Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Gecmis olsun kesinikle bir nörolojiye görünün fiziki bir sebebi yoksa vagus sinirine müdahaleler uygulayan terapistler de oluyor şema terapide duymuştum. Vagal sisteme müdahale bu donma halinde kalmanıza bir çözüm üretebilir. Çok yaygın değil iyice araştırmak lazım. Bu tarz bi müdahaleyi de ruh sağlığı çalışanı olmayan birinden almamaya dikkat edin diye özellikle uyarayım. Ne olur ne olmazMerhabalar, yaklaşık 3,5 yıldır bu dertten muzdaribim. Nasıl anlatsam bilmiyorum ama sanki beynim donmuş gibi… Ne düşünebiliyor, ne odaklanabiliyor, ne de gerçekten yaşayabiliyorum. Duygu da hissedemiyorum; sanki boşlukta takılı kalmış gibiyim. Otomatik pilotta gibi, işlerimi zor da olsa yapıyorum ama bazı zamanlar gerçekten çok zor oluyor. Yaşadığımı hissedemiyorum çünkü hem kendime hem de içinde bulunduğum ana yabancılaştım.
Beynin üç tepkisi var: savaş, kaç ve don. Ben çoğu zaman “don” modunda takılı kalmış gibiyimBazı zamanlar kaygım öyle artıyor ki sanki gözüme iniyor, görme netliğim düşüyor, gözlerimi açmakta bile zorlanıyorum. Beynim sanki gözlerimi kapatarak don modunda kendini korumaya alıyor gibi geliyor
Bu konuyla ilgili terapiye de gittim ama maalesef bu sorunuma bir çözüm bulamadım. Son zamanlarda homeopati diye bir şey duydum fakat çevremde bu konuda destek alan kimse yok. “Düşenin halinden düşen anlar” hesabı, kimseye de anlatamıyorum; zaten çoğu zaman anlaşılmıyorumBen bile çoğu zaman ne olduğunu, ne yaşadığımı tam olarak anlamlandıramıyorum. Bende bir gariplik varmış ve çözümsüz bir derdim varmış gibi hissediyorum
Burada bu tarz bir problem yaşamış ve çözüm bulmuş olan ya da homeopatik destek almış biri var mı acaba?
Kesinlikle katılıyorumChat gpt der ki :
1) Donma Tepkisi (Freeze Response)
Stres tepkilerinin üçüncüsü olan “donma”, yoğun kaygı ve çaresizlik hissinin beynin devreyi güvenli moda alma şeklidir.
Bu modda:
Odak azalır
Zaman ve çevre yabancı gelir
Beyin sisli ve yavaş hissedilir
Otomatik pilotta yaşamak gibi bir deneyim oluşur
Bu tam olarak arkadaşının anlattığı şey.
---
2) Duygusal Uyuşma (Emotional Numbing)
Yoğun stres, yorgunluk, travma veya uzun süreli kaygı; duyguları “kısma” halinde gösterebilir:
“Hiçbir şey hissedemiyorum”
“Duygularım kapalı gibi”
“Yaşamı hissetmiyorum”
Bu, beynin aşırı yüklenmeye karşı kapattığı bir sigorta gibidir.
---
3) Derealizasyon / Depersonalizasyon (Gerçeklikten Kopma Hissi)
Arkadaşının “kendime ve ana yabancılaştım” demesi buraya çok net uyuyor.
Bu durumda kişi:
Kendini dışarıdan izliyormuş gibi hissedebilir
Çevre tuhaf/uzak/gerçek dışı gelebilir
“Gözlerim bulanık”, “odaklanamıyorum” gibi görsel değişiklikler yaşayabilir
Bu çok yaygındır ve sanıldığından çok daha sık görülür.
---
Bu tablo tehlikeli mi?
Hayır.
Ama çok rahatsız edici, yalnız hissettiren, kontrol kaybı hissi veren bir süreçtir.
Fakat iyi haber:
Bu durum tamamen çözülebilir.
Medikal ve psikolojik olarak oldukça iyi bilinen, çalışılmış bir alandır.
---
Bu neye bağlı olabilir?
Arkadaşının yaşadıkları genelde şu durumlarda görünür:
Uzun süreli stres / kaygı
Travmatik olaylar
Gergin ve tükenmiş dönemler
Uyku bozuklukları
Vitamin eksiklikleri (özellikle B12, D, folik asit)
Tiroid dengesizlikleri
Yüksek kortizol
Kaygı bozuklukları
Bazı antidepresanların yan etkisi
Yani biyolojik + psikolojik bir karışım olabilir.
---
Homeopati konusunda net bilgi
Homeopati maalesef bilimsel bir tedavi yöntemi değildir.
