olmak bir çözüm olabilir.
ilerleyen dönemlerde kreş, okul o zaman nasıl bırakabileceksiniz?
Elbette normal değil bir uzmanlar görüşmende fayda var. Kendi aileni geçtim virüs olmadığı zamanlarda eskiden akraba arkadaş bunlara da vermek lazım çocuk küçük yaşta zararlı zararsız bakterilerle karşılaştıkça bünyesi güçlü olur. Biz küçükken çingene çocukları akşama kadar sokakta toprakta oynar her şeyi ağzına sokar durur bir kere hasta olmazlardı. Biz mıy mıy büyütüldük küçücük şeyde hasta olurduk. Neyse ki aklım başıma gelince saldım çayıra şimdi bünyem güçlü
Ortada bir durum var evet. Ama ne olduğunu bir uzman daha iyi çözer. İçinizde birseyler tetikleyen korkular mu var? Yoksa annenize babanıza güveniniz mi yok? Mesela kendisi annesi babası tarafından şiddet gören insanlae çocuklarını da uzak tutar. Belki de ikinizde okb gibi bir durum var. Yani bir cok sey olabilir. Bilemiyorum. Bence bir uzmana danışmanızda fayda var. Bu korkularıniz yabancılar için olsa anlarım bir yerde ama kendi ailenize de karşı olduğu için ilerde çocuğunuz için sıkıntı olmaması adına bir danışın. Ayıp birşey degil sonuçta. Hem sizin içinizde rahatlar biraz
Durumunuzun farkına varmanız güzel bir şey. Evet çok abartılı bir durum yaptığınız. Destek almalısınız.
Ben şunu sormak istiyorum, bebeğinizle ilgili hamilelik de doğum da veya sonra bir sağlık sıkıntısı yaşadınız mı? Bu kaybetme korkusu oluşturmuş olabilir.
İlk çocuğumuz da, eve geldikten sonra bir komplikasyon sonucu yoğun bakım da yattı bebeğimiz, ondan sonra eşim de sizin gibi olmuştu. Kimseye vermek istemiyor başında bekliyordu hep.
3 aylık bebeğim var.. Anneannesine dedesine babaannesine, kuzenine veriorum falan.. 😀
Kişi kendinin doktorudur... Yaptığınız normal değil. Bunu kabullenip, çocuğu artık birilerinin sevmesine müsade ederek işe başlayın. Örneğin kv çocuğunu severken: kıskanmayın, çocuğunu severlerken gözünüzü dikip bakmayın, sürekli kulağınız gözünüz onlarda olmasın... Sakınan göze çöp batarmış aman dikkat.
Buradaki herkesin de söylediği gibi siz ve eşiniz destek almalısınız. Çünkü yedi kat yabancınız değil anneanne, babaanne, dedeler, halası-dayısı-teyzesi, kuzenler bunların çocuğunuzu sevmek istemesi gayet normal ki bu çokta güzel bir şey zaten. Çocuğunuz sevgi dolu büyür ve içine kapanık olmaz ama bu şekilde devam ederseniz hep anne-babasına bağımlı ve korkak olur bu da ona hayatta hiçbir başarı kazandırmaz.
Rahat olun biraz. Etraftakilere bende ellettmem ama anne ve babanizida niye mahrum birakiyorsunuz. Sadece bebegi tutup agucuk diyerek sevecekler. Ha ama kesinlikle yuzunden opturmedim anne ve babamada. Optuklerinde de uyardim cunku kendim bile opmuyordum zaten agzim kadar yuzu var yavrucagin.
Normal değil tabıkı şuan virüs var anlarım ama virüsten önce de böyleymişsiniz doğru bir davranış değil. Onlarda torunlarını sevmek görmek ister en doğal hakları soncta yabancı kişilerde değil bu konuda kendinizi biraz değiştirmelisiniz.
Ben çocukların psikolojik gelişimi ve mutluluğu acısından anneanne babaanne dede sevgi ve ilgisinin önemli olduğunu düşünüyorum. Benim de onaylamadigim şekilde hitap ediyorlar bazen kızıma ya da asla yapmayacağım şeyleri yapıyorlar ama bir-kac gün için kendimi tutuyorum. Çocuk nasılsa benim çocuğum istediği gibi yetiştirecek olan benim.
normal değil.
karı koca destek almalısınız.
Bunu okuyunca acaba bendd mi sorun var diye kendımı sorgulamama neden oldu. Bende herkes olmasada tüm aileye seve seve verdim kucakladılar gezdırdıler sevdıler. 3 4 yasındakı çocuklar çok isteyınce bıle kontrollu bi şekilde onların kollarına bıle verdıgım oldu tabı pat dıye çocugu kucagına vermıyordum yıne ben tutuyordum. Çok şükür bebegım hastada olmadı. Acaba bende de mi sıkıntı var :işsiz::işsiz::işsiz:
İyi ki virüs çıktı ne demek ya onlarca insan öldü! 😱 Acilen tedavi görmelisiniz.
Aynen, ben de en çok ona takıldım.. annesiz kalan bebekler var bu virüs yüzünden.

