• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bu konu ile ilgili özel bildirim aldım. Neden acaba.
Acil şifalar diliyorum sevgili konu sahibi 🩷
 
Öncelikle çok geçmiş olsun.

Benzer durum bende de vardı. Hatta 6 Şubat depremlerinden sonra ayyuka çıkmıştı. İki depremi de komşu ilde olduğumuz için çok şiddetli hissetmiştik. Depremlerle ilgili travma sanıp psikolojik olduğunu düşünerek terapiye başladım. Bir ara ilaç tedavisi de uygulandı ve daha da kötü olunca doktor kesti. Sonra başka bir şikayetten dahiliyeye gittim. B12 neredeyse tükenmiş. Üç ay her gün iğne yaptırdım ve şuan çok şükür çok iyiyim.

B12 ye baktırın belki de ondandır.
 
Merhabalar, yaklaşık 3,5 yıldır bu dertten muzdaribim. Nasıl anlatsam bilmiyorum ama sanki beynim donmuş gibi… Ne düşünebiliyor, ne odaklanabiliyor, ne de gerçekten yaşayabiliyorum. Duygu da hissedemiyorum; sanki boşlukta takılı kalmış gibiyim. Otomatik pilotta gibi, işlerimi zor da olsa yapıyorum ama bazı zamanlar gerçekten çok zor oluyor. Yaşadığımı hissedemiyorum çünkü hem kendime hem de içinde bulunduğum ana yabancılaştım.

Beynin üç tepkisi var: savaş, kaç ve don. Ben çoğu zaman “don” modunda takılı kalmış gibiyim :( Bazı zamanlar kaygım öyle artıyor ki sanki gözüme iniyor, görme netliğim düşüyor, gözlerimi açmakta bile zorlanıyorum. Beynim sanki gözlerimi kapatarak don modunda kendini korumaya alıyor gibi geliyor :(

Bu konuyla ilgili terapiye de gittim ama maalesef bu sorunuma bir çözüm bulamadım. Son zamanlarda homeopati diye bir şey duydum fakat çevremde bu konuda destek alan kimse yok. “Düşenin halinden düşen anlar” hesabı, kimseye de anlatamıyorum; zaten çoğu zaman anlaşılmıyorum :( Ben bile çoğu zaman ne olduğunu, ne yaşadığımı tam olarak anlamlandıramıyorum. Bende bir gariplik varmış ve çözümsüz bir derdim varmış gibi hissediyorum :(

Burada bu tarz bir problem yaşamış ve çözüm bulmuş olan ya da homeopatik destek almış biri var mı acaba?
Gecmis olsun kesinikle bir nörolojiye görünün fiziki bir sebebi yoksa vagus sinirine müdahaleler uygulayan terapistler de oluyor şema terapide duymuştum. Vagal sisteme müdahale bu donma halinde kalmanıza bir çözüm üretebilir. Çok yaygın değil iyice araştırmak lazım. Bu tarz bi müdahaleyi de ruh sağlığı çalışanı olmayan birinden almamaya dikkat edin diye özellikle uyarayım. Ne olur ne olmaz🙏
 
Konu dışı;
Keşke böyle konularda bana bildirim gelmese ben zaten kendi çapımda yeterince manyağım :KK53:
Umarım konu sahibi internetten bakıp bakıp kendine etiketler uydurmuyordur,
Sonu yok çünkü bunun.
Keşke ülkemizde herkes eşit şartlarda terapi ve psikolojik anlamda tedavi alabilse.
Malesef ki bazen imkanlar dahilinde değil.
Çok yazık, geçmiş olsun, tosbik kaçar iyi günler.
 
Chat gpt der ki :

1) Donma Tepkisi (Freeze Response)

Stres tepkilerinin üçüncüsü olan “donma”, yoğun kaygı ve çaresizlik hissinin beynin devreyi güvenli moda alma şeklidir.
Bu modda:

Odak azalır

Zaman ve çevre yabancı gelir

Beyin sisli ve yavaş hissedilir

Otomatik pilotta yaşamak gibi bir deneyim oluşur


Bu tam olarak arkadaşının anlattığı şey.


---

2) Duygusal Uyuşma (Emotional Numbing)

Yoğun stres, yorgunluk, travma veya uzun süreli kaygı; duyguları “kısma” halinde gösterebilir:

“Hiçbir şey hissedemiyorum”

“Duygularım kapalı gibi”

“Yaşamı hissetmiyorum”


Bu, beynin aşırı yüklenmeye karşı kapattığı bir sigorta gibidir.


