aslında eskiden olsa büyük bi dert olarak bakardım ama şimdi yaşadığım şeylere dertten daha az bi yaklaşımla yaklaşıyorum olaylara be günlük. evdeki insanlar duvarlar üzerime üzerime geliyor sanki. benimkisi öyle aşk meşk işleri değil. ev yaşantım. evde köle miyim evin kızı mı belli değil. kalk şunu yap kalk bunu yap. bütnü işleri yaptığım halde ufak bişey yapmasan ev başıma yıkılıyor sanki diğer işleri yapan ben değilmişim gibi. evde ki tek kız olsam gam yemem de ablam var oda yalanlar üzerine kurulu bi hayat içinde. bu yalanlarla nereye kadar yaşar bilinmez. Allah onu bildiği gibi yapsın yoluna çeksin istiyorum. şu zamana kadar sabrettim sabrettim şu iki gün artık tak etti canıma patladım patlicam. iki gündür kimseden habersiz ağlayıp zırlıyorum. evden kaçıp gitcem artık zamanı bekliyorum. ve bu dünyanın gelip geçici olduğunu öbür dünyada evdekilerle karşılaşacağımı hatırlayıp biraz daha güçleniyorum ama nereye kadar.