Hadi bir an aklından geçirdin de bunu topluma açık bir sayfa da alanen yazacak kadar şuursuz olmak...tek sıkıntı takıntı değil, vicdansızlık bence... ona da hangi psikolog çare....
Bunu diyebilmek de yani... :110:
merhaba, virüs hepimizin psikolojisini bozdu. lohusalık dönemini atlatıp ardından virüs çıkınca ister istemez panik ataklarımız oluyor. daha bebek çok küçük. Benim ablamda anneme güvenmezdi ama çocuk büyüyünce sıkıntı olmadı. psikolokluk bi durum yok bence. ilerde okul başlayınca bakıcıya verdiğinizde problem olabilir. zamanla alışacaksınız.


Bakın şu konuya bir açıklık getireyim insanların ölmesine sevinecek kadae vicdansız değilim. Virüs çıkınca iyiki sosyal mesafe çıktı benim kastettiğim buydu. Ayrıca ailelerimiz baş taci ama yapma dediğimiz şeyleri yaptıkları için güvenmiyoruz diyebilirim çünkü eşimin ailesinde argo konuşmalar sürekli paketli zararlı gıdalara yönelmişlik var benim ailemdekilerde de sigara içenler var arkamızı döndüğümüzde yüzünü öpmelerinden yada cips çikolata vermelerinden korkuyoruz sakınıyoruz ve bu yüzden güvenmiyoruz. Şimdi pek çok şey eminim değişmiştir kafanızda....
 
Bunu okuyunca acaba bendd mi sorun var diye kendımı sorgulamama neden oldu. Bende herkes olmasada tüm aileye seve seve verdim kucakladılar gezdırdıler sevdıler. 3 4 yasındakı çocuklar çok isteyınce bıle kontrollu bi şekilde onların kollarına bıle verdıgım oldu tabı pat dıye çocugu kucagına vermıyordum yıne ben tutuyordum. Çok şükür bebegım hastada olmadı. Acaba bende de mi sıkıntı var :işsiz::işsiz::işsiz:
Ben ikinci oğlumu emeklerken sokaklara saldım. Sokaklarda emekledi hep. İnsanların bize bakışları çok komikti😂Taktir edende oldu, eleştirel gözlerle bakan da. Sonuç: şuan üç yaşında pek hasta olmuyor. Olsa da hemen birkaç günde atlatıyor 🧿🙂
 
Bakın şu konuya bir açıklık getireyim insanların ölmesine sevinecek kadae vicdansız değilim. Virüs çıkınca iyiki sosyal mesafe çıktı benim kastettiğim buydu. Ayrıca ailelerimiz baş taci ama yapma dediğimiz şeyleri yaptıkları i
Bu kadar kişiyi alıntılarken yorulmuşsundur bacım yorumun bile yarım kalmış 😃😃😃
 
