Sanırım takıntı hastası oldum.

noclearmind

WTF?
Kayıtlı Üye
12 Eylül 2014
3.790
6.952
Artık kendimden yorulduğumu fark ettim. Olur olmadık şeyleri kafama takıp günlerce düşünmekten sıkıldım. Yolda yürürken bile '' yok şu insan niye benim arkamdan yürüyor beni mi takip ediyor , yok şu reklam panosu kafama düşse şimdi acıdan kıvranarak ölürsem, sevgilim neden yazmadı napıyo nerde kaza mı yaptı vs '' paranoyaklıklarımdan bunaldım. Düşünmekten baş ağrısı çektiğimi biliyorum artık. Ailem de biliyor çok takıntılı olduğumu her şeyin farkındalar. Ama ben tedavi olmak istiyorum diyemiyorum. Çünkü anneminde ruh sağlığı bozuk ve ilaç kullanıyor. Ya bana derlerse bu yaşta ne psikiyatrisi otur oturuduğun yerde diye ? sanırım 30 yaşında balataları sıyırmış bi kadın olacağım. Arkadaşlarım sevgilim bu durumumdan rahatsız olmaya başladılar. Olur olmadık öfke patlamaları bağırmalar çağırmalar erkek gibi küfür etmeler. İş yerinde insanları azarlamam..
Hayatımı kendi kendime bitiricem sanırım.
Her şeyi hızlı yaşadım, belki de bundan kaynaklı. Annemi hayata tutundurmak isterken kendi hayatımdan vazgeçmişim. Kendime bi değerim kalmamış benim.
Bu piskolijiden kendi kendime kurtulmanın imkanı var mı ?
 
Ben hala yaşıyorum. Kendine değer vermelisin özel olduğunu hisset

Sorun orda. Sürekli kendimi birileriyle kıyaslayıp düşük olduğumu hissediyorum. Aslında biliyorum ki okul, iş kendini geliştirme olarak çok şanslıyım ama kendimi bu düşüncelerden alıkoyamıyorum.
 
Eğer kendini değerli kalsaydın kendini küçük görmek yerine hobilerini meydana çıkarırdın mutlu olduğunu görürdn bide burcunuzu öğrenebilir miyim
 
Psikolojinin bozulmasının yaşı mı olur yahu? 4-5 yaşında çocukların bile psikolojisi bozulup pedagog desteği alıyor.

Bariz psikoloğa gitme zamanın gelmiş. Git bi iki muhabbetin belini kır. Biz şimdi hayat güzel lalalaylaa, kuşlar ötüyor, heryer yeşil, denizler de mutlu insanlar var, kelebekler uçuş uçuş ohh miss desekte anlık gaza getiririz. İçindeki problemi çözmen gerek onu da uzmanla halletmelisin.
 
Psikolojinin bozulmasının yaşı mı olur yahu? 4-5 yaşında çocukların bile psikolojisi bozulup pedagog desteği alıyor.

Bariz psikoloğa gitme zamanın gelmiş. Git bi iki muhabbetin belini kır. Biz şimdi hayat güzel lalalaylaa, kuşlar ötüyor, heryer yeşil, denizler de mutlu insanlar var, kelebekler uçuş uçuş ohh miss desekte anlık gaza getiririz. İçindeki problemi çözmen gerek onu da uzmanla halletmelisin.
İçimde bastırılmış duygular var bunun bende farkındayım, ama nasıl aşacagımı psikoloğa gidip ne diyeceğimi bile bilmiyorum.
 
İçinde bir şey olduğunu söylemesen de anlaşılıyor zaten yazdıklarından. Piskoloğa gidince konuşursun düşünme ne konuşacam diye. Sen yalnızsın sanırım seni senin gibi anlayan biri yok gibi geliyor bana
 
İçimde bastırılmış duygular var bunun bende farkındayım, ama nasıl aşacagımı psikoloğa gidip ne diyeceğimi bile bilmiyorum.

