Yıllardır içimde sanki başka bir ruh tasıyormus gibiyim, mesela bişeye karar verecegim zaman insanların beni onaylamasını bekliyorum onaylanmazsam ya yapacağım seyden vazgecıyorum yada kendimi kötü hissediyorum. Bir diğer özelliğimse sürekli insanlarla gülerek konusurum genelde kırmamaya calısırım diğer türlü beni kötü bilmesinler diye, hem sıcakkanlı davranıyorum hemde insanlara karsı korkularım var samimi davranırsam eger hadini aşarmı, keske fazla yüz vermeseydim gibi. Kötü bir huyum ise aniden parlıyorum öfke kontrolu yasıyorum haklıyken kendimi haksız duruma düşüyorum. Mesela bir ortamda bi insan bana laf soktu diyelim karsılık veremediysem günlerce onu kafama takar kendimi ezik gibi hissederim. Gel gelelimki dışarıdan daha farklı görünüyorum beni tanıyan insanlar, sen dışarıdan cok rahat gözüyorsun, senin ne derdin olsun, veya derdimi anlatsam dinlemezler beni yargılarlar, bu sefer daha cok strese giriyorum, içimde yasadıgım duygularla tam tersini yasıyorum. Birinin bana yanlısı oldu diyelim ben onu hayatımdan sildim diyelim o kişinin hala benden özür dileyip gönlümü almasını beklerim eger o da direk beni silerse aklım o kişide kalıyor yine ben yaklasıyorum. Mesela en basitinden kıyafet alacagım zaman bile zevkimi bilemiyorum. Birsey cok cabuk karar veremiyorum. Hep sunu yapsam mı benim için dogru olur benu yapsammı diye ye içim içimi yiyor. Yıllardır bu şekildeyim dış görüntüm cok farklı mesela içinde karar veremediğim olayları ben sunu yapıcam bunu yapıcam diye anlatıyorum bana akıl veren insanlar cok dik baslısın kendi bildiğini yapıyorsun derlerken bile ben yine onların dediklerini yapıyorum. En kötü huyum biri beni eleştirdiği zaman kendimi savunsam bile, günlerce beynimin içinde bi şeyler konusuyor hayattan zevk almıyorum. Bir kac sayfadan bipolar hastalıgını duyduktan sonra kendi piskolojimle cok bagdastırdım. Piskoloj im hiç iyiye gitmiyor yıllarca bu şekildeyim artık bir doktora gitmek istiyorum ama bir türlü gidemiyorum devlete gitsem Ankara da bildiğiniz piskolog varmı