27 yaşındayım ve nişanlıyım...evlilik meselesinden benim kadar yoktur çekeni diyordum varmış kızlar...kısaca anlatayım...lisede ve üniversitede hatta sonrasında tam 9 yıl bir adamı sevdim...o gitti başkasıyla evlendi...arada tanıştırmak isteyenler veya tanışmak isteyenler oldu reddettim...aşk bir anda gelirdi habersizce, bana göre...ama aileme yakın bir iş yerinde çalışmaya başlayınca taliplerin ardı arkası kesilmedi...abartısız diyorum günde 3 görücüm olduğu,her hafta sonu biriyle çay içtiğim aylar olmuştur...şimdiye kadar bu taliplerden sadece üç tanesiyle çay içmenin ötesine geçtik...sevgilim diyebileceğim üç adam oldu hayatımda...üçüncüsü ile şu an nişanlıyım ve mutluyum...geçmiş dönemlerde kimseyi beğenemediğimden suçlandığım,aile ve çevre baskısından bıktığım,canımdan bezdiğim hakikaten ben evde mi kaldım dediğim çok olmuştur...belki ailem veya arkadaşlarım vasıtasıyla talip olan kişi sayısı 80 i geçmiştir,bu yedi yıllık süre zarfında...zaten sırf 21 tanesi ile çay içip dışarda tanıştım...bu süreçler de çok yıprattı beni...hep engeller,laflar sözler,dedikodular,bir türlü içime sinmemeler...şu anki nişanlımla bir de bunu deneyim bakalım,tanışmaktan bir şey olmaz deyip tanıştım ve oldu...çok şükür her şey yolunda...size tavsiyem bu süreci geçiriken,dua etmeniz,fetih suresini bol bol okumanız,sosyal çevreye önem vermeniz ve kafanıza başkalarının söylediğini pek takmamanız...zaten önce yok mu birisi diyenler şimdi düğün ne zamn diyor...