Bakın şu konuya bir açıklık getireyim insanların ölmesine sevinecek kadae vicdansız değilim. Virüs çıkınca iyiki sosyal mesafe çıktı benim kastettiğim buydu. Ayrıca ailelerimiz baş taci ama yapma dediğimiz şeyleri yaptıkları için güvenmiyoruz diyebilirim çünkü eşimin ailesinde argo konuşmalar sürekli paketli zararlı gıdalara yönelmişlik var benim ailemdekilerde de sigara içenler var arkamızı döndüğümüzde yüzünü öpmelerinden yada cips çikolata vermelerinden korkuyoruz sakınıyoruz ve bu yüzden güvenmiyoruz. Şimdi pek çok şey eminim değişmiştir kafanızda....
Iyi de çocuk hayati boyunca hiç mi cips çikolata yemeyecek. Babam küçükken bize asla çikolata almazdı. Asslaa. Ben 26 yaşındayım evde cips alınca gizli yiyoruz. Yani bazı şeylerden ısrarla sakınmak aman cips verirler diye korkmak tuhaf. Kaldı ki 5 6 aylık çocuğa cips nasıl versinler?
 
Ben ikinci oğlumu emeklerken sokaklara saldım. Sokaklarda emekledi hep. İnsanların bize bakışları çok komikti😂Taktir edende oldu, eleştirel gözlerle bakan da. Sonuç: şuan üç yaşında pek hasta olmuyor. Olsa da hemen birkaç günde atlatıyor 🧿🙂
Banada hep diyorlar hiç sakınmıyorsun rahatsın diye 😀
 
peki kisileri bos verdigimiz zaman,
yere bir ortu serip cocugu oturturmusunuz bir park alaninda,
veya biraz daha buyudugunde emeklemesine izin verir misiniz ?
 
Bakın şu konuya bir açıklık getireyim insanların ölmesine sevinecek kadae vicdansız değilim. Virüs çıkınca iyiki sosyal mesafe çıktı benim kastettiğim buydu. Ayrıca ailelerimiz baş taci ama yapma dediğimiz şeyleri yaptıkları için güvenmiyoruz diyebilirim çünkü eşimin ailesinde argo konuşmalar sürekli paketli zararlı gıdalara yönelmişlik var benim ailemdekilerde de sigara içenler var arkamızı döndüğümüzde yüzünü öpmelerinden yada cips çikolata vermelerinden korkuyoruz sakınıyoruz ve bu yüzden güvenmiyoruz. Şimdi pek çok şey eminim değişmiştir kafanızda....

bütün forumu alıntılasaydınız keşke, sadece kendi konunuzdaki tüm cevaplar az olmuş bence.
 
Bakın şu konuya bir açıklık getireyim insanların ölmesine sevinecek kadae vicdansız değilim. Virüs çıkınca iyiki sosyal mesafe çıktı benim kastettiğim buydu. Ayrıca ailelerimiz baş taci ama yapma dediğimiz şeyleri yaptıkları i
Şöyle anlatayım o zaman daha net olsun yengem öğretmen geçen sene bir velisini anlattı özel okulda oluyor bu olaylar bu arada
Çiftin 2 kiz çocuğu var asla kimseyle muhatap etmeden çocuklar bir kez sokakta oynamadan hep kontrollü kendi belirledikleri kişilerle bahçede neyse bu şekilde cam fanusta büyüyor kızlar büyük normal okula devam ederken küçük kızları başladığı an okula tabi ki sorunlar üst üste geliyor
Çünkü ne bahçeye çıkarabilmişler hani tenefüste oyun oynar ya çocuklar ne de arkadaşları en ufak birşey dediğinde basıyormuş çığlığı bana neden salak vs dedin diye en son rehber ogretmen çağırıyor aileyi hic mi bu çocuk sokağa cikmadi hic mi kötü söz duymadı kavga etmedi yani basit ucat tefek anlamda yani demem o ki saniyorsunuz ki en iyi biz bilir biz bakarız ama o çocuğu asosyal kendi sevginize boğup sonra da ortama uyum sağlamasını beklemeniz ne kadar mantıklı Allah askina
 
