mrb arkadaslar gecenlerde erkek arkadasımla olan problemleri ve azcok kendimi anlatmıstım size..persembe günü ayrıldım ondan.cünkü bana asktan cok acı verdiğini gördüm ikimizde böyle olsun istemezdik ama sanırım ayrılmak en mantklı olanıydı..hayatım boyunca bi bukadar daha sevebilirm miyim bilmiyorum ben bundan 5 gün önce sadece sevgilimi değil; annemi,babamı,kardesimi,en yakın arkadasımı,hayat arkadasımı kaybettim..nefes almakta güclük cekiyorum tıpkı canımı yaktığı zamanlar yasadığım gibi..ama artık özür dileyip sarılan hickimse kalamdı..ayrılmak zorundaydım cünkü o cok nasıl desem pasif kalıyordu yanımda onun icin hayat toz pembeydi benim icinse zor onun icin tutulmayan söz önemli değildi benim icinse söz namus..yapamadım iste olmadı..her kırdığında yeni bir söz verip verdiklerini tutmayıp daha cok kırdı beni yıkıma gittim yavas yavas bunu ona da söyledim saklamadım ama göz görmeyince gönül katlanıyor demekki..bir sürü msj var telefonumda emailimde bir sürü mail beni nekadar cok sevdiğini anlatan canının cok yandığını ama dön dicek yüzü kalmadığını beni cok üzdüğünün farkında olduğunu ama bensiz yapamadığını uyuyamadığını anlatan bir sürü mesaj..hicbirine cvp vermedim cünkü artık bitmesi gerekiyordu zaten..canım cok yanıyor kendimi toparlayamıyorum birtürlü ayrılmadan önceden beri hergün ağlıyordum zaten ama artık daha cok ağlıyorum her an her saniye..barıs demeyin bana dön demeyin cünkü hayatta en son isteyeceğim sey bile onu bırakmak olamazdı mecbur kaldım zorundaydım cünkü onlayken daha cok yanıyordu canım..lütfen yardım edin