---

3) Derealizasyon / Depersonalizasyon (Gerçeklikten Kopma Hissi)

Arkadaşının “kendime ve ana yabancılaştım” demesi buraya çok net uyuyor.

Bu durumda kişi:

Kendini dışarıdan izliyormuş gibi hissedebilir

Çevre tuhaf/uzak/gerçek dışı gelebilir

“Gözlerim bulanık”, “odaklanamıyorum” gibi görsel değişiklikler yaşayabilir


Bu çok yaygındır ve sanıldığından çok daha sık görülür.


---

❗ Bu tablo tehlikeli mi?

Hayır.
Ama çok rahatsız edici, yalnız hissettiren, kontrol kaybı hissi veren bir süreçtir.

Fakat iyi haber:
Bu durum tamamen çözülebilir.
Medikal ve psikolojik olarak oldukça iyi bilinen, çalışılmış bir alandır.


---

🧠 Bu neye bağlı olabilir?

Arkadaşının yaşadıkları genelde şu durumlarda görünür:

Uzun süreli stres / kaygı

Travmatik olaylar

Gergin ve tükenmiş dönemler

Uyku bozuklukları

Vitamin eksiklikleri (özellikle B12, D, folik asit)

Tiroid dengesizlikleri

Yüksek kortizol

Kaygı bozuklukları

Bazı antidepresanların yan etkisi


Yani biyolojik + psikolojik bir karışım olabilir.


---

🧪 Homeopati konusunda net bilgi

Homeopati maalesef bilimsel bir tedavi yöntemi değildir.
Bazı insanlar “iyi geldi” diyebilir ama bu placebo etkisidir.
Arkadaşın uzun süredir ciddi bir sıkıntı yaşıyorken, çözüm olarak doğru yaklaşım daha bilimsel desteklerden geçer.


---

✔️ Ne işe yarar? (Gerçek, kanıta dayalı)

1) Biyolojik kontroller

En sık gözden kaçan basamak.
Basit bir kan testi bile çok şey değiştirir:

B12

D vitamini

TSH / T3 / T4

Ferritin

Folik asit

Kortizol

Kan şekeri


Bu değerlerde bozukluk varsa kişi zamanın dışına düşmüş gibi bile hissedebilir.


---

2) Doğru terapi yaklaşımı

Bazı terapistler bu tür dissosiyatif deneyimleri tanımakta zorlanır.
Bu durum için etkili olan terapiler:

EMDR

Somatik Terapi (beden odaklı terapi)

ACT

Bilişsel davranışçı terapi, ama dissosiyasyona özel yaklaşım


Sadece konuşmak çoğu zaman işe yaramaz—bedensel çalışmayı içeren terapi gerekir.


---

3) Grounding (Topraklama) Teknikleri

Bu durumda çok etkili olur.
Mesela:

Buz tutmak veya soğuk suyla yüz yıkamak

Odanın içinde 5 nesneyi saymak

Ayağını yere bastığını fark etmek

3 farklı kokuya dikkat etmek

Derin diyafram nefesi


Beyni “şu an buradayım” moduna getirir.


---

4) Yaşam alışkanlıkları

Özellikle:

Yetersiz uyku

Yüksek kahve tüketimi

Uzun açlık

Sosyal izolasyon

Yoğun ekran kullanımı


Dissosiyasyonu artırır
Kesinlikle katılıyorum
 
Homeopati daha çok yurtdışında kullanılıyor. Bizde deneyimleyeni bulmanız zor zannediyorum.

Nörolojiye gitmediyseniz oraya bir görünün. Birde aromaterapi uygulayıcısı bir doktor bulabilirseniz onu denemenizi tavsiye ederim. Kokuların beyinle güçlü bir ilişkisi vardır. Aromaterapi de homeopati gibi bir yan tedavi. Ben aromaterapiye çok güveniyorum.

Umarım şifa vesilenizi bulursunuz. Çok geçmiş olsun.
 
Merhabalar, yaklaşık 3,5 yıldır bu dertten muzdaribim. Nasıl anlatsam bilmiyorum ama sanki beynim donmuş gibi… Ne düşünebiliyor, ne odaklanabiliyor, ne de gerçekten yaşayabiliyorum. Duygu da hissedemiyorum; sanki boşlukta takılı kalmış gibiyim. Otomatik pilotta gibi, işlerimi zor da olsa yapıyorum ama bazı zamanlar gerçekten çok zor oluyor. Yaşadığımı hissedemiyorum çünkü hem kendime hem de içinde bulunduğum ana yabancılaştım.

