Allahım ne uzun bir gündü Günlük, 48 saat gibi geldi bana, sabah yaşadıklarımı dün yaşamışım gibi hatırlıyordum öğleden sonra, şimdi de iki gün olmuş gibi hatırlıyorum
Sabahın beşinde kalkıp, altısında yollara düşersem, 6 saat ders vereceğim sanıp, 9 saat ders verirsem, beynim kazan gibi, ayaklarım davul gibi olursa, eve beşte gelirsem, karnımı fazla doyuramadan çalışırsam, böyle olur işte.... Bu hafta da geçse de düzene girsek, çığlık atacağım yoksa....
Ona buna rağmen, onca sıkıntıyı dert etmeme rağmen, hatta ve hatta eşimi çok özlemem rağmen, o arayınca bir mutlu oluyorum sorma...
Yetmiyor konuşmalarımız kapatırken de canım sıkılıyor, yapacak bir şey yok, böyle böyle geçecek günler ve eşim gelecek...
Ama her gün 48 saatmiş gibi geçerse nasıl olacak bu Günlükcan ya, bir hal çaresi yok mu bunun?