günnük, dünden beri soğuk hava akımı var içimde, ceryan yapıyor
yaşım ilerledikçe "annem"leşmeye başladım ben korkarım...
annem ki, beni hep kendine yapışık olarak yetiştirdi,
çok düşkündüm ona eteğinden ayrılmazdım, eşek kadar yaşımda bile
"arkadaşız biz seninle" ayağına, yanlış insanlara doğru savurdu beni,
yeri geldi, saçma sapan sebeplerle babamla görüştürmedi,
kendi hatalarını kapatmak için beni kullandı
sonra da ne oldu...ablamı da beni de tamamen kendi isteğiyle bir kalemde sildi, yok saydı...hatta shift+del yaptı, geri dönüşüme bile atmadı
hiç doğurmamış gibi...
ne düğünümde, ne doğumumda bana ulaşmak için minnacık bi çabası bile olmadı...ve bu o kadar oturdu ki yüreğime, ben de bulmak istemedim onu, aramadım...
üniversite yıllarımda, lise günlüğüne bakar, gülüşümüzün, poz verirken ellerimizi kollarımızı aynı şekilde kullanmamızın, bakışlarımızın ne kadar da aynı olduğunu gördükçe içim mutluluk dolardı...daha küçükken de, rahmetli babamın yaptığı yağlıboya portresine hayrandım annemin....bu arada,keşke herkes resimlerdeki gibi güzel olabilseydi dimi baba?....
Neyse efenim sadede gelelim...bu aralar içimden resmen Emine S.Beder çıktı...deli gibi mutfakta vakit geçiriyorum...tatlıalrın, yemeklerin bri geliyooor biri gidiyor. sürekli plan program halleri: " yarın o çiçek gibi açılan sosislerden yaparım" dedim..."sonra da sosyete mantısı "....
böyle bi dev boyutta sosyete mantısı geldiii, hoop yuttu beni o anda...e arkadaş, hep annemin yemekleri bunlar? onun favorileri...annem'leşiyor muyum yoksa, bak yine onun gibi sırıttım da şimdi...hani böyle avucunun içine vurursun diğer elinin tersini " hadi beee" dersin ya...öyle....
hep anne olunca anlarsın derler ya, ben İnci karnıma düştüğünden beri, annemi hiç anlayamaz oldum...onu silmektense, kendimi cart diye yakarım daha iyi...şimdi Allah'tan dileğim, beni şaşırtmaması...
şaşırtmasın ki, bi 20 yıl sonra, bi mutfakta, İnci bana benzediği için hayıflanmasın...