- 2 Mart 2012
- 24.007
- 55.979
- 798
- Konu Sahibi pirayegibi
- #41
Bu his durumu en az 1 sene sürüyor.
Ben o dönemi 3 kızımda da yaşadım.
Hep eşimden boşanma düşüncesiyle geçti. 1 yıl dolunca normale döndüm.
Hormonlar ancak dengeyi buldu galiba :)
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Sadece yorgunum
- Konu Sahibi pirayegibi
- Başlangıç Tarihi
Ben o dönemi 3 kızımda da yaşadım.
Hep eşimden boşanma düşüncesiyle geçti. 1 yıl dolunca normale döndüm.
Hormonlar ancak dengeyi buldu galiba :)
- 10 Temmuz 2018
- 5.935
- 7.244
- 148
- 44
- Konu Sahibi pirayegibi
- #42
38 yasındayım ve tüp bebek tedavisi görüyorum
tam da bu korkulara sahibim.
bu yaşıma kadar rahat özgür yasadım
korkularım cok cok fazla
- 3 Ekim 2010
- 11.499
- 3.813
- 448
- Konu Sahibi pirayegibi
- #43
Herkes bir parça korkar, bende hazır olmadığım için henüz istemiyordum ama hayat bizim planlarımızı çok fazla sallamıyor işte :)
Şuan 20 aylık bir kuduruk annesiyim
Ama çok tatlılar, büyüdükçe zorluğuyla doğru orantılı olarak güzelliği de artıyor.
Beni görünce anniiiğ demesi, koşması, o gülüşü, her şeyin dikkatini çekmesi, hele o anlamsız kelimeleri. Daha küçükken karşılık veremediği için pek fazla anlayamıyorsun
Özgürlük resmen başa bela bu arada, alışınca insan vazgeçemiyor..
- 10 Temmuz 2018
- 5.935
- 7.244
- 148
- 44
- Konu Sahibi pirayegibi
- #44
evet erteleye erteleye 38 e geldimHerkes bir parça korkar, bende hazır olmadığım için henüz istemiyordum ama hayat bizim planlarımızı çok fazla sallamıyor işte :)
Şuan 20 aylık bir kuduruk annesiyim
Ama çok tatlılar, büyüdükçe zorluğuyla doğru orantılı olarak güzelliği de artıyor.
Beni görünce anniiiğ demesi, koşması, o gülüşü, her şeyin dikkatini çekmesi, hele o anlamsız kelimeleri. Daha küçükken karşılık veremediği için pek fazla anlayamıyorsun
Özgürlük resmen başa bela bu arada, alışınca insan vazgeçemiyor..
zaten son birkaç senedir de olmadıgını öğrendim
bir yanım anneliği tatmak isterken bir yanım da çok korkuyor
bazı kişilerin hiç korkusu yok hatta benim korkularım da onlara garip gelıyor
hep o kafada olmak istiyorum şuanda
allah yavrunuzu size bağışlasın , sağlıklı uzun ömür versin
- 8 Nisan 2017
- 57.178
- 303.376
- 698
- Konu Sahibi pirayegibi
- #45
O kadar hissediyorum ki bunu defalarca kez arkadaşlarımla dertlesirken söylemişligim var
Ruhum duygularım yorgun herşey ağır geliyor yük yük üstüne biniyor insan daraloyor .
Benim inişli çıkışlı bı hayatım var hep böyleydi paldır küldür yaşıyorum ki hayatı bedenim kaldırsada ruhum kaldırmıyor artık
Bunun soyledigimde bana yüklenen bile olmuştu
O kadar zor ki
Sende ki sanırım lohusa depresyonu denilen o ve ya bu kadın olmak gerçekten çok zor yük ustune yük alıp omuzlamak
Allah yardımcın olsun ins
Belki de hayatndda biseyler i değiştirerek mutlu olabilirsin fikir olarak dedim aklımda hiç bişey yok aslında
Emin ol bende karmakarışıgim ve çok yorgunum
- 3 Ekim 2010
- 11.499
- 3.813
- 448
- Konu Sahibi pirayegibi
- #46
Evet, o insanlar neyin kafasını yaşıyorsa bende yaşamak isterdim...
