Mutluluk mu sana gelir sen mi mutluluğa koşarsın?
Bazı insanlar derler ya hani denizi izlerken mutlu oluyorum,doğaya bakınca mutlu oluyorum,aynaya bakınca mutlu oluyorum vs.Kendilerini mutlu edecek birşeyler buluyorlar.Peki ben neden böyle olan insanlardan değilim?Neden ufak şeylerde beni mutlu etmiyor daha doğrusu kalıcı ve uzun mutluluk olarak bende kalmıyor.Neden hep boğazımda bir düğüm var.Neden ağlamak istiyorum.
Belki sorunun ana karakteri benim.Ama nerde hata yapıyorum.İnsanlara iyi davrandığım halde neden geri dönüşü bana kötü oluyor?İnsanlar mutlu çünkü onları ayakta tutan şeyler var.Aileleri,eşi,çocuğu,sevgilisi,arkadaşı veya Allah'ı.Benimde ailem var çok şükür,Allah'ım var,kardeşim var.Ama hala bu dünyada mutlu olamamak neden?Şükrediyorum halime.Ama sorular beynimden eksikte olmuyor.Arkadaş dediklerime bakıyorum arkamdan konuşmuşlar yüzüme söyleyemiyorlar,selam verdiğim insanlar yüzüme bakmaz olmuşlar.Neden,ben ne yaptım ki!İyi davrandığım ve güler yüzlü olduğum için mi,herkesin yaptığına iyi niyetle baktığım için mi hatalı ve mutsuzum.
İlk defa aşık oldum ve gittim imkansıza vuruldum.Unutmaya çalıştım ve çalışıyorum.Ama hala kendimi onu düşünürken buluyorum.Kendime kızıyorum,yasaklıyorum ama engel olamıyorum.Onu görmek zorunda olmak canımı dahada sıkıyor.İnsan nasıl yanı başındakini unutabilir.Nasıl kafasını yastığa koyduktan sonra onun aklına gelip,kalbini acıtmasına engel olabilir.İnsan nasıl incilen gururunu tamir edebilir?
İnsan ailesinden ayrı nasıl yalnızlığa alışabilir?Onu mutlu eden ne kalabilir bu durumda.Yalancı arkadaşlarının arasında,ailen dışında arayanın olmaması,o telefona gsm operatörlerinin dışında mesaj atanının olmaması,yurtta kalmak zorunda olup bir odada 4 duvarla ve bilgisayarla insan ne kadar mutlu olabilir?
Bu sorularla mutlu olmam nasıl mümkün olabilir ki?