Bazı insanlar “iyi geldi” diyebilir ama bu placebo etkisidir.
Arkadaşın uzun süredir ciddi bir sıkıntı yaşıyorken, çözüm olarak doğru yaklaşım daha bilimsel desteklerden geçer.
---
Ne işe yarar? (Gerçek, kanıta dayalı)
1) Biyolojik kontroller
En sık gözden kaçan basamak.
Basit bir kan testi bile çok şey değiştirir:
B12
D vitamini
TSH / T3 / T4
Ferritin
Folik asit
Kortizol
Kan şekeri
Bu değerlerde bozukluk varsa kişi zamanın dışına düşmüş gibi bile hissedebilir.
---
2) Doğru terapi yaklaşımı
Bazı terapistler bu tür dissosiyatif deneyimleri tanımakta zorlanır.
Bu durum için etkili olan terapiler:
EMDR
Somatik Terapi (beden odaklı terapi)
ACT
Bilişsel davranışçı terapi, ama dissosiyasyona özel yaklaşım
Sadece konuşmak çoğu zaman işe yaramaz—bedensel çalışmayı içeren terapi gerekir.
---
3) Grounding (Topraklama) Teknikleri
Bu durumda çok etkili olur.
Mesela:
Buz tutmak veya soğuk suyla yüz yıkamak
Odanın içinde 5 nesneyi saymak
Ayağını yere bastığını fark etmek
3 farklı kokuya dikkat etmek
Derin diyafram nefesi
Beyni “şu an buradayım” moduna getirir.
---
4) Yaşam alışkanlıkları
Özellikle:
Yetersiz uyku
Yüksek kahve tüketimi
Uzun açlık
Sosyal izolasyon
Yoğun ekran kullanımı
Dissosiyasyonu artırır
Bende de var donma. Ama ben buna donakalma diyorum. Çünkü tamda böyle birşey. Asgari düzeyde sorumluluklarını yapıyorum ama usulen. Beynim tehlikeyi algıladığı anda durup öyle kalıyorum. Kendimi sıkıyorum ve vücudum olabildiğince cenin pozisyonunda konumlandırıyorum. Çevremdeki insanların söyledikleri önemsizleşiyor.Merhabalar, yaklaşık 3,5 yıldır bu dertten muzdaribim. Nasıl anlatsam bilmiyorum ama sanki beynim donmuş gibi… Ne düşünebiliyor, ne odaklanabiliyor, ne de gerçekten yaşayabiliyorum. Duygu da hissedemiyorum; sanki boşlukta takılı kalmış gibiyim. Otomatik pilotta gibi, işlerimi zor da olsa yapıyorum ama bazı zamanlar gerçekten çok zor oluyor. Yaşadığımı hissedemiyorum çünkü hem kendime hem de içinde bulunduğum ana yabancılaştım.
Beynin üç tepkisi var: savaş, kaç ve don. Ben çoğu zaman “don” modunda takılı kalmış gibiyimBazı zamanlar kaygım öyle artıyor ki sanki gözüme iniyor, görme netliğim düşüyor, gözlerimi açmakta bile zorlanıyorum. Beynim sanki gözlerimi kapatarak don modunda kendini korumaya alıyor gibi geliyor
Bu konuyla ilgili terapiye de gittim ama maalesef bu sorunuma bir çözüm bulamadım. Son zamanlarda homeopati diye bir şey duydum fakat çevremde bu konuda destek alan kimse yok. “Düşenin halinden düşen anlar” hesabı, kimseye de anlatamıyorum; zaten çoğu zaman anlaşılmıyorumBen bile çoğu zaman ne olduğunu, ne yaşadığımı tam olarak anlamlandıramıyorum. Bende bir gariplik varmış ve çözümsüz bir derdim varmış gibi hissediyorum
Burada bu tarz bir problem yaşamış ve çözüm bulmuş olan ya da homeopatik destek almış biri var mı acaba?