Benim çevremde de var öyle, benden yaşça küçük sanırım 25 falan anca var kızın 1 oğlu vardı benim oğlumdan 9 ay küçük, bir de kızı oldu işte 2-3 aylık falandır. Yani oğlu 10 aylıkken falan 2.ye hamile kaldı.
Biraz hayat tarzı aslında bence, kişinin hayattan beklentileriyle alakalı.
- Konu Sahibi pirayegibi
- #47
ne güzel yazmışsınız yaa, peçeteye sarıp götürme kısmı beni çok duygulandırdı, ben öyle büyüdüm çünkü yani annem hep öyle yapardı işten dönerken. Hepimiz evlatlarımızla güzel günler görelim inşallah. İnsan ne için yaşıyor ki zaten...İlk zamanlar çok zor oluyor ama iki üç yaşına geldiğinde bıcır bıcır sizinle konuşmaya başladığında "can yoldasınız " olacak.Alisverislerinizde fikrini bile söyleyecek size.Birlikte girilen kabinler eğlenceli hale gelecek.Erkeklerin hayatında da bebekle beraber değişiklik elbette ki oluyor ama annenin hayatı tamamen değişiyor.Su an eşinle konuşmak istemiyorsun çünkü buyuk olasilikla birseyin değişeceğini de onun tarafından anlaşılabileceğini de düşünmüyorsun.Yasadiklarini ve hissettiklerini anlıyorum ve benzer şeyler yaşıyorum.Sacimi en son doğumdan birkaç gün önce kestirdim ve kuzum su an 10 aylık!! Etrafimda bebegi birakabilecegim kimse yok.Ailemin bulunduğu şehre gitsem ve bebegi birakip banyoya gitsem annemi uyurken buluyorumSu an esim gece 00:30 da eve geliyor.Sansliysam aksam birka saat diger kizimi alip gorev yaptıgi yere götürüyor. Yasadigim yer ilce merkezinden uzak ve toplu tasima minubusle yapiliyor ... 30 dakikada bir .Minubus dolu geçerse digerini iki cocukla ve kocaman bir pusetle beklemeyi gozum yemedigi icin sadece hafta sonu merkeze iniyorum.Diger zamanlar aksam 7 ye kadar ev...sonra park gezmesi. Bu surecin gecici oldugunu söylemek istiyorum.İsyerindeyken veya öğle arasında yemekte ansizin onu ozleyecegini,
kuzunun sevdiği bir yiyeceği eve dönünce ona yedirmek için peceteye sardigin gunlerin geleceğini biliyorum.Kuzunu kokla benim için.
Bu arada annenizin uyuma kısmıda güldürdü beni :) bende anneme biraz bak yemek yapayım dedim, salona döndüğümde annem koltukta uyuyordu, oğlumda yerde kendi kendi oynuyordu. İçimden anneme çok kızmıştım.
- 3 Ekim 2010
- 11.499
- 3.813
- 448
- Konu Sahibi pirayegibi
- #48
O kadar hissediyorum ki bunu defalarca kez arkadaşlarımla dertlesirken söylemişligim var
Ruhum duygularım yorgun herşey ağır geliyor yük yük üstüne biniyor insan daraloyor .
Benim inişli çıkışlı bı hayatım var hep böyleydi paldır küldür yaşıyorum ki hayatı bedenim kaldırsada ruhum kaldırmıyor artık
Bunun soyledigimde bana yüklenen bile olmuştu
O kadar zor ki
Sende ki sanırım lohusa depresyonu denilen o ve ya bu kadın olmak gerçekten çok zor yük ustune yük alıp omuzlamak
Allah yardımcın olsun ins
Belki de hayatndda biseyler i değiştirerek mutlu olabilirsin fikir olarak dedim aklımda hiç bişey yok aslında
Emin ol bende karmakarışıgim ve çok yorgunum
Ha bir de o kesim vardı değil mi? Destek olacağına köstek olan..