Iyi de çocuk hayati boyunca hiç mi cips çikolata yemeyecek. Babam küçükken bize asla çikolata almazdı. Asslaa. Ben 26 yaşındayım evde cips alınca gizli yiyoruz. Yani bazı şeylerden ısrarla sakınmak aman cips verirler diye korkmak tuhaf. Kaldı ki 5 6 aylık çocuğa cips nasıl versinler?
Yasaklamakta doğru degıl. Gizli gizli yemektense kontrollü vermek, verılmeyecek ürünler yetıne alternatif sunmak daha mantıklı. Sakındıkça cazipleşiyor bnce
 
Şöyle anlatayım o zaman daha net olsun yengem öğretmen geçen sene bir velisini anlattı özel okulda oluyor bu olaylar bu arada
Çiftin 2 kiz çocuğu var asla kimseyle muhatap etmeden çocuklar bir kez sokakta oynamadan hep kontrollü kendi belirledikleri kişilerle bahçede neyse bu şekilde cam fanusta büyüyor kızlar büyük normal okula devam ederken küçük kızları başladığı an okula tabi ki sorunlar üst üste geliyor
Çünkü ne bahçeye çıkarabilmişler hani tenefüste oyun oynar ya çocuklar ne de arkadaşları en ufak birşey dediğinde basıyormuş çığlığı bana neden salak vs dedin diye en son rehber ogretmen çağırıyor aileyi hic mi bu çocuk sokağa cikmadi hic mi kötü söz duymadı kavga etmedi yani basit ucat tefek anlamda yani demem o ki saniyorsunuz ki en iyi biz bilir biz bakarız ama o çocuğu asosyal kendi sevginize boğup sonra da ortama uyum sağlamasını beklemeniz ne kadar mantıklı Allah askina
Gecen gün bır fılm izledim tam anlattığınıza benzıyor 🤣 EVDE CURCUNA ydı adı tavsıye ederım komedı tadında 😀
 
Bakın şu konuya bir açıklık getireyim insanların ölmesine sevinecek kadae vicdansız değilim. Virüs çıkınca iyiki sosyal mesafe çıktı benim kastettiğim buydu. Ayrıca ailelerimiz baş taci ama yapma dediğimiz şeyleri yaptıkları için güvenmiyoruz diyebilirim çünkü eşimin ailesinde argo konuşmalar sürekli paketli zararlı gıdalara yönelmişlik var benim ailemdekilerde de sigara içenler var arkamızı döndüğümüzde yüzünü öpmelerinden yada cips çikolata vermelerinden korkuyoruz sakınıyoruz ve bu yüzden güvenmiyoruz. Şimdi pek çok şey eminim değişmiştir kafanızda....

bende değişmedi.. hem zaten başlıkta sorduğunuz soruya cevap vermiştim..
kendinizde emin olamamışsınız ki sormuşsunuz.
bahane bulmanızda fikrimi değiştirmedi.
 
Yasaklamakta doğru degıl. Gizli gizli yemektense kontrollü vermek, verılmeyecek ürünler yetıne alternatif sunmak daha mantıklı. Sakındıkça cazipleşiyor bnce
Aynen öyle bizim babamızda aynıydı adam kolaya cipse düşmandı asla asla eve sokmazdı e genciz evde 3 kiz naparsin alırdık çantamıza gizlice valla yerdik gayet yasal tabi ki cazip hale getiriyor.
Benim de 2 çocuğum var bebekliklerinde kesinlikle cips kola jelibon vs yamadılar ama şimdi kizim 8 oglum 4 yaşında yazin gidiyoruz memlekete masallah 10 15 kuzen toplanıyorlar Allah çöpeler kolalar bir koca tepsi toplanıp yiyoruz vallahi gayet te guzel ama normal zaman da cok nadir alırız film keyfi yaparız cocuklarla onun dışında bak kizim 1. sınıfa gidiyor harçlık veriyorum belli günler kesinlikle cips kola bisküvi almıyormuş ogretmeni soyledi çünkü kısıtlama yasak yok gerektiği kadar yeterli geliyor demek ki
 
