Dertleşmeye o kadar çok ihtiyacım var ki günlük. O kadar şey var ki aklımda.Yaptıklarım, emeklerim her şey gözümün önüne geliyor.
Ben hayatı boyunca yüzünden bir dakika gülümsemesi eksik olmayan insanlardanım. Ne olursa olsun gülerim.
Ammaa sinirlendim mi de gözüm kimseyi görmez.
Bu sefer öyle olmadı. Açtım telefonumu 10larca çağrı, mesaj...
Aradım konuştu, konuştu, konuştu, konuştu...
Sonra ben bir başladım içimde ne varsa döktüm. Ben sana anlatmayacaksam kime anlatayım dedim.
Gidip suratlarına söyleyecek halim yok herhalde. Asla ama asla öyle bir saygısızlığı yapmam.
Ben her zaman susarım, saygımı gösteririm. Fakat sen bana gelip hem ben seni destekliyorum deyip hem de ben olsam öyle hissetmezdim dersen, teamcoco çıldırır ve son söz olarak ya bu deveyi güdeceksin ya bu diyardan gideceksin der.
Hem suçsuzum hem güçsüzüm. Suçlu ben oldum.
Oldum da oldum.
Bıktım. Başkaları yüzünden hiç problemimiz yokken tartışmaktan bıktım.
Allah'ım gerçekten problemimiz yok gerçekten. Ya Rabbim koru bu dış etkenlerden bizi
Ben başkaları yüzünden onunla geleceğimden şüphe ediyorum, onun yüzünden değil. İşte en çok canımı bu yakıyor.