Kızlar merhaba, bende 10 gun once bebegimi 18 haftalıkken kaybettim ,bundan 2 sene evvelde erken suyum geldiği icin 15,5 haftalıken kaybetmiştim, inanın bu yazıyı aglayarak yazıyorum, sizlerin 2008 senesinden beri yazdıklarınızı okudum ve bu gune kadar geldim ,benim duygularımı ancak sizler anlayabilirsiniz cunku sizlerde bebeklerinizi kaybetmissiniz, dun bir magazada bebek kıyafetlerini gorunce kasadaki kıza aglayarak bebegimi kaybettigimi soyledim kızda şaşırdı doğal olarak.
Olayları kısaca anlatim sizlere, 15 haftalıkken gece tuvalete gittiğimde sancı çekerek tuvaletimi yapiyordum ve birazda kanamam vardı doktoru aradığımda idrar yolu enfeksiyonu olmuş olabilirsin dedi ve ertesi gunu beni yanına çağırdı, ertesi gunu sancım dahada arttı ve doktora gittik rahimağzı yarım santim açılmış dedi ve acilen hastaneye yatıyorsun ve dikiş atıcaz dedi, neyse ertesi gun dikiş atıldı 5 gun hastanede kaldım herşey yolunda olarak eve dondum ve bana artık dinleneceksin dedi 20. haftayı görmemiz lazım dedi, ve ben arkadaşlar 2 hafta sonra sancıyla şitdetli ishal oldum ve ertesi sabah ayağıma kramp girerek uyandım ve biraz hızlı kalktım yattığımda sola dönerken suyum geldi, o anki vicdan azabımı sizlere anlatamam neden o hızla kalktığımı defalarca kendime sordum, ve doktoru çığlık çığlığa aradım o kadar şoktaydımki çünkü dikiş atılınca kurtardık diye düşünüyordum ama daha evvelki bebeğimi de suyum gelerek kaybetmiştim o yüzden bebeğimi kaybettiğimi anlamıştım.
İşte böyle şu anımı sorarsanız herşeye ağlıyorum, ruh durumum hiç iyi değil, Allahtan ay sonu tatile gidicez bilemiyorum ilkinin acısını cok zor attlatmıştım, bunu nasıl atlatırım ,bu arada doktorum hala rahimağzı yetersizliğimi emin değil, 40 ın dolsun gel görüşelim bende doktor arkadaşlarıma bir sorayım dedi.