Ğ
Bakın şu konuya bir açıklık getireyim insanların ölmesine sevinecek kadae vicdansız değilim. Virüs çıkınca iyiki sosyal mesafe çıktı benim kastettiğim buydu. Ayrıca ailelerimiz baş taci ama yapma dediğimiz şeyleri yaptıkları için güvenmiyoruz diyebilirim çünkü eşimin ailesinde argo konuşmalar sürekli paketli zararlı gıdalara yönelmişlik var benim ailemdekilerde de sigara içenler var arkamızı döndüğümüzde yüzünü öpmelerinden yada cips çikolata vermelerinden korkuyoruz sakınıyoruz ve bu yüzden güvenmiyoruz. Şimdi pek çok şey eminim değişmiştir kafanızda....

Çocuğunuzu kaç yaşına kadar herkesten izole yetiştirebilirsiniz?
Bu çocuk kreşe de gidecek, arkadaşlarıyla dışarıda hazır yemekte yiyecek, sokağa çıktığında sigara dumanına da mazur kalacak, her türlü mikroba zaten açık olacak.
Ama önemli olan direnci, sağlığı.
Çoğu kişi bu şekilde yetiştirilen çocukların psikolojisinin ne yönde etkilendiği hakkında yorum yapmış. Bu sizin için hiç mi önemli değil?
6 aylık bebeğe nasıl cips, çikolata verebilirler? Bence abartıyorsunuz. Fazla evhamlısınız.
Psikologa gitmeli miyiz diye soruyorsunuz ama düşüncenizin ille de doğru olduğuna inandırmaya çalışıyorsunuz.
Bence hem psikologa (kendiniz için) hem de bir pedegoga (bu şekilde yetiştirmek istediğim çocukta ileride nasıl sorunla karşılaşırım sorusunu sormak için) danışın.
 
Merhaba arkadaşlar evliyim eşimde bende öğretmeniz ve çok şükür 4 yıllık evliliğimize ocakta yavrumuz da katıldı. Şimdi 4 aylıkta bir bebeğimiz var. Sorun şu ki doğum yapıp eve çıkınca hiç kimseye vermedim resmen bebeğimi.. Benim ailem uzakta eşimin ailesiyle aynı şehirdeyiz ama hiç kimseye vermiyordum yani saysan annelere bile sayılı vermişimdir o derece öpmek yasak asla hitap şekillerine dahi karışıyorum. Neyse 20 günlük olunca annemler memlekete gitti kayınvaldemlere de gidip gelmiyorum görmesinler sevmesinler diye eşimde böyle düşünüyor bir kaç kez gittik ama çocuğa el sürdürmedim. 2 aylıkken şu virüs çıktı ve tamamen dünyadan izole yazıyoruz ve 2 taraflada görüntülü konuşuyoruz. Şimdi eşiminde benimde hissettiğimiz şu iyiki virüs çıktı yoksa nasıl sevdirecektik ailelere kendi anne babamız bile kucağına alsa veremiyoruz içimizden bir parça kopuyor sanki çocuğa birşey yapacaklar gibi gidip ellerinden alıyoruz yani asla ve asla ikimizden başka hiçkimse almasın sevmesin istiyoruz. Bu normal mi yoksa destek mi almalıyız? Gerçekten soruyorum eksik vardır fazla yoktur. Benim gibi olan var mı? Yargılayın diye yazmadım danışmak istediğim için yazım.
Hissettikleriniz dusundukleriniz normal ama bunu uygulamak normal değil. Şöyle ki insanlar ve hayvanlar ebeveynlik konusunda çok benzerlik gösterir ve dürtüsel hareket eder. Şuan eşiniz ve siz çok haklı olarak tüm hucreleeinizi bebeğinizi korumaya ayirmissiniz ama bunun farkına varın kendinizi dizginleyin. Ben de çok müdahale ettim kucaklarına aldılar ama tutma şekillerine karıştım. Öpmek yasak çünkü bebeğim sadece benim ve eşimin vücudundaki faydalı ve zararlı bakterilere alışık. Başka insanlar onu optugunde alerjik reaksiyon gösterebilir ve bunu deneyerek öğrenmenin bi anlamı yok. Benim oğlum 8 aylık olacak babası tıraş olsa bile çocuğun yüzünü rahatsız ettiği için dikkat etmesini istiyorum dedeleri zaten biyiklarindan dolayı opemiyolar. Tutuş şekillerine hala karisirim ama kucaklarına alabilirler sevgiyle büyümesini istiyorum.
Sizde üzerine bir de korona gelince iyice abartmissiniz. Durtulerinizi kontrol etmelisiniz
 
