kalbim öyle naif,öyle hassas,öyle kırılgan ki...çok korkuyorum o günlere dönmekten...kendime zerre güvenimin kalmadığı,canımın acıdığı,acımın hiç çıkmadığı...onu da özlüyorum...sanki hiç bitirmememiş gibi...sanki o bir seyahatteymiş dönecekmiş,ben uykudayım uyanacakmışım gibi...of günlük...bir ömür onu mu bekliyeceğim ya...bıktım,bezdim,yıprandım karşılıksız aşkların başrolünü oynamaktan...neden aşk kaçar benden...beni seveni sevemem,sevdiğim beni sevmez...ya da o severken ben sevmem,ben sevdiğimde onun aşkı bitmiştir v.s.mutsuzum,bıkkınım yine...