Beynin üç tepkisi var: savaş, kaç ve don. Ben çoğu zaman “don” modunda takılı kalmış gibiyim :( Bazı zamanlar kaygım öyle artıyor ki sanki gözüme iniyor, görme netliğim düşüyor, gözlerimi açmakta bile zorlanıyorum. Beynim sanki gözlerimi kapatarak don modunda kendini korumaya alıyor gibi geliyor :(

Bu konuyla ilgili terapiye de gittim ama maalesef bu sorunuma bir çözüm bulamadım. Son zamanlarda homeopati diye bir şey duydum fakat çevremde bu konuda destek alan kimse yok. “Düşenin halinden düşen anlar” hesabı, kimseye de anlatamıyorum; zaten çoğu zaman anlaşılmıyorum :( Ben bile çoğu zaman ne olduğunu, ne yaşadığımı tam olarak anlamlandıramıyorum. Bende bir gariplik varmış ve çözümsüz bir derdim varmış gibi hissediyorum :(

Burada bu tarz bir problem yaşamış ve çözüm bulmuş olan ya da homeopatik destek almış biri var mı acaba?
Bende de var donma. Ama ben buna donakalma diyorum. Çünkü tamda böyle birşey. Asgari düzeyde sorumluluklarını yapıyorum ama usulen. Beynim tehlikeyi algıladığı anda durup öyle kalıyorum. Kendimi sıkıyorum ve vücudum olabildiğince cenin pozisyonunda konumlandırıyorum. Çevremdeki insanların söyledikleri önemsizleşiyor.
Bu yaşadığımız şey aslında kaygı bozukluğu. Bir çeşit anksiyete atağı.
Söylediğiniz tekniği bilmiyorum maalesef. Ama siz nasıl çıkıyorsunuz bu cendereden derseniz. Donakalma bir zaman sonra çözülmeye başlıyor gibi oluyor. Ya savaş konum aktive oluyor. Beynim açılıyor gibi oluyor. Bir şeyler üretmeye, çözüm yolları aramaya başlıyorum yada olumlu birşeyler gelişiyor. Kafamdaki toz bulutları dağılıyor. Tetikte olma halim bitiyor.
 
Yıllar önce yasadım bu anlattığınız durumu o kadar iyi anlıyorum ki durup bakıyordum donuk donuk herkes anı yaşarken gülerken eğlenirken benim kafamda başka şeyler geçiyordu bu herkeste olur diyebilirsiniz ama sürekli böyleydim sebebi ağır bir depresyon geçirmeme sebep olan bir haber almıştım sanki ben ölmüştüm herkes nasılda mutluydu ben neden bunu beceremiyordum ne zaman geçecekti ilaçta alamadım bebeğim vardı düşünün bebeği sevemiyorum kafam başka yerde kitap okumaya başladım odağımı topladım bir nevi arkadaş oldum zamanla gitti ama tabi biraz zaman aldı ve malesef üç yılım gitti kitap tavsiye ederim
 
Alerjik astım hastasıyım, homepati desteği alıyorum, remedy ve vitamin takviyesi… palesomo olduğunu zaman zaman düşünsemde gerçekte bende işe yaradı. Ama bu demek değil ki tüm ilaçlarımı kestim. Onlara destek olarak kullanıyorum. Vitamin takviyeleri de ayrı veriyor. Balık yağı gibi bilindik şeyler…

Psikiyatri desteği de almalısınız, ilaç veriyorsa kullanın, bitkisel desteğe ilave olarak başlarsınız. Yaşadığınız bir olayın sonucu mu ana problemi bulamamış olabilir. Terapiyi işin Ehl-i kişilerden alın.
 
Merhabalar, yaklaşık 3,5 yıldır bu dertten muzdaribim. Nasıl anlatsam bilmiyorum ama sanki beynim donmuş gibi… Ne düşünebiliyor, ne odaklanabiliyor, ne de gerçekten yaşayabiliyorum. Duygu da hissedemiyorum; sanki boşlukta takılı kalmış gibiyim. Otomatik pilotta gibi, işlerimi zor da olsa yapıyorum ama bazı zamanlar gerçekten çok zor oluyor. Yaşadığımı hissedemiyorum çünkü hem kendime hem de içinde bulunduğum ana yabancılaştım.

