Ara sıra eşim bu muhabbeti açıyor. Ben böyle şeyleri dusunmekten kaciniyorum. Çünkü bir kızım var eşim bunu dile getirdiğinde ben kızımı dusunuyorum. Ben ölürsem ve sen evlenirsen kızımı anneme ver ya da kızımız evlenene kadar bekle diyorum. Kızından da vazgeçmiyor. Biz kadınlar neden bunu dusunmuyoruz.. Bana sorduğunda ise ben seninle olmayan bir evlilikte mutlu olamam diyorum. Gerçekten de öyle dusunuyorum. Eşimin böyle düşünmesi beni hem uzuyor hem de
korkutuyor. Ve ondan uzaklasmama neden
oluyor. O ise sürekli ilgi gormek istiyor.
onunla ilgilenmemi ona özel şeyler
yapmamı. Mesela sinemaya gidelim birlikte diyor. Daha bir yasında bile olmayan kızımı nereye bırakabilirim. Bu şehirde kimsemiz yok. Ve esim sürekli hep böyle mi olacak artık. Çocuğumuz oldu sen beni ikinci plana attin diyor. Ya onu ikinci plana attiysam kendimi kim bilir kaçıncı plana attim. Bunları hiç düşünmüyor. Ama ben bunu sürekli yapamiyorum. Çok yoruluyorum. Sürekli eve is getirmek zorundayim. Eşim ise bir gidiyor bazen dort gün sonra eve geliyor. Ve ben bu kadar sorumluluğun altında yorulduğum için Öyle şeyleri dusunememeye başladım artık. Eşim son olarak dün gece bu evlilikte ben senden daha cok fedakarlik yapiyorum dedi. Soyle rahatsız olduğun konuları deyince de tadimiz kaçmasın boşver dedi. Ve ben bütün gece bunu düşündüm. Ve çok zorda kalmadıkça ondan birşey istememeye karar verdim. Zaten istediğim birşey de yok kendim için. Sorularım şunlar size. Bu erkeklerin sürekli ilgi istemesi burçlarından mi kaynaklanıyor yoksa hepsi mi böyle. Ölünce evlilik düşüncesi sizi de uzmuyor mu en azından inşallah daha uzun seneleri hep birlikte yaşarız demesi teselli etmek için bile olsa söylenmesi gerekmez mi. Ve ben dün gece aldığım bu kararla iyi mi yapmisim acaba.