Bana da at gitsin o zaman çöpe diye dalga geçer bir üslupla cevap veren olmuştu.
Ve ya bak çok konuşuyorsun diye hissettiklerimi anlatmamı isyanla bağdaştırıp Allah elinden alır görürsün bak diyen.
Allah uzun ömürler versin evlatlarımıza.
Hani ortada psikoloji bozulacak bir durum yok..
En komiği de bu insanlar 2 saat uykusunu az alsa ertesi gün iyi uyuyamadım diye sinirli, gergin olan rahatlığından asla ödün vermeyen tipler ama size geliyorlar bir alışamadın, zor geldi sana, herkes çocuk yapıyor diyebilecek kapasitedeler. Hep derim biraz empati, illa başına gelmesi gerekmiyor.
Son düzenleme:
- 8 Nisan 2017
- 57.178
- 303.376
- 698
- Konu Sahibi pirayegibi
- #49
Çok güzel anlatmışsin o tipleriHa bir de o kesim vardı değil mi? Destek olacağına köstek olan..
Bana da at gitsin o zaman çöpe diye dalga geçer bir üslupla cevap veren olmuştu.
Ve ya bak çok konuşuyorsun diye hissettiklerimi anlatmamı isyanla bağdaştırıp Allah elinden alır görürsün bak diyen.
Allah uzun ömürler versin evlatlarımıza.
Hani ortada psikoloji bozulacak bir durum yok..
En komiği de bu insanlar 2 saat uykusunu az alsa ertesi gün iyi uyuyamadım diye sinirli, gergin olan rahatlığından asla ödün vermeyen tipler ama size geliyorlar bir alışamadın, zor geldi sana, herkes çocuk yapıyor diyebilecek kapasitedeler. Hep derim biraz empati, illa başına gelmesi gerekmiyor.
- 6 Eylül 2010
- 1.188
- 2.151
- 333
- Konu Sahibi pirayegibi
- #50
Ya sizi çok iyi anlıyorum ben severek evlendiğim tatlı bir kocam olmasına rağmen inanın ilk çocuğum kızım dünyaya geldikten 5 ay sonra az daha o psikolojiyle boşuyordum adamı. :) Gerçi hala boşasam mı acaba diye düşünüyorum ama :)) Neyse size dönelim bu kabullenememe safhası 2. çocuğun gelişiyle anca geçer. Hep bir umut özgür olacağım kendime ayıracağım kaliteli bir zaman olacak kafasıyla yaşarsınız çocuğunuz biraz büyüyünce rahatlarsınız. Allahtan çalışıyormuşsunuz sabredin işe geri dönünce bakıcı ya da güvenilir aile üyelerinizden destek alın. imkanınız varsa elinizi hiçbir işe sürmeyin işiniz ve bebek yeterde artar. Her fırsatta uyuyun dinlenin. Eşinizden beklentinizi olabildiğince düşük tutun yerlerde sürünsün beklentiniz o kadar diyim o zaman öfke nöbetleriniz azalır biraz. mükemmel anne olucam herşeye yetişicem diye kasmayın fazla pipirikli olmayın aman dikkat hepten yanar beyniniz. sakin relax. Şahane sağlıklı bir çocuk dünyaya getirdiniz harikasınız. birkaç ay içinde gülücükler agucuklar hoşunuza gidecek 6 ay sonra ek gıda başlayacak orada az daha dişinizi sıkın 1. seneyi atlatınca biraz sakinleşeceksiniz. 3. yıldan sonrası çok daha kolay.