Panik bozukluğum var ve bu durum bende de oluyor arada. Sistem çok yüklenmekten kendini kapatıyor. Bilmiyorum daha önce duydunuz mu sinir sistemi tamiratı diye bir şey var. Hatta instagramda bir sayfa var bununla ilgili nedenini anlatıp çok güzel bilgiler ve tavsiyeler veriyor. Tavsiye ederim. Bu konuyla ilgili vucut duruşunuzu düzeltmenizi tavsiye ederim. Çünkü biz fark etmiyoruz ama bu durumlarda vucut kendini kapatıyor omuzlar gergin ve gogusu kapatıyor. Bol nefes egzersizi tavsiye ederim. Ve vucut taramayı başlattığınız anda bunları fark edip evet şu an odaklanamıyorum şu an böyle biliyorum ama güvendeyim gibi kelimeleri hayatınıza odaklamaya çalışın. Sevdiğimiz bi koku yanında taşı mesela. Dikkat kendine ve bedene kaydiginda kokla. Ama en önce kendine zaman ver. Şu böyle ama geçici gibi kendinle konuşMerhabalar, yaklaşık 3,5 yıldır bu dertten muzdaribim. Nasıl anlatsam bilmiyorum ama sanki beynim donmuş gibi… Ne düşünebiliyor, ne odaklanabiliyor, ne de gerçekten yaşayabiliyorum. Duygu da hissedemiyorum; sanki boşlukta takılı kalmış gibiyim. Otomatik pilotta gibi, işlerimi zor da olsa yapıyorum ama bazı zamanlar gerçekten çok zor oluyor. Yaşadığımı hissedemiyorum çünkü hem kendime hem de içinde bulunduğum ana yabancılaştım.
Beynin üç tepkisi var: savaş, kaç ve don. Ben çoğu zaman “don” modunda takılı kalmış gibiyimBazı zamanlar kaygım öyle artıyor ki sanki gözüme iniyor, görme netliğim düşüyor, gözlerimi açmakta bile zorlanıyorum. Beynim sanki gözlerimi kapatarak don modunda kendini korumaya alıyor gibi geliyor
Bu konuyla ilgili terapiye de gittim ama maalesef bu sorunuma bir çözüm bulamadım. Son zamanlarda homeopati diye bir şey duydum fakat çevremde bu konuda destek alan kimse yok. “Düşenin halinden düşen anlar” hesabı, kimseye de anlatamıyorum; zaten çoğu zaman anlaşılmıyorumBen bile çoğu zaman ne olduğunu, ne yaşadığımı tam olarak anlamlandıramıyorum. Bende bir gariplik varmış ve çözümsüz bir derdim varmış gibi hissediyorum
Burada bu tarz bir problem yaşamış ve çözüm bulmuş olan ya da homeopatik destek almış biri var mı acaba?
Psikolojik destek aldıysanız ve olumlu sonuç alamadiysaniz bir de psikiyatr servisine gidin. Belki ilaçlar ile bir şeyler olabilir. Ayrıca nörolojiye görünebilirsiniz. Bazı epilepsi çeşitlerinde beyin kendini uyku moduna veya kapatma moduna geçebiliyor. Detaylı bir beyin fonksiyonunu ölçen, beynin aktiflik/ pasiflik durumunu inceleyen testler var. Bir gece misafir ediyorlar sizi hastanede ölçümler yapılıyor. Eğer bunlardan da sonuç çıkmazsa ve hayatınızda gerçekten sizde travnma yaratacak depresyona sokacak bir durum hasıl olmadıysa bol bol dua, Tevbe etmenizi öneririm.Merhabalar, yaklaşık 3,5 yıldır bu dertten muzdaribim. Nasıl anlatsam bilmiyorum ama sanki beynim donmuş gibi… Ne düşünebiliyor, ne odaklanabiliyor, ne de gerçekten yaşayabiliyorum. Duygu da hissedemiyorum; sanki boşlukta takılı kalmış gibiyim. Otomatik pilotta gibi, işlerimi zor da olsa yapıyorum ama bazı zamanlar gerçekten çok zor oluyor. Yaşadığımı hissedemiyorum çünkü hem kendime hem de içinde bulunduğum ana yabancılaştım.
Beynin üç tepkisi var: savaş, kaç ve don. Ben çoğu zaman “don” modunda takılı kalmış gibiyimBazı zamanlar kaygım öyle artıyor ki sanki gözüme iniyor, görme netliğim düşüyor, gözlerimi açmakta bile zorlanıyorum. Beynim sanki gözlerimi kapatarak don modunda kendini korumaya alıyor gibi geliyor
Bu konuyla ilgili terapiye de gittim ama maalesef bu sorunuma bir çözüm bulamadım. Son zamanlarda homeopati diye bir şey duydum fakat çevremde bu konuda destek alan kimse yok. “Düşenin halinden düşen anlar” hesabı, kimseye de anlatamıyorum; zaten çoğu zaman anlaşılmıyorumBen bile çoğu zaman ne olduğunu, ne yaşadığımı tam olarak anlamlandıramıyorum. Bende bir gariplik varmış ve çözümsüz bir derdim varmış gibi hissediyorum
Burada bu tarz bir problem yaşamış ve çözüm bulmuş olan ya da homeopatik destek almış biri var mı acaba?