arkadaş insan delisiyim...okadar çok içim kaynar ki tanımadığım bi yaşlıyı yada çocuğu gülerken yada ağlarken görünce...tarif edemediğim duygular yaşarım mutlysa gülerim ağlıyorsa içim yanar...kedimi bile okdr çok seviyorum ki severken doyamıyorum yetmiyor sanki diyorum ki ne yapabilirim daha çok sevdiimi belli etmek için...kedim sıkılır kaçar kucağımdan :) ama sonra yine gelir sürünür bana anlıyor ona sevgimi kimsenin kucağına kolay kolay gitmez bana gelir...gelin görün ki iyi niyetimin karşılığını aldığım yalnızca kedim...ailem eşim sürekli sevgisini dile getirirler o konuda sıkıntı yok...ama arkadaşın var mı derseniz...maalesef var ama yok...öylesine görüştüğüm beni güya kardeşi diye seven bikaç kişi varda kime göre neye göre...ben herkesin yanında oldum sonuna kadar yine olsa yine olurum ama bana öyle yapan olmadı...ailem eşim dışında..diceksinizki yeter onlar sana...yetiyor allahıma bin şükür haklarını yiyemem...ama insan bi dost bi arkadaş istiyor...ciğerimi anlatayım ciğerini bileyim..her anında yanında olayım ama oda benim olsun...saçma sapan hep arkadaş arar vaziyetteyim...ama zorla olmuyor...inanırmısınız burdanda denedim bikaç kere ama yok hep sildim...biri gece yazdı 1.30 da evli olduğumu bile bile insanlarada güven olmuyor ki...bende salağım ya hemen numaramı verdim yine olsa yine veririm hemen güveniirim :).insanlar çok anlayışsız sevgisiz çok değişik...hep duyarım komşum geldi konşumla şurdayız falan....okdr özenirim ki..bende hep yaşlılar var yada yaşı 40 küsrlarda olanlar...genelde annemleyimdir bazen arkadaşlarımla görüşürm bikaç kişiler 40 yılda bir görüşürüz okdr...tabi girişken değilim oda var ama yakınlarıma espriliyimdir eğlenceliyimdir aslında çok samimi olmayınca insan geri duruyor tabi ister istemez ..neyse...öfff dedirtmiyim size:)sadece içimi dökmek istedim...
