sevgili günlük.. burayı defalarca gördüm ama ilk kez yazıyorum..
bu demektir ki ben iyice dolmuşum.. bu saat oldu ben hala uyuyamadım sinirden..
eşime mi kızayım onu çocuk gibi etkileyen ailesine mi bilmiyorum..
ben onları çok sevmiştim..
içimdeki tüm sevgilerini elleriyle yok ettiler..
bigünden bigüne saygıda kusur etmedim.. anlamadılar..
şuanda onlar istedi diye burdayım hala..
sırf yıllar sonraki bi kariyer şansı için buranın kahrını daha 9 ay çekmem gerekiyor..
ama ben hayatım boyunca hiç bunları yaşamamıştım..
ben bunun için evlenmemiştim..
çalışma isteğimden bile vazgeçtim eşim için..
bi çocuğum olsa belki tüm dertleri unuturdum onunla ilgilenirken ama o da yok..
onu da nasip etmedi Rabbim..
eşimi çok seviyorum.. ona kıyamıyorum ama..
sırf bu sevgi için yaşadıklarımı bir ben bilirim bir Allah..
bazen kendimi o kadar güçsüz hissediyorum ki..