offfff çok sinirli ve stresliyim bu günlerde hıçkırarak ağlamak istiyorum
keşke omuzuna yaslanığ ağlayabiliceğim bir can dostum olaydı ama nerde dostluklar yalan insanlaarın riyakarlığından bıktım,bunaldım
mert,dürüstce olsa keşke kaarşımda ki herkes
yeri gelse bana kızsa yeri gelse öyle bir sevse ki beni kardeş gibi
kıskanmasa hiç,ağladığımda destek olsa,acımı paylaşsa yüzüme gülüp arkamdan kuyumu kazmaya çalışmasa
neden hep haketmeyen insanların gerçek yüzlerini göremiyorum ben hep karşılıksız yapıyorlar sanıyorum herşeyi
çok yalnız hissediyorum kendimi
insanın kendi kardeşinden bile hayır yok gibi
zaten reglimde geçti olamıyorum iyice gerginim
keşke hiç bilmediğim bir şehirde bilmediğim insanların olduğu bir şehirde bir evim olsaydı sadece banaait ama oraya gidip başımı dinleyebilseydim
orda balkonumda tek başıma kuş sesleriyle yalnız oturssaydım ama tanımadığım bir yer olmalı
kimseyi çekmek istemiyorum doyasıya ağlasam orda dinlensem
ama aileme de bii olmasın tabi aynı zamanda hep benimle olsunlar....
sanırım sevgiye ihtiyazım var bu aralar
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?