Gecen gün bır fılm izledim tam anlattığınıza benzıyor 🤣 EVDE CURCUNA ydı adı tavsıye ederım komedı tadında 😀
Yengem bunu anlattığında inanın çok şaşırmıştım belki fark etmiyoruz ama sokak kültürü diye muhteşem bir gerçek varmış simdi şükürler olsun ki benim çocuklarında iniyor oynuyor kavgalar çıksa da alıştılar cok şükür
İstanbul da yaşarken ne yazık ki aile apartmanında yaşadık kiracı olarak haliyle kizi mi asla oynamazlardı o da geri çekilirdi simdi cok şükür taşındık cok guzel bir siteye ama kizim ancak 1 sene de adapte oldu gelip ağlardı bana salak dedi işte beni oyuna almadılar kendin çözmeyi ogreniceksin oyuna girmeyi ogreniceksin diye diye simdi cok şükür epey yol kat ettik.
Hani oyle herseyden sakınmak marifet degil yarin o çocuk uyum sağlaması cok zor oluyor ne yapacağını cidden bilemiyor ben çok şaşırdım hani tabi ki sigara içip gelip öpmesin ama tamamen de sevdirmem ne biliyim fazla geldi.
 
Böyle düşünmekte hisetmekte normal değil. Ben biraz kendi kafanızda bazı seyleri değiştirebileceginize inananlardanım. Böyle olmasını istediğiniz için böyle hisediyorsunuz. Diğer türlüsünü yapmak işinize mi gelmez yoksa sizi mutsuz mu eder öyle birşeyy....
 
Aynen öyle bizim babamızda aynıydı adam kolaya cipse düşmandı asla asla eve sokmazdı e genciz evde 3 kiz naparsin alırdık çantamıza gizlice valla yerdik gayet yasal tabi ki cazip hale getiriyor.
Benim de 2 çocuğum var bebekliklerinde kesinlikle cips kola jelibon vs yamadılar ama şimdi kizim 8 oglum 4 yaşında yazin gidiyoruz memlekete masallah 10 15 kuzen toplanıyorlar Allah çöpeler kolalar bir koca tepsi toplanıp yiyoruz vallahi gayet te guzel ama normal zaman da cok nadir alırız film keyfi yaparız cocuklarla onun dışında bak kizim 1. sınıfa gidiyor harçlık veriyorum belli günler kesinlikle cips kola bisküvi almıyormuş ogretmeni soyledi çünkü kısıtlama yasak yok gerektiği kadar yeterli geliyor demek ki
Ahh ne kadar güzel. Darısı ilerde benım kuzucuguma. Şuda çok önemli çocugu markete götürüp işte abur cubur standına götürüsen çok degıl 3 5 defa sonra alısıp sürekli gitmek isticek. Daha kızım küçük ama bunlara dıkkat etmeye çalısıyorm
 
Back
X