Psikoloğa gidip başlayınca anlatmaya kendin bile şaşıracaksın, çorap söküğü gibi gelir ardı ardına herşey.

Bak bence anlatmaya önce arkadaşından ya da sevgilinden başla. Öyle tek başınayken içinden geçenleri, saçma geleceğini düşündüğün korkularını herşeyi anlat güvendiğin kişiye. Ağla, umutsuzluğunu dile getir. O bile çok işe yarıyor. Kendine anlatamadığın şeyleri karşı tarafa ne kadar kolay anlatabildiğini, kendine ifade edemediklerini çok güzel bir şekilde karşı tarafa ifade ettiğini göreceksin. Yüzyüze konuşmak çok etkili oluyor.
 
Kişi kendinin doktoru dur özelliklede psikolojik açıdan siz duydunuz mu fişi çekili buz dolabının içinde donarak ölen adamı işte bu kadar etkili piskoloji
 
İçinde bir şey olduğunu söylemesen de anlaşılıyor zaten yazdıklarından. Piskoloğa gidince konuşursun düşünme ne konuşacam diye. Sen yalnızsın sanırım seni senin gibi anlayan biri yok gibi geliyor bana
Evet. İnsnalara içimde ki yoğun duyguları anlatmak çok çekiniyorum. Kimsenin beni duygusal ağlarken görmesini istemiyorum. Çünkü hep sert bi mizacım var. Sanki bu mizacımdan çıkarsam aciz olacağımmış gibi hissediyorum.
 
Psikoloğa gidip başlayınca anlatmaya kendin bile şaşıracaksın, çorap söküğü gibi gelir ardı ardına herşey.

Bak bence anlatmaya önce arkadaşından ya da sevgilinden başla. Öyle tek başınayken içinden geçenleri, saçma geleceğini düşündüğün korkularını herşeyi anlat güvendiğin kişiye. Ağla, umutsuzluğunu dile getir. O bile çok işe yarıyor. Kendine anlatamadığın şeyleri karşı tarafa ne kadar kolay anlatabildiğini, kendine ifade edemediklerini çok güzel bir şekilde karşı tarafa ifade ettiğini göreceksin. Yüzyüze konuşmak çok etkili oluyor.
duygularımı insanlara aktaramama problemimde var. Aciz duruma düşecekmişim gibi.
 
Doktora gayette kendiniz gidebilirsinz kimseye bisey demeden..illa doktora giderken evdekilere söylemenize gerek yok ki biran önce doktora gidin derm daha ilerleme olmadan..
Sonra herşey için gec olabilir
 
Bunu tetikleyen bir sebep olmalı, kaybetme korkusu veya huzursuzluk.. Ailenden gizli psikoloğa git, gidemiyorsan online psikologlar var ücret karşılığı vs. Durumunu bilmiyorum ama tedavi olmak istemek başlangıçtır, devlet hastanesinden bile randevu alınabilir..
 
duygularımı insanlara aktaramama problemimde var. Aciz duruma düşecekmişim gibi.

Acizlik değil bence bu acizlik başka birşey. İnsanların sıkıntı yaşaması, üzülmesi, dert edinmesi acizlik olamaz. Seni seven kimse de seni aciz görmez. Bu durumda sana içindekileri anlatan birine aciz muamelesi mi yaparsın yardım etmeye mi çalışırsın. Sen şimdi bu konuyu açınca sana aciz demedik, kaldı ki insanların alayı bu hisleri ömrü boyunca defalarca yaşıyor. Anlattığın insanlar da yaşamıştır emin ol..

Ben de bazen çok sıkıntı yaşarım içimde, kendim kurar da kurarım, kendimi yer bitiririm, başarısız olduğumu, şanssız oluğumu düşünür ağlarım. Sonra eşime ya da ablalarıma anlatırım içimdekileri. Tek bir sözleri bile beni o halden çıkartmaya yeter.

Güzel bir söz var; derdini söylemeyen derman bulamaz..


 
X