canım benim...sağol... öyle karmaşık duygularla dolu ki içim. Eşimi elbette seviyorum. Ama bizim ilişkimiz hep benim fedakarlıklarım üzerine kuruldu. hayallaerimden vazgeçtim, ankarada kaldım ben onun için. eşim erkeklerin belki de çoğu gibi odundur :) yani aslında, beni sevdiğini söyler, öper koklar, ev işlerinde hep yardım eder ama en ufak bir zeka pırıltısı en ufak bir dolaylı anlatım, en ufak bir sürpriz yoktur ilişkimizde. bazen düz bir "seni seviyorum"da öte şeyler bekliyorum. minik bir not, hoş bir bakış, plansız bir etkinlik...ne biliyim farklı birşeyler... çok düzdür bu konularda eşim...yani ne yapsam da eşimi mutlu etsem düşüncesi yoktur. evlilik yıldönümü ve d. günümde bir organizasyon, bir hediye hepsi o. senelerdir böyleydi. söyleyip anlatmam da kar etmedi hiç bir zaman. şimdi aralıkta d.günüm var mesela, inanın bir çiçek alsın bile istemiyorum. sebepsiz alınan 1 papatya daha kıymetli gözümde. ama aylardır yok yok...
manevi tatmini yaşayamıyorum yani, seviyor mu seviyor ama ben duygusal anlamda doymuyorum. cinsellik konusundaki sıkıntılarımızı zaten biliyorsunuz. tekrar açmayacağım, benim gösterdiğim sabır ve tahammül çok fazla... Bazen sosyal anlamda bile tatminsizlik hissediyorum. Böyle söyleyince çirkin görünücek biliyorum ama, eşimin ailesinin sosyal statüsü ile benimki bir değil. çok seviyorum onları, asla saygısızlık etmem ama farklıyız işte. Eşim benim annemle politika da konuşabilir, futbol da... ya da günlük hayattan herhangi birşey. benim onun ailesiyle tek konuşabildiğin, konu komşu akrabadan kim ne yapmış, ne demiş... ya da standard ev işleri. Eşim evlenince girdiği ortam,yani aile ortamı farklılaştı. çok mutlu. bense kendimi iyi hissetmiyorum onlarlayken, memleketine gittiğimde yani... Söylemek istediğim, o anlamda da bir tatminsizlik var. Bütün bunları çok sorgular oldum son zamanlarda. çok severek evlendim eşimi, 2.5 yıldır evliyiz, birlikte, sadec ikimizken de çok güzel vakit geçiririz, ama iyi mi yaptım evlenmekle diye düşünürken buluyorum kendimi. Beni biraz olsun seven biri de bu kadar mutlu edebilirdi sanki... allak bullak kafam... biraz nefes almaya ihtiyacım var sanki. inanın son zamanlarda namazlarımı bile aksatıyorum, ya da namazda bile kafam bunlarla dolu...boğulmuşum sanki

Rabbim feraha çıkarır inşallah
kuzum senin eşin benım kocanın kaybettiği kardeşi olabılırmı ya cnm butun kadınların istekleri ve butun erkekler böyle sanırım benım eşimde d.gunu evlılık yıldönumu harıcınde pek sey yapmaz dilimde tuy bıttı demekten artık yapsanda kıymetı yok diyorum bazen ama herkesın sorunu o ama ben kocamı cok sevıyorum ve oda benı artık ben takılmıyorum onunda huyu boyle dıyorum baska birsürü artısını görmeye calışıyorum benım için mutfak masasını bile ben söylemeden toplaması benı mutlu edıyor mesela benım sevdiğim yiyecekleri alması yada sağlıklı beslenım dıe organık urunler alması gece üstümü örtmesi hastalandığımda bakması cnm temızlık yapıp kendını yorma demesi akşamları masaj yapması eeee bunlardan baktım mutlu oluyorum nıye duz olduğu için süreklı sorun çıkartayım süprizlerde olmayı versin kimse dört dörtluk değildir cnm herkesin eksisi artısı vardır artıların görursek ınsanların daha mutlu oluruz ailesi ve benım ailem ben babamla tatile gider casınoda sabahlar içki içer sigara içerim ben babamla arkadaş gibiyim benım ailem öyle die herkesın ailesınden onu bekleyemiz onlarda öyle belkıde cok rahatız dıe onlarda bızı eleştiriyor ailesinin yanına senede 1 2 kerede giderim herkesı sevmek zorunda değilim ama anlaşmak zorundayım onların seviyesine inerim sohbetimi ederim çıkar gelirim aslında hayat o kdr kısaki ve sağlıktan ötesi yok bunları dert bile etmeye değmez ama insanız işte sen cok akıllı zekı bir kızsın kendını guzel yönlendıreceğini biliyorum ve herşeyi düzelteceksin