Ben geldiiim
İşyerindeyim günlükcüm. Eşimden bugün itibariyle 27 gündür ayrıyım.
Buluşmamıza da daha 25 gün var, haftasonlarını saymazsak 19 gün :)
İşyerinde mutluyum, eşimin ailesi de iyi insanlar, bana ellerinden geldiğince iyi bakmaya çalışıyorlar ama içim buruk işte.
Tam anlamıyla mutlu, huzurlu değilim.
Daha 1 ay bile olmamışken ben böyle hissediyorsam kim bilir 5-6 ay geçtikten sonra nasıl olucak.
İnsanın kendi ailesi yanında olmayınca, yanındaki insanlar ne kadar iyi olursa olsun her şey iyi gitmiyormuş:)
Alışkanlıklar, ev düzeni, yemek düzeni bile farklı olunca bazen sinir küpü oluyorum ama hiç belli etmiyorum tabi ki.
Onların suçu değil nihayetinde.
Farklı şehirlerde, farklı görgüyle büyümek kimseyi haklı ya da haksız, suçlu ya da suçsuz yapmıyor.
Benim için şuan önemli olan bir an önce eşimin yanına gidebilmek.
Tekrar görüşürüz günlüküm, biraz çalışayım...