2012 yılı bana ugurlu gedi sanmıstım, öyle inanmıstım, mutlu olmustum..
Subat aynı kadar sürdü bu mutlulugum, en korktugum seyle karsı kasrıya kalana kadar sürdü sadece..
Her zaman ki gibi bir gündü, öyle basladı ama malesef ki öyle bitmedi!
Annem, birtanem, canım yok musun sen simdi?
Yine uyuyamıyorum annem, gece gelip sen daha yatmadın mı? diyen bir sen yok artık..
Üzerimi acıyorum yine annem, uyku esnasında buz kesmis gibi uyanıyorum sabaha karsı, üzerimi örten bir sen yok artık..
Sabah calar saat' in sesi yok, senin ayak seslerin yok artık, seninle gecirdigim günler hep aklımda, hep aynı soru; sen gercekten yok musun artık annem? Hic gelmeyecek misin? Göremeyecek miyim seni bir daha?
Seni yerde buldugum o gün, senin o halin cıkmıyor aklımdan neler yasadık annem biz? neler sıgdırdık 15 güne!
Her sabaha iyileseceksin dualarımla, inancımla basladım. Yaasayacaktın sen, gidemezdin ki? Bizi bırakamazdın..
Lisedeyken benimle servisimi bekledigin günleri hatırlıyorum, eski filmleri izleyip gülücüklerinle uyandıgım günleri hatırlıyorum ne kadar güzelmis anne, ne kadar özelmis meger o günler.. Artık gecmisimle yasıyorum ben annem, gülüyorsam seninle olan günleri düsündügüm icin gülümsüyorum..
Yine hüzünlerdeyim, buhranlardayım..
Eve süküüüü sultan diye giriyorum, her evden cıktıgım da sana el sallıyorum annem, senin hic bıkmadan, usanmadan her seferinde arkamdan baktıgın günleri düsünüyorum ve yine ell sallıyorum sana, evimize bakıyorum annem hersey bıraktıgın gibi..
Hani ben daha ilkokuldayken bir arkadasım vardı sınıfta, annesi kanser hastası olan ve cok gecmeden vefat eden, cocukken hep dua ederdim Allahım cıkıp gelsin annesi diye, o zaman ki cocuk aklı iste, ölüm neydi bilmezdim anne..
Simdi de farksız degilim anne dısarda senin gibi giyinen her kadına sen diye bakıyorum, catık kaslarının altında o sevgi dolu bakan gözlerini özlüyorum annem, cok özlüyorum seni, sana sarılmak isteyipte sarılamamak, öpememek ne kadar tarifsiz bir acıymıs meger annem..
Ben bu acıyla daha ne kadar yasarım bilmiyorum annem, bilmiyorum..