Oturmuşum yatağa
Ben beni düşünürüm.
İyi akşamlar.
Lütfen yazdıklarımı beni yargılamadan okuyun.Çünkü ben hatamın ne olduğunu gayet iyi biliyorum,çözümüm de belli ama yapamıyorum.
Çok sevdiğim sevildiğim bir ilişkim var ama bu aralar sanırım aşkın herşeye yetemediğini görüyorum.
Beni düzeltmeye yetmiyor.
Bundan önceki ilişkimin izlerini silemiyorum. Beni yanlış anlamayın sevgi anlamında zerre bir hissim yok.Ama tüm anlayışlarımı,tüm tahammüllerimi orada bitirmişim gibi geliyor.
Çok tahammülsüzüm. Dilimin kemiği yok.Kızgınken çok kırıcı oluyorum.
Biliyorum çok yanlış.Çok çok yanlış.
Hep beni uyarıyor yapma noolur çok üzülüyoum ağır konuşuyorsun diyor.
Tamam diyorum,söz veriyorum. Çok üzülüyorum.Ama yine yapıyorum.
Kendime hakim olamıyorum.Üzgünken,kırılmışken düşünmeden konuşuyorum ve çok üzüyorum onu.
Onu çok seviyorum,aşığım. Ama ona çok haksızlık ettiğimi düşünüyorum.
Sanırım onu kendimden kurtarsam daha mutlu olur.
Tartıştık yine benim kıskançlığım yüzümden. O konuşmak istedikçe ben istemiyorum dedim.
Sonra tamam bende istemiyorum ama lütfen düşün beni ne kadar üzdüğünü,seni seven adamı ne kadar üzdüğünü dedi.
Kahroluyorum.
Kendimi düzeltemiyorum.Son 1 haftadır hep tartışıyoruz benim yüzümden.
Bunalımdayım sanki.Keyfim hiç yok.
Sanki ayrılsak o daha mutlu olur çünkü ben düzelemiyorum.
Ayrılsakta üzülür,yıkılıırız ikimizde daha bugün beni hiç bırakma dedi.
Ama böyle daha çok üzüyorum,vicdan azabı çekiyorum.
Olmasam daha mutlu olur belki çok anlayışlı biriyle olur diyorum.
Bu yazıyı gözyaşları içinde yazıyorum lütfen yorumlarınızda kırıcı olmayın
Ben beni düşünürüm.
İyi akşamlar.
Lütfen yazdıklarımı beni yargılamadan okuyun.Çünkü ben hatamın ne olduğunu gayet iyi biliyorum,çözümüm de belli ama yapamıyorum.
Çok sevdiğim sevildiğim bir ilişkim var ama bu aralar sanırım aşkın herşeye yetemediğini görüyorum.
Beni düzeltmeye yetmiyor.
Bundan önceki ilişkimin izlerini silemiyorum. Beni yanlış anlamayın sevgi anlamında zerre bir hissim yok.Ama tüm anlayışlarımı,tüm tahammüllerimi orada bitirmişim gibi geliyor.
Çok tahammülsüzüm. Dilimin kemiği yok.Kızgınken çok kırıcı oluyorum.
Biliyorum çok yanlış.Çok çok yanlış.
Hep beni uyarıyor yapma noolur çok üzülüyoum ağır konuşuyorsun diyor.
Tamam diyorum,söz veriyorum. Çok üzülüyorum.Ama yine yapıyorum.
Kendime hakim olamıyorum.Üzgünken,kırılmışken düşünmeden konuşuyorum ve çok üzüyorum onu.
Onu çok seviyorum,aşığım. Ama ona çok haksızlık ettiğimi düşünüyorum.
Sanırım onu kendimden kurtarsam daha mutlu olur.
Tartıştık yine benim kıskançlığım yüzümden. O konuşmak istedikçe ben istemiyorum dedim.
Sonra tamam bende istemiyorum ama lütfen düşün beni ne kadar üzdüğünü,seni seven adamı ne kadar üzdüğünü dedi.
Kahroluyorum.
Kendimi düzeltemiyorum.Son 1 haftadır hep tartışıyoruz benim yüzümden.
Bunalımdayım sanki.Keyfim hiç yok.
Sanki ayrılsak o daha mutlu olur çünkü ben düzelemiyorum.
Ayrılsakta üzülür,yıkılıırız ikimizde daha bugün beni hiç bırakma dedi.
Ama böyle daha çok üzüyorum,vicdan azabı çekiyorum.
Olmasam daha mutlu olur belki çok anlayışlı biriyle olur diyorum.
Bu yazıyı gözyaşları içinde yazıyorum lütfen yorumlarınızda kırıcı olmayın