Beynin üç tepkisi var: savaş, kaç ve don. Ben çoğu zaman “don” modunda takılı kalmış gibiyim :( Bazı zamanlar kaygım öyle artıyor ki sanki gözüme iniyor, görme netliğim düşüyor, gözlerimi açmakta bile zorlanıyorum. Beynim sanki gözlerimi kapatarak don modunda kendini korumaya alıyor gibi geliyor :(

Bu konuyla ilgili terapiye de gittim ama maalesef bu sorunuma bir çözüm bulamadım. Son zamanlarda homeopati diye bir şey duydum fakat çevremde bu konuda destek alan kimse yok. “Düşenin halinden düşen anlar” hesabı, kimseye de anlatamıyorum; zaten çoğu zaman anlaşılmıyorum :( Ben bile çoğu zaman ne olduğunu, ne yaşadığımı tam olarak anlamlandıramıyorum. Bende bir gariplik varmış ve çözümsüz bir derdim varmış gibi hissediyorum :(

Burada bu tarz bir problem yaşamış ve çözüm bulmuş olan ya da homeopatik destek almış biri var mı acaba?
Panik bozukluğum var ve bu durum bende de oluyor arada. Sistem çok yüklenmekten kendini kapatıyor. Bilmiyorum daha önce duydunuz mu sinir sistemi tamiratı diye bir şey var. Hatta instagramda bir sayfa var bununla ilgili nedenini anlatıp çok güzel bilgiler ve tavsiyeler veriyor. Tavsiye ederim. Bu konuyla ilgili vucut duruşunuzu düzeltmenizi tavsiye ederim. Çünkü biz fark etmiyoruz ama bu durumlarda vucut kendini kapatıyor omuzlar gergin ve gogusu kapatıyor. Bol nefes egzersizi tavsiye ederim. Ve vucut taramayı başlattığınız anda bunları fark edip evet şu an odaklanamıyorum şu an böyle biliyorum ama güvendeyim gibi kelimeleri hayatınıza odaklamaya çalışın. Sevdiğimiz bi koku yanında taşı mesela. Dikkat kendine ve bedene kaydiginda kokla. Ama en önce kendine zaman ver. Şu böyle ama geçici gibi kendinle konuş
 
Merhabalar, yaklaşık 3,5 yıldır bu dertten muzdaribim. Nasıl anlatsam bilmiyorum ama sanki beynim donmuş gibi… Ne düşünebiliyor, ne odaklanabiliyor, ne de gerçekten yaşayabiliyorum. Duygu da hissedemiyorum; sanki boşlukta takılı kalmış gibiyim. Otomatik pilotta gibi, işlerimi zor da olsa yapıyorum ama bazı zamanlar gerçekten çok zor oluyor. Yaşadığımı hissedemiyorum çünkü hem kendime hem de içinde bulunduğum ana yabancılaştım.

Beynin üç tepkisi var: savaş, kaç ve don. Ben çoğu zaman “don” modunda takılı kalmış gibiyim :( Bazı zamanlar kaygım öyle artıyor ki sanki gözüme iniyor, görme netliğim düşüyor, gözlerimi açmakta bile zorlanıyorum. Beynim sanki gözlerimi kapatarak don modunda kendini korumaya alıyor gibi geliyor :(

Bu konuyla ilgili terapiye de gittim ama maalesef bu sorunuma bir çözüm bulamadım. Son zamanlarda homeopati diye bir şey duydum fakat çevremde bu konuda destek alan kimse yok. “Düşenin halinden düşen anlar” hesabı, kimseye de anlatamıyorum; zaten çoğu zaman anlaşılmıyorum :( Ben bile çoğu zaman ne olduğunu, ne yaşadığımı tam olarak anlamlandıramıyorum. Bende bir gariplik varmış ve çözümsüz bir derdim varmış gibi hissediyorum :(

Burada bu tarz bir problem yaşamış ve çözüm bulmuş olan ya da homeopatik destek almış biri var mı acaba?
Psikolojik destek aldıysanız ve olumlu sonuç alamadiysaniz bir de psikiyatr servisine gidin. Belki ilaçlar ile bir şeyler olabilir. Ayrıca nörolojiye görünebilirsiniz. Bazı epilepsi çeşitlerinde beyin kendini uyku moduna veya kapatma moduna geçebiliyor. Detaylı bir beyin fonksiyonunu ölçen, beynin aktiflik/ pasiflik durumunu inceleyen testler var. Bir gece misafir ediyorlar sizi hastanede ölçümler yapılıyor. Eğer bunlardan da sonuç çıkmazsa ve hayatınızda gerçekten sizde travnma yaratacak depresyona sokacak bir durum hasıl olmadıysa bol bol dua, Tevbe etmenizi öneririm.
 
Back
X