Oncelikle mutlu yıllar.
İkinci olarak kimse kimseye zorla supriz yaptıramaz,keşke insanlardan yapacaklarından fazlasını beklemeseniz, kalbiniz de kırılmaz.
Aileniz demek ki böyle insanlar. Hediye de almışlar. Yani daha ne istiyorsunuz anlamadım ki. Hani sevgilinize falan kizin da TC ortalamasinda bir ailenin dogumgununden anladığı şey zaten eve gelirken mahalle pastanesinden pasta almaktir.
Benim doğum günüm yazın, ben dogumgunumden önce bizimkilere diyorum, pasta almayın doğum günümde,dondurma alın diye. Yazık yani kremali salak pastaya verilen paraya. Hatta bu sene dogumgunum için dondurma aldılar (ben dedim) ama gündemi yoğun bir gündü,kutlamayı unuttular. artık saat 23.50 falanken buzluktan dondurmayı çıkardım,mumumu yaktım 'hadi doğumgünü çocuğunu alkislayin' dedim, oldu bitti. Hediye mi? Hediye de yoktu
birkaç sene önce babam bana çocuk pantolonu almıştı. Tek bacağımdan bile girmedi. Gerçekten merak edip 'nasil bunu seçtin?'dedim. Tezgahtar kız boyumu kilomu sormuş,babam da 155 cm 45 kilo demiş
On santim uzun beş kilo fazlayim.
Neyse ki bildik yerden almış da,gittim degistirdim.
Annem,babam,ablam,teyzem,dayım,amcam,kuzenim... Doğumgünü hediyesi aldığım belki üç belki beştir.
Ama hiç buna alınmak aklıma gelmedi. Ha, sevgilim uyduruk pasta alsa burnundan getiririm, o supriz yapmalı:) ama aile yani, pasta-isiklari kapatıp 'iyi ki dogdun' diye odaya girmeleri, pijema ile birkaç resim, oldu bitti. Daha ne yani...
Arkadas için de, Çocukluktan kalma arkadaşlarım her sene tekli uğurböceği pastasiyla kutlarlar,birbirimize basit hediye alırız. Olur biter:) zaten ben istemezdim benimkini çok şatafatlı kutlamalarını çünkü sana çok güzel heidye alıp tasarım pasta falan organizasyon yapan insana senin de bir şeyler yapman gerekir. Eski iş yerimde dogumgunu kutlama adeti vardı. Bana herkes güzel güzel hediyeler alırdı, Tüm sene az sevdiğim iş arkadaşlarıma ne alsamin derdine düşerdim, boşu boşuna da para harcardim.
Hele biri işten ayrildigi halde benim dogumgunumde koca teraryum göndermiş - ki o kadar yakın degildik,ben de anlamadım neden masraf yapmis- Birkaç ay sonra kızın doğum gununde stres oldum, çiçek gondersem en kıytırıklari o zamanın ederiyle yarım gram altın parasıydı. Ben de yollamadin bir şey
sonradan bir oyuna davet ettim.
Siz de değmeyen insanlara niye güzel hediyeler suprizler yapıyorsunuz? Madem boşa harcayacak paranız var, Bikutumutluluk falan var ya..oraya üye olun,size her ay bir kutu hediye yollasın.
Kırk yılda bir ya sene de bir en ufak ufacık bir kek bile alıp üstüne mum koysalar mutlu olacağım ama bu şekilde olunca insanın tüm hevesi vesaire kaçıyor. Çiçeği böceği geçtim . İnsanlara doğum gününde dıdısının dıdısı dahi çiçek gönderirken benim öyle nazik bir çevrem olmadı maalesef ( hediye aldı ailem almadı diyemem hediyemi altın olarak aldım üstelik ) ama işte böyle ufak tefek süprizleri bekliyor insan. Kendi yapıp karşındakiler sana yapmayınca kırılıyor üzülüyor. Mesela görüyorum insanların iş yerinde ki arkadaşları bile kırk kere sürpriz yapıyor ( ki benim iş arkadaşlarım süprizin s sinden anlamaz orası ayrı ) öyle işte canım sıkıldı içimi dökmek istedim.
bu tarz şeyleri pek yaşamıyorsunuz benim gözlemlediğim bu oluyor
çevremde bar böyleleri, her özel günde çiçeklelme falan.. ha işin iç yüzünü bildiğimden ben asla özenmem çoğu karşılıklık alışveriş malesef.. yine hatırkatmak isterim kendi kısıtlı çevremin gözlemi bu ama zannetmiyorum ki şu samimiyetsiz toplumda diğerleri de farklı olsun. Geçen sene kuzenim geldi şehir dışıdan memlekette, eli sıkışık diye oek harcama yaptırmadm vardı bende harcadık ha olmasa da yapmazdım aramazdm yani. Neyse baktım bir ay sonra öğretmenler gününde bir çiçek çikolata kuzenden, anladım onu kendini borçlu hissetti sanırım, mutlu oldum ama gerek var mıydı? Hayır. Asıl önemlisi samimi miydi? Asla. Zaten bu sene bir mesajla bile kutlamadı o ayrı alınmam kuzenime canımdır, ama samimiyetsiz sevgiye bile tahammülüm yok. 
karşımdakinin de mutlu olduğunu görmek hoşuma gidiyor tabi. Ama oğlumdan da görüyorum ki bu insanı gerçekten yoran bir özellik. Mesela oğlum da ufacık şeylere sürpriz yapar, "heyecanlandın mı, çok mu sevindin" diye kaç kez sorar. Ben de üzülüyorum bazen, çocuğumun bu inceliğini başka çocuklar anlamıyor. Ama kişilik meselesi. Yapacak bir şey yok. Karşınızdaki insanlar da farklı. Kişilik özellikleri bu yönde değil, o yüzden üzülmeyin.