- Konu Sahibi pirayegibi
- #51
Benzer süreçlerden çoğu kişi geçer
Çocuğu eşinize bırakın
Başlangıçta kısa bırakın eşiniz de alışır
Siz evde olunca avutmaya çalışmaz al diye verir ama siz yokken susturur büyüdükçe süre uzar güzel zaman geçirince kendi talep eder
Şimdi de düzenli görevler verin eşinize
Her gün yapılacak olanlar her hafta yapılacak olanlar vs
Mesela pazara gitsin sorumluluk olsun ya da bebeğin bezini takip edip o alsın vs
Bir de doğum sonrası özel hayat sekteye uğruyor bu da hem kadını hem erkeği geriyor
Biraz da o tarz faaliyetlere Zaman ayırmak lazım
Bu arada oğlum 8 yaşında 3 gece ayrı kaldık ilk defa onlar baba ile tatilde ben iş için bizim şehirde
Uzun zamandır yapmadığım tatili yaptım
Çocuğu eşinize bırakın
Başlangıçta kısa bırakın eşiniz de alışır
Siz evde olunca avutmaya çalışmaz al diye verir ama siz yokken susturur büyüdükçe süre uzar güzel zaman geçirince kendi talep eder
Şimdi de düzenli görevler verin eşinize
Her gün yapılacak olanlar her hafta yapılacak olanlar vs
Mesela pazara gitsin sorumluluk olsun ya da bebeğin bezini takip edip o alsın vs
Bir de doğum sonrası özel hayat sekteye uğruyor bu da hem kadını hem erkeği geriyor
Biraz da o tarz faaliyetlere Zaman ayırmak lazım
Bu arada oğlum 8 yaşında 3 gece ayrı kaldık ilk defa onlar baba ile tatilde ben iş için bizim şehirde
Uzun zamandır yapmadığım tatili yaptım
- Konu Sahibi pirayegibi
- #52
pirayegibi
merhaba nasilsin ? Ocak annelerine uğramıyorsun artık. Ben senin depresyonda oldugunu düşünmüyorum. Evde herkes yapması gereken görevi yapmadığı için sana aşırı yük binmiş ve mutsuzsun. Kim olsa ayni serzenisi gösterir. Esin görevlerini bugün üzerine alsın sen enerjini toplar ve bu ruh halinden çıkarsın. Benim tavsiyem sadece senin psikologa gitmen değil, esinle çift terapistine gitmen. Diğer tavsiyem evde işler bitmez eşine çocuğun altını temizler misin ben şu işi acil yapicam diyip hergun en az 2 kere bu görevi verip alistirman , yeme zamanı geldiğinde de şu tabağın sonunu sen verir misin diyip ona yedirmek. Bugün kolum ağrıyor sen gezdirir misin. Diye diye diye bebekle bağını kurman ilk etapta yapacagin şey , o bağ kurulduktan sonra otomatikman sorumlulukları üzerine alacak. Ve sen demeden o yapacak. Ha bunlar kolay degil belki zaman alacak ama çocuğun sorumlulukları daha uzun süreceği için eşini buna alistirman mantıklı olan.- Konu Sahibi pirayegibi
- #53
Henuz yurumuyor, dogru duzgun oturamaz pat pat duser, yurume hircinligi yok vs, 2 yas sendromuna epeyce var, yani rahat olunan bir donem..
Korkutmak degil ama 3-4 yasina gelene kadar cocugunu tek basina buyutenlere gun yuzu yok..
Bunu kabullenmezsen cok yipranirsin.
Kendine zaman ayirdigin zamanlarda gelicek ama sabir.
Esin destek degilse, git spora vs yazil, haftanin 2-3 gunu zoraki bakacak, emr-i vaki olacak mecbur.
- 25 Eylül 2011
- 7.494
- 11.335
- 498
- Konu Sahibi pirayegibi
- #54
Bence bebegin yoegunlugumdan ziyade esinizin ilgisizligi yoruyor sizi.
Alin karsiniza komusun seffaf olun bu konuda..belki yaptiginin farkinda bile degildir
Alin karsiniza komusun seffaf olun bu konuda..belki yaptiginin farkinda bile degildir
- 29 Temmuz 2018
- 751
- 597
- 18
- Konu Sahibi pirayegibi
- #55
Lohusa depresyonu olabilir ve ailelerden kimse gelmiyor mu yaniniza yardıma.
Allah yardım etsin kolayliklar versin zor durumdasiniz kolay değil ve haklisiniz.
Sürekli bu sekilde iyi olmanız mucize olurdu ama lütfen bu gidise bi son verin.
Yardim alın ailelerden gezin sosyallesin.
Her seye kosturmayin ve kendinizi tuketmeyin şu an bebeginizle mutlu mwsut olmaniz gereken zamanlardasiniz ve inşallah olursunuz. Allah sabır versin.
Allah yardım etsin kolayliklar versin zor durumdasiniz kolay değil ve haklisiniz.
Sürekli bu sekilde iyi olmanız mucize olurdu ama lütfen bu gidise bi son verin.
Yardim alın ailelerden gezin sosyallesin.
Her seye kosturmayin ve kendinizi tuketmeyin şu an bebeginizle mutlu mwsut olmaniz gereken zamanlardasiniz ve inşallah olursunuz. Allah sabır versin.
- 23 Mart 2017
- 2.541
- 4.827
- 63
- Konu Sahibi pirayegibi
- #56
Zaten aslında mutsuzluğumun temel sebebi de ise başlayacak olmamİlk zamanlar çok zor oluyor ama iki üç yaşına geldiğinde bıcır bıcır sizinle konuşmaya başladığında "can yoldasınız " olacak.Alisverislerinizde fikrini bile söyleyecek size.Birlikte girilen kabinler eğlenceli hale gelecek.Erkeklerin hayatında da bebekle beraber değişiklik elbette ki oluyor ama annenin hayatı tamamen değişiyor.Su an eşinle konuşmak istemiyorsun çünkü buyuk olasilikla birseyin değişeceğini de onun tarafından anlaşılabileceğini de düşünmüyorsun.Yasadiklarini ve hissettiklerini anlıyorum ve benzer şeyler yaşıyorum.Sacimi en son doğumdan birkaç gün önce kestirdim ve kuzum su an 10 aylık!! Etrafimda bebegi birakabilecegim kimse yok.Ailemin bulunduğu şehre gitsem ve bebegi birakip banyoya gitsem annemi uyurken buluyorum
kuzunun sevdiği bir yiyeceği eve dönünce ona yedirmek için peceteye sardigin gunlerin geleceğini biliyorum.Kuzunu kokla benim için.
Yaklaşık bir ay sonra
Ona kiyamiyorum odadan çıktığımda peşimden ağlıyor
Çok zor gelecek ayrılık ikimize de
Aslında merkezde oturuyuruz
Ve oğlumu arabasına koyup bir saate yakın dolaşıyoruz sonra parka götürüyorum
Komsulari felan görmekte iyi geliyor ama sürekli olan yorgunluğum gitmiyor üstümden
Allah evlatlarınıza sağlıklı uzun ömürler nasip eylesin
- 23 Mart 2017
- 2.541
- 4.827
- 63
- Konu Sahibi pirayegibi
- #57
İlgisizlikten ziyade aslında hayata bakış acımız aynı değil
Mesela bebegimizi sünnet ettirecegiz ben ise baslamadan bir ay sonra başlayacagim ama eşim hiç düşünmüyor bunu
Eee bir ay kalmış bu çocuk başka eve mi alışsin ablam bakıcak sünneti mi iyileşsin yoksa benden ayrılığa mı alışsın yok adam düşünmüyor
ben işe başlamadan önce ki haftayı düşünüyormuş bu kadar ki mantıksız bir düşünce işte
Yoruluyorum ona ifade edememekten ve hiç hassas olmamasindan
Kurban için bıçak almış bıçak kağıda sarılı ama yerde düşünebiliyor musunuz
Bebeğim sürünüyor ve o kağıdı yirtması iki dakikasını bile almaz yoruluyorum herseyi ben düşünmekten
Dediğiniz gibi eşim yoruyor beni ama ilgisizlikten dolayı değil hassassizliktan dolayı
- 23 Mart 2017
- 2.541
- 4.827
- 63
- Konu Sahibi pirayegibi
- #58
Ailelerden benim Ailem arada sırada geliyor annem o arada bakıyor ama dışarı çıkamıyorum yine de başkasının kucağına alması bile rahatlatıyor beni
Eşimin ailesi deseniz kv aramıyor beni
Buradaykende televizyon izliyor
Bebeğim uyandıktan sonra götürüyorum al babaannesi sev vakit geçir diye bakıyorum ko yine uyutmaya çalışıyor beni rahatlatmaktan daha çok sinir ediyor
Aslında bebeğime karşı güler yuzluyum hep hani o farkında değil iyi gitmeyen birseyler olduğunun ama ruhum böyle
- 23 Mart 2017
- 2.541
- 4.827
- 63
- Konu Sahibi pirayegibi
- #59
Ahh ne iyi olurdu
- 19 Kasım 2013
- 18.764
- 33.852
- 798
- Konu Sahibi pirayegibi
- #60
Bende yorgunum.
Sizi anlıyorum.
10 günlük oldu bebeğim bugün birde kızım var 6 yaşında şimdiden bunaldım.
Kolay değil evet ama biliyorum ki hep böyle gitmeyecek. Bebeğim biraz büyüsün hep beni istemeyecek,biraz oyalanabilecek başka şeylerle,bende biraz nefes alabileceğim. Eve kapanmayın,ben şimdiden çıktım dışarı 2-3 kez,mecbur kaldım aslında belki bana kalsa çıkmazdım ama iyi geldi inanın dışarı çıkmak. Ki zaten 1 ay sonra okullar açılacak,yorucu bir maraton başlayacak benim için kızım ilkokula başlıyor,bale okulu başlıyor ve benden başka kimse yok götürüp getirebilecek,eşim yoğun çalışıyor,şimdiden kendimi de bebeği de hazırlamaya çalışıyorum. Hani bir tabir vardır tırnağın varsa kaşınırsın diye o hesap,kendi kendime ve çocuklarıma yetebilmeyi umuyorum gözümü karartıp.
Sağlıklı olsunlar da zamanla herşey oturuyor.
Sizde eşinizle konuşun,biraz daha destek isteyin
Sizi anlıyorum.
10 günlük oldu bebeğim bugün birde kızım var 6 yaşında şimdiden bunaldım.
Kolay değil evet ama biliyorum ki hep böyle gitmeyecek. Bebeğim biraz büyüsün hep beni istemeyecek,biraz oyalanabilecek başka şeylerle,bende biraz nefes alabileceğim. Eve kapanmayın,ben şimdiden çıktım dışarı 2-3 kez,mecbur kaldım aslında belki bana kalsa çıkmazdım ama iyi geldi inanın dışarı çıkmak. Ki zaten 1 ay sonra okullar açılacak,yorucu bir maraton başlayacak benim için kızım ilkokula başlıyor,bale okulu başlıyor ve benden başka kimse yok götürüp getirebilecek,eşim yoğun çalışıyor,şimdiden kendimi de bebeği de hazırlamaya çalışıyorum. Hani bir tabir vardır tırnağın varsa kaşınırsın diye o hesap,kendi kendime ve çocuklarıma yetebilmeyi umuyorum gözümü karartıp.
Sağlıklı olsunlar da zamanla herşey oturuyor.
Sizde eşinizle konuşun,biraz daha destek isteyin